Dusty Rhodes and The River Band - Palace and Stage

Maakt niet uit of u in een cabrio zit of in een K-Way: laat die kap maar zakken en geef zon en wind vrij spel, want dit is een plaatje dat zoveel warmte, vrijheid en joie de vivre uitstraalt dat het wel zomer móét zijn.

'Palace and Stage' spat open met het alles omver rock-'n-rollende 'All One', en met zanger-toetsenist Dustin Apodaca - alias Dusty Rhodes - die van de top van zijn longen schreeuwt: 'It's time to shine! This line is mine!'

We herkennen flarden Stones en Wings (en in het titelnummer zelfs een toefje Thunderclap Newman) en het zou ons niet verbazen mocht blijken dat Dusty als kind in een ketel met collectibles uit de jaren 1969-76 is gevallen. Niet dat Dusty en zijn River Band retro klinken: ze combineren de popgevoeligheid en de slacker sound van Pavement met de roots en de muzikale virtuositeit van The Band, met fraaie folkpoprock als resultaat.

Aan vocale harmonieën is geen gebrek: luister maar naar 'Palace and Stage' of 'Sorry for Now', over de uitputtingsslag die het verzinnen van excuses soms is als je het wil uitmaken met je lief. Er wordt de hele tijd zo uit volle borst gezongen dat de liedjes bijna bezwijken onder de overdaad - vooral 'The Ballad of Jim and Casey' heeft daar wat last van. Maar dat wordt gecompenseerd door het simpele 'So Low': een fraai solomoment voor de stem van strijkster Andrea Babinski, de enige dame in dit voor de rest donzig besnorde kwintet.

The Band zijn ze niet, deze Dusty Rhodes And The River Band; een bandje om in het oog te houden des te meer.