DWDD Saturday Night: De muziekavond van Triggerfinger

Neem pen en papier en begeef u in stilte in de richting van NPO 3, waar vanavond in een speciale zaterdagavondeditie van ‘De wereld draait door’ een les muziekgeschiedenis gegeven zal worden van heb ik jou daar. Leraren met dienst: Ruben Block, Mario Goossens en Paul ‘Lange Polle’ Van Bruystegem – in de leraarskamer én ver daarbuiten beter bekend als Triggerfinger.

HUMO Een volledig uur waarin je zelf mag kiezen welke muziek er gedraaid wordt. Niet lang getwijfeld toen ze vroegen om mee te doen, neem ik aan?

Paul Van Bruystegem «Juist wel! Want we kregen máár een uur, veel te weinig voor wie zo fanatiek met muziek bezig is. Mensen vragen ons geregeld om een lijstje te maken met onze tien favoriete platen, maar ik kán dat niet. Ik kan het herleiden tot zo’n vijfhonderd, maar dat is het dan ook. Bovendien moesten de fragmenten ook een beetje representatief zijn, en ons muzikaal toch een béétje beïnvloed hebben. Voor mij persoonlijk blijft Jimi Hendrix de allergrootste, maar ondertussen zijn er zo veel straffe mensen voorbijgekomen – in álle soorten muziek: van Wu-Tang Clan zijn we ook zot.»

HUMO Hendrix hebben we al, maar wat mocht er nog niet ontbreken?

Van Bruystegem «Pas op, ik heb niet gezegd dat Hendrix er ook effectief in zit, hè! Maar wat we al hebben, varieert sterk: van country naar rock, van jazz over metal naar rap. De band die we hebben uitgenodigd om live te komen spelen zou je ook totaal niet met ons associëren.»

HUMO Laten we het eens omdraaien. Stel dat er binnen enkele jaren een Triggerfinger-adept in het programma zit. Welk fragment mag die tonen?

Van Bruystegem «Van ons optreden op Werchter 2009, de eerste keer dat we op het hoofdpodium speelden. We openden toen, en in het midden van onze set zat ‘My Baby’s Got a Gun’: een traag, bluesy nummer. Niet vanzelfsprekend om dat op de middag voor een volle wei te brengen, maar je zag alle handen omhooggaan. Kippenvel. Maar een drumsolo van Mario mag ook altijd, natuurlijk. En dan die keer dat een kerel in een rolstoel tot bij ons op het podium kwam gecrowdsurft. Fantastisch was dat.

»Maar als je een grappig fragment zou willen: voor ons concert op Werchter deze zomer had ik een wit pak aangetrokken. De hele dag hebben mensen me wanhopig uit de buurt proberen te houden van al wat vlekken kon maken. En dat was nog gelukt ook. Tot ik vijf minuten voor podiumtijd nog even op een flightcase ging zitten – eentje waar natúúrlijk net een hele thermos koffie op uitgelopen was. Heel mijn achterste besmeurd. Hebben de mannen van Pearl Jam nog hard mee gelachen.»