Dym Berteyn, de verloofde van Jitske Van de Veire: ‘We proberen elke dag seks te hebben, zelfs al is het erg druk’

Haar meer dan 60.000 Instagram-volgers hebben het al een tijdje in de mot: Jitske Van de Veire (29) fladdert dezer dagen opmerkelijk vrolijk door het leven. Dat heeft alles te maken met Dym Berteyn (34) – het bevolkingsregister kent haar als Dymfna, waarover zo dadelijk meer – die ze sinds kort haar verloofde mag noemen. Ze delen een huis, een gezinsleven-met-kind én een bloeiende kapperszaak, maar kunnen geen genoeg van elkaar krijgen: ‘Als ik ooit mijn ideale vrouw moet boetseren, zal ik altijd uitkomen bij Jits.’

Ondanks het vroege uur heerst er al een gonzende drukte in het salon van Jitske… Knipt. Terwijl Jitske de schaar zet in het eerste kapsel van de dag, troont Dym ons mee naar de tweede verdieping van het pand, waar nog meer zwarte draaistoelen klaarstaan voor klassieke carrés, hippe mullets of andere droomkapsels.

HUMO Knip jij ook?

DYM BERTEYN «Ik zou het heel graag willen leren, maar ik heb er de tijd niet voor. Voorlopig doe ik de boekhouding en de personeelszaken. Met twee salons – eentje in Gent, eentje in Antwerpen – en dertien personeelsleden heb ik de handen meer dan vol. Binnenkort openen we trouwens een derde salon.»

HUMO Mogen we je eerst en vooral proficiat wensen met je verloving?

BERTEYN «Dank je.»

HUMO Jitske zat al een tijdje op een aanzoek te wachten.

BERTEYN «Ik zal je iets verklappen: ik heb haar verlovingsring al gekocht toen we pas twee weken samen waren. Zó zeker was ik. Jits had ooit iets gezegd over een ontwerper die erg mooie juweeltjes maakt, dus heb ik meteen een ring besteld. Mijn dochter Juliette heeft hem bijna anderhalf jaar stiekem voor me bewaard, in een doosje in haar kast.»

HUMO Je hield je aanzoek simpel.

BERTEYN «Ik heb haar meegenomen naar een plekje in Gent dat erg bijzonder is voor ons. Daar ben ik op één knie gegaan, klokslag om acht uur – niet dat ik het exact zo had gepland, hoor. Het was een heel intiem moment. Jits had er zo lang op gewacht dat ze me eerst niet geloofde: ‘Méén je dat?’»

HUMO Jullie willen ook een huwelijksfeest zonder toeters of bellen.

BERTEYN «We dachten eerst aan een bescheiden feestje, maar zelfs dat idee hebben we laten varen. We trouwen voor elkaar, daar hoeft niemand bij te zijn. Een datum hebben we nog niet, maar als het aan mij lag, trouwden we morgen al. We zijn nu twee jaar samen en ik ben nog altijd smoorverliefd.»

HUMO Dat was in het begin wel even anders. Jitske vertelde dat ze je eerst haatte.

BERTEYN (lacht) «Haten is een groot woord, maar we ergerden ons inderdaad wel aan elkaar. Ik volgde lessen bij haar ex in de sportschool. Op een keer was Jits er ook, samen met een vriendin, en ze waren duidelijk niet erg geïnteresseerd in de les. Dus deed ik achteraf mijn beklag bij de bazin: ‘Ik kom hier om te sporten, niet om hun koffieklets te moeten aanhoren!’»

HUMO Wist je wie zij was? Kende je haar Instagram-posts over body positivity?

BERTEYN «Nee, voor mij was ze alleen maar het lief van mijn sportcoach. Ik háát sociale media. In één van onze eerste gesprekken vroeg ik Jits: ‘Wat doe jij eigenlijk, ben jij zo’n influencer?’ Ze lacht me er nog altijd mee uit: ‘Jij komt vanonder een steen gekropen.’ Het is waar, ik ben een asociaal geval.»

HUMO Kende je haar dan niet als de dochter van Peter Van de Veire?

BERTEYN «Ik wist niet eens wie Peter Van de Veire wás. Ik ben het type dat van radiozender verandert zodra er te veel wordt gepraat. Sorry, Peter, ik vind je heel sympathiek, maar ik snap niet waarom er tussen de nummers door zoveel geluld moet worden.

»Toen de sportscholen dichtgingen tijdens corona, wilde ik actief blijven, waardoor ik in dezelfde bubbel ben beland als Jits en haar toenmalige vriendin – mijn sportcoach, dus. Dat jaar hebben we samen kerst gevierd, toen nog met mijn ex-vrouw erbij. Jits en ik hebben onze eerste echte babbel gehad terwijl ik buiten frieten stond te bakken. Ze zei iets over de sterrenhemel, geloof ik, en ik weet nog dat ik dacht: tiens, ze lijkt me toch wel sympathiek.

»Wat later hebben Jits en ik tijdens een coronawandeling gemerkt hoeveel we gemeenschappelijk hebben: wij matchen echt op álle vlakken. Behalve als het over uien gaat: Jits haat ajuin (lacht). Als ik ooit mijn ideale vrouw moet boetseren, zal ik altijd uitkomen bij Jits.»

HUMO Je noemt haar nu al de hele tijd Jits, en niet Jitske.

BERTEYN «Dat heb ik altijd al gedaan. In het begin wist ik zelfs niet dat ik de enige was die haar zo noemde.»

HUMO En jezelf noem je Dym. Niet Dymfna, zoals op je identiteitskaart staat.

BERTEYN «Hoe weet jij dat? Behalve in mijn geboortestreek kennen weinig mensen mijn echte naam.

»Mijn mama zal het niet graag horen, maar ik vind Dymfna een verschrikkelijke naam. Ze zegt dat ik vernoemd ben naar de patroonheilige van Geel, ook al kom ik uit Heule, in West-Vlaanderen.»

HUMO Ben je gelovig opgevoed?

BERTEYN «Ja en nee. Mijn moeder is eerder bijgelovig dan gelovig, het type dat bij gelegenheid weleens een kaarsje brandt. Zelf heb ik me laten ontdopen toen al die pedofilieschandalen in de kerk aan het licht kwamen. Sorry, van die club wil ik geen deel uitmaken. Mensen geloven omdat ze op zoek zijn naar houvast, maar ik zoek die liever in mezelf.»

HUMO Dat ontdopen had niks te maken met je geaardheid?

BERTEYN «Toch wel. Iedereen is welkom, zegt de kerk. Maar wat ze eigenlijk bedoelen, is: iedereen die in de pas loopt. Er is geen plaats voor wie dat níét doet. Mijn mama vond het wel jammer dat ik me heb laten ontdopen.»

HUMO Vond ze het ook jammer dat je met een vrouw thuiskwam?

BERTEYN «Het was even wennen voor mijn ouders. Mijn vader is geen babbelaar. Hij heeft er nooit één woord over gezegd, maar ik weet zeker dat hij het er in het begin moeilijk mee had. Mijn mama heeft absoluut niets tegen holebi’s, maar ik kan me inbeelden dat ze ook even moest slikken.»

HUMO Maar het nieuws kwam niet als een totale verrassing?

BERTEYN «Ik ben nooit het type geweest van de onenightstands, maar tijdens het uitgaan bleef ik weleens ‘aan iemand plakken’ – zo noemde ik het als ik met iemand had gekust. Als ik na een fuif weer thuiskwam, wist mijn mama op de één of andere manier onmiddellijk dat ik met een meisje had gezoend: ‘Wat heb jij nu weer uitgespookt?’ Maar ik denk dat ze het vooral zag als een experimentele fase. Volgens mij had ze niet verwacht dat ik mijn leven zou delen met een vrouw.»

VULGAIRE KRITIEK

BERTEYN «Ik heb twee keer iets met een jongen gehad. Rond mijn 16de leerde ik Fré kennen, de enige jongen die ik echt doodgraag heb gezien. Ik kwam de discotheek binnen en hem zag staan: een pracht van een jongen, stijlvol gekleed, recht uit een doosje. Twee jaar lang hebben we een knipperlichtrelatie gehad. Negen jaar geleden is hij verongelukt, op zijn verjaardag nog wel. Ik had hem ’s ochtends een bericht gestuurd, later op de dag zou ik hem opbellen. Dat telefoontje is er nooit meer gekomen, en daar heb ik nog altijd spijt van. Ik heb gehuild als een klein kind.

»Rond mijn 18de leerde ik Thibaut kennen, die de nieuwe keuken van mijn ouders had geïnstalleerd. Ik dacht: misschien moet ik het maar eens proberen, zo’n serieuze relatie met een jongen. Voor mezelf – dan wist ik tenminste of ik het kón – en voor mijn ouders.»

HUMO Want je twijfelde nog?

BERTEYN «Eigenlijk wist ik toen al dat ik mijn leven wilde delen met een vrouw. Thibaut en ik hebben het ongeveer een halfjaar geprobeerd. Hij heeft nooit te klagen gehad, ook niet op het vlak van seks. Hij was de eerste én de laatste man met wie ik seks heb gehad. Ik kan het niet uitleggen, maar met een vrouw is het gewoon duizend keer beter.»

HUMO Jitske heeft ook een paar keer iets gehad met jongens. Omdat ze wilde voldoen aan één of ander ideaalbeeld, zei ze daar achteraf over.

BERTEYN «Tja, waarom doe je zoiets? Onbewust ben je begaan met het oordeel dat mensen over jou zullen vellen wanneer ze horen dat je uit de kast bent gekomen. Je weet dat er reacties zullen volgen: ‘Ik heb het altijd al geweten.’ Of: ‘Allee, dat had ik niet zien aankomen.’

»Het stopt nooit. Vorig weekend liepen Jits en ik samen over straat: je zou eens moeten horen wat voor een vulgaire commentaren we dan naar ons hoofd geslingerd krijgen. Tegen een heterokoppel zouden ze die dingen nooit durven te zeggen, maar als het over twee vrouwen gaat, kan en mag alles. Echt triest.»

HUMO Jitske zocht uiteindelijk hulp bij een psycholoog.

BERTEYN «Dat heb ik niet gedaan. Het heeft lang geduurd voor ik het kon zeggen – ‘Ik ben lesbisch’ – maar zodra ik me erbij had neergelegd, was het ook klaar. Nu mag iedereen er het zijne van denken, dat raakt me niet meer.

»Ook voor mijn ouders is het nu helemaal oké. Ze zijn dol op Jits. Mijn mama zegt vaak dat ik weer de Dym van vroeger ben, sinds we een koppel zijn geworden. En dat klopt ook: dankzij Jits heb ik mezelf teruggevonden.»

HUMO Was je jezelf kwijt?

BERTEYN «Toen Jits en ik elkaar leerden kennen, ging het al een tijdlang slecht tussen mij en de moeder van mijn dochter Juliette. Het was mijn eerste relatie met een vrouw: we zijn twaalf jaar samen geweest, waarvan acht getrouwd. Maar de liefde doofde langzaam uit. Ik zat niet goed in mijn vel, terwijl ik doorgaans een optimist ben – dat heb ik van mijn vader.»

HUMO Hij is een boomconsulent. Wat doet zo iemand?

BERTEYN «Als een bouwpromotor een groot project plant, gaat mijn vader met zijn apparatuur ter plaatse om uit te zoeken welke bomen kunnen blijven staan. Als het van de projectontwikkelaars afhing, bleef er geen enkele staan, maar mijn vader vecht er altijd voor om zoveel mogelijk groen te behouden. Elke boom die hij kan redden, is meegenomen.

»In de laatste drie jaar van mijn relatie raakte ik het optimisme kwijt dat ik van hem heb geërfd. Ik denk niet graag terug aan die periode. Ik ben soms kwaad op mezelf, omdat ik het zó lang heb laten aanslepen. Al ben ik er zeker van dat veel Vlamingen zo leven: ‘Mijn relatie is misschien niet goed, maar wel goed genoeg,’ denken ze. ‘We hebben alles wat we moeten hebben, dus houden we het maar zo.’

»Die jaren van mijn leven krijg ik nooit meer terug. Daar heb ik nu spijt van, maar ik was nog jong. Té jong, misschien: toen Juliette werd geboren, was ik pas 26.»

HUMO Jullie kozen voor anoniem donorschap.

BERTEYN «Met een bekende donor loop je altijd het risico dat die ooit z’n vaderrol wil opnemen, zelfs als dat ingaat tegen de afspraken die je daarover hebt gemaakt. Sommige lesbische koppels maken een kind met een bevriende homo, maar dat was niet aan mij besteed. Een anonieme donor leek ons de beste keuze.

»Toen ik hoorde dat het een meisje werd, moest ik toch even gaan zitten. Ik wilde liever een jongen. De gekste dingen flitsten door m’n hoofd: help, ik kan geen vlechtjes maken! Maar als ik Juliette nu zie, ben ik zo blij. Ze is mijn chouchou.»

MINI-ME

HUMO Heeft het moederschap je erg veranderd?

BERTEYN «Ja, al heeft dat vooral met Juliettes ziekte te maken. De eerste drie jaar was ze een perfect gezond kind, tot ik haar op een avond in haar bed vond in een plasje kots. Toen ik haar in de douche zette, zakte ze in elkaar. Drie dagen later gebeurde het opnieuw en kreeg ze een epilepsieaanval. In het ziekenhuis konden ze niks vinden. Na drie dagen observatie stuurden ze ons naar huis: ‘Als het nog eens gebeurt, neem dan een filmpje op.’ Alsof je tijdens een epilepsieaanval van je kind niks beters te doen hebt dan je smartphone erbij te nemen!»

HUMO Dachten ze dat jullie overdreven?

BERTEYN «Ik ben er zeker van. De week daarna was Juliette de hele tijd moe, ‘s ochtends kregen we haar amper wakker. De huisdokter zei: ‘Vertrouw op je moederinstinct en ga naar het UZ.’ Daar hebben ze ons gelukkig wél serieus genomen. Juliette bleek een ontsteking in haar hersenen te hebben. Ze lag als een slappe vod in dat ziekenhuisbedje. Het enige wat ze nog kon zeggen, was: ‘Ik – ben – zo – ziek.’»

HUMO Hebben de artsen de oorzaak van de ontsteking gevonden?

BERTEYN «Het zou om het anti-MOG-syndroom kunnen gaan – een zeldzame auto-immuunziekte – maar zelfs dat weten de dokters niet zeker.»

HUMO De anonieme donor en z’n DNA blijven natuurlijk een blinde vlek voor jullie.

BERTEYN «Dat is de keerzijde van de medaille bij anoniem donorschap. Er is geen enkele manier om de medische geschiedenis van de donor te achterhalen, we weten enkel dat het iemand uit België is. Maar toen Juliette zo ziek was, was dat het minste van mijn zorgen.

»Ze hebben haar eerst behandeld met heel hoge dosissen cortisone. Na een paar maanden zag ze er zo opgezwollen uit dat we vreesden dat haar kaakjes zouden barsten. Maar telkens als de cortisone werd afgebouwd, keerde de ontsteking terug. Na een tijd is ze overgeschakeld op medicatie die doorgaans is bestemd voor patiënten die een transplantatie hebben ondergaan. Bijna drie jaar lang volgden de opnames elkaar in sneltempo op. Ziekenhuis in, ziekenhuis uit... »

HUMO Hoe gaat het nu met haar?

BERTEYN «Veel beter. Sinds een jaar moeten we veel minder naar het ziekenhuis, en twee weken geleden is Juliette ook gestopt met haar medicatie. Ze heeft bakken energie en haar eetlust is helemaal terug. Op school kampt ze wel met een achterstand, omdat ze nooit echt naar de kleuterklas is kunnen gaan. Nu zit ze voor de tweede keer in het eerste leerjaar. We merken dat ze zich moeilijk kan concentreren op taakjes. Als Jits samen met haar huiswerk maakt – zelf heb ik daar geen geduld voor – hoor ik de hele tijd: ‘Juliette, stop met rond te kijken, je zinnetjes staan niet op het plafond.’

»Als ze moe is, haalt ze bepaalde woorden steevast door elkaar: druiven en olijven, pasta en rijst, aardbeien en tomaten... Volgens de neuroloog zal dat beteren naarmate ze opgroeit, maar we moeten er rekening mee houden dat het af en toe de kop zal blijven opsteken.

»Ze is zo’n vechtertje. Alle ouders zeggen dat ze het tofste kind ter wereld hebben, maar bij mij is het écht zo.»

HUMO Je hoeft geen bloedband met je kind te hebben om een trotse moeder te zijn.

BERTEYN «Nee, dat is bijzaak. Juliette en ik lijken zó hard op elkaar – niet fysiek, maar wel qua gedrag. Dan zitten we samen in de auto en ergert ze zich luidop aan de bakfietsen: ‘Wat dóét die nu?!’ We lopen ook allebei weg van drukte. Ze is echt mijn Mini-Me.»

HUMO Fysiek lijkt Juliette meer op Jitske, ook al deelt ze geen spatje DNA met haar.

BERTEYN «Ja. Hun blonde haren, hun gebaartjes… Als Jits en Juliette samen zijn, hebben ze een ontzettend hoog huppelkutgehalte: ze kunnen intens vrolijk worden van een leuke tint roze, een nieuwe handtas of een mooi paar schoenen. Mijn hart smelt als ik hen bezig zie.»

DROOMSCENARIO

BERTEYN «In ons eerste jaar samen zijn we door een moeilijke periode gegaan. We moesten allemaal onze plaats zoeken in ons nieuwe gezinnetje. Bij Jits bracht dat veel onverwerkte emoties over de scheiding van haar ouders naar boven: haar papa was thuis weggegaan, maar keerde daarna nog eens terug naar zijn gezin. Jits was doodsbang dat ik óók zou teruggaan naar mijn ex. Ze dacht dat ze nooit zou kunnen opboksen tegen de band die ik met haar heb, omdat we samen een kind op de wereld hebben gezet. Dus hulde Jits zich in een bolster zodra het een beetje serieus begon te worden tussen ons.»

HUMO Hoe heb je die bolster kunnen openbreken?

BERTEYN «We zijn samen in therapie gegaan. We hadden steun en tips nodig om ons nieuw samengestelde gezin op de rails te krijgen. De therapeut legde bijvoorbeeld uit waarom Juliette soms moeilijk deed tegen Jits: ‘Dat is haar manier om te testen of Jitske een blijvertje is.’ Het was alsof de gebeurtenissen in ons dagelijkse leven werden ondertiteld. Dat heeft ons enorm geholpen.

»Ik heb gemerkt dat er nog altijd een zwaar taboe rust op relatietherapie, zeker voor jonge koppels. Maar ik zou het iedereen aanraden, zeker de nieuw samengestelde gezinnen. Laat de mensen maar denken wat ze willen, wij weten nu tenminste dat we een stevige basis hebben.»

HUMO Hebben jullie intussen een goeie rolverdeling gevonden?

BERTEYN «In gezinnen zoals het onze neemt de nieuwe partner vaak een plek in aan de zijlijn. ‘Het zijn jouw kinderen, ik bemoei me er niet mee,’ is meestal de teneur. Niet zo bij ons: in het begin was ík zelfs degene die een stapje achteruit zette wanneer Juliette en Jits ruzie hadden. Soms vond ik hen op de grond in de keuken, allebei in tranen omdat ze boos waren op elkaar. Dan ging ik even naar de badkamer, zodat ze het konden uitpraten.

»Nu is Jits evenveel mama als ik: ze helpt Juliette niet alleen met haar huiswerk, ze trekt ook haar kleertjes aan, gaat mee naar het toilet… Als Juliette ziek wordt en moet overgeven, maakt ze zich evenveel zorgen als ik, en zij is degene die naar de nachtwinkel loopt om beschuitjes te kopen. Onlangs zei Juliette: ‘Ik moet je iets vertellen, mama, maar je mag niet boos worden. Ik zie Jits eigenlijk liever dan wie ook.’»

HUMO Ben je dan niet jaloers?

BERTEYN «Nee. Integendeel, ik ben met mijn gat in de boter gevallen. Ik ben me er heel erg van bewust dat dit een droomscenario is. Het loopt niet in élk nieuw samengesteld gezin op rolletjes.»

HUMO Is er in die droom plaats voor meer kinderen?

BERTEYN «Nee. Juliette is om de andere week bij ons, en dan draait alles rond het gezinnetje. Maar in de andere week gedragen Jits en ik ons als twee verliefde pubers. Dan werken we ons te pletter en gaan we ’s avonds op restaurant. We zien Juliette doodgraag, maar die regeling vinden we allebei prima.»

WEES LIEF

HUMO Je stapte algauw mee in de kapperszaak van Jitske. Op haar Instagram postte ze: ‘Liefde is samen ondernemen zodat we 24/7 samen kunnen zijn, maar nog altijd het gevoel hebben dat het te weinig is.’

BERTEYN «Ik heb een diploma bedrijfsmanagement en internationaal ondernemerschap. Ik kom uit de banksector, maar ik was al een tijdje uitgekeken op die job. Het was een logische stap dat ik mezelf zou inkopen in de zaak.

»Ik krijg weleens de reactie: ‘Amai, ik zou dat niet kunnen, samenwerken met mijn partner.’ Als je er zo over denkt, vraag ik me af of je wel met de juiste persoon samen bent. Als je lief níét de eerste is aan wie je iets wilt vertellen, zit er toch iets scheef? De grootste kracht van Jits en mij is dat we zo goed kunnen praten.»

HUMO Jitske vindt dat jullie álles moeten delen met elkaar, tot toiletbezoekjes toe: ‘Ik wil bij mijn lief zitten als ze kaka doet, en andersom zij ook. Want hoezo deel je in een relatie alles en dat ene ding niet?’

BERTEYN (lacht) «Wij doen dat écht. Dan zitten we midden in een diep gesprek, moet één van ons naar het toilet, en gaat de ander mee om naast de wc-pot verder te babbelen. Er zijn vast vrouwen die nog nooit een scheet hebben gelaten in het bijzijn van hun man, maar dat is niks voor ons. Jits kaka zien doen verandert niets aan hoe ik naar haar kijk.»

HUMO Jullie hechten ook veel belang aan intimiteit en seks.

BERTEYN «Enorm. Vroeger was ik helemaal niet zo lichamelijk, maar nu doe ik niks liever dan knuffelen. Als ik over straat loop en ik heb Jits niet vast, dan voelt het alsof er iets ontbreekt. Ze is een verlengde van mij geworden. Ik had nooit gedacht dat zoiets me zou overkomen.

»We proberen elke dag seks te hebben, zelfs al is het erg druk. Bij veel lesbische koppels verdwijnt de seks al snel naar de achtergrond. Misschien heeft het te maken met een gebrek aan testosteron in de relatie? Bij ons zal dat niet snel gebeuren. Omdat we eraan werken én elkaar blijven bevragen: ‘Wat vind jij leuk in bed?’ Alles is bespreekbaar tussen ons. We slapen ook altijd in ons blootje: de genegenheid van twee naakte lijven tegen elkaar smeedt een hechte band.»

HUMO Op één vlak verschillen jullie: jij haat sociale media, terwijl Jitske er volop gebruik van maakt.

BERTEYN «Toen ik haar foto’s op Instagram de eerste keer zag, begreep ik niet wat de bedoeling was. Ze heeft me moeten uitleggen wat body positivity is, en hoe ze haar foto’s in ondergoed gebruikt om anderen te helpen.»

HUMO Wees lief voor jezelf, is de boodschap die ze wil uitdragen. Het staat zelfs op haar benen getatoeëerd.

BERTEYN «Ik denk dat ik dat altijd al heb gedaan. Ik heb nooit issues gehad met mijn lichaam of hoe ik eruitzie.

»Zal ik je eens wat vertellen over Jits? Eigenlijk vindt ze sociale media verschrikkelijk. Als je haar foto’s ziet, zou je denken dat ze de grootste je-m’en-foutist ter wereld is, maar eigenlijk is ze vrij verlegen en onzeker. Ze heeft het ook erg moeilijk met het gif dat sommige mensen op Instagram durven te spuien.»

HUMO Af en toe deelt ze zo’n zure reactie. Zoals deze, na een interview in Knack: ‘Allee, de opperlesbo van Vlaanderen met issues mag in Knack nog eens verhaal komen halen over al haar frustratie(s), haar frigiditeit en genderfluïde waanbeelden. Het is te hopen dat het nu de laatste keer is. Heteroseksualiteit is de norm in Vlaanderen. The rest of you are just visiting.’

BERTEYN «Die reactie heeft ze niet één, maar drie of vier keer ontvangen. Het ergste is nog dat er mensen zijn die twijfelen of ze die haatreacties niet gewoon zélf heeft geschreven, om de aandacht naar zich toe te trekken. Dan is onze maatschappij toch helemáál de pedalen kwijt?!

»Het bewijst vooral hoe problematisch de situatie nog altijd is. Er zijn mensen die menen dat heteroseksualiteit de norm is en dat vooral moet blijven, en er zijn er die vinden dat de strijd onderhand wel is gestreden. Holebi’s zouden eigenlijk geen issue meer mogen zijn.»

HUMO Maar we zijn er nog niet?

BERTEYN «Nog láng niet. Een stom voorbeeld: als Jits en ik uit eten gaan, krijgen we in de helft van de gevallen de vraag hoe we willen afrekenen. ‘Samen of apart?’ Vragen ze dat ook als een man en een vrouw samen aan een tafeltje zitten? Daar kan ik me ontzettend over opwinden.»

HUMO Maar je klimt niet op de barricades, zoals Jitske.

BERTEYN «Ze heeft haar activisme ook op een laag pitje gezet. Toen ik Jits leerde kennen, was ze nog woordvoerder van Wel Jong Niet Hetero (ondertussen heet de organisatie Wel Jong, red.). Daar is ze mee gestopt. Niet omdat ze de strijd helemaal heeft opgegeven, maar omdat ze er geen tijd meer voor heeft. Plus, ze vindt dat de jongere generatie aan de beurt is.»

HUMO Jij hebt je nooit geroepen gevoeld?

BERTEYN «Nee. Ik hou niet van stempels. Ik ben niet Dym, de holebi. Of mag je de term ‘holebi’ niet meer gebruiken?»

HUMO Dat vraag je aan mij?

BERTEYN (lacht) «Ook op dat vlak leef ik onder een steen. Non-binair, panseksueel, noem maar op: ik kom uit een klein boerendorp, dus moet Jits me zulke termen vaak uitleggen. Ik woon al jaren in Gent, maar ik denk niet dat ik hier ooit al een holebicafé ben binnengestapt.

»Je zult me ook niet snel zien op een Gay Pride. Jits en ik zijn gewoon twee vrouwen die zich aangetrokken voelen tot elkaar: ik heb geen podium nodig om dat te tonen. Ik wil niet anders zijn dan een ander. Ik ben de moeder van een dochter en de verloofde van een superknappe vrouw met wie ik binnenkort trouw. Ik kan me mijn leven niet meer voorstellen zonder haar. Ik ben op dit moment zó gelukkig dat ik soms denk: dit kan gewoon niet. Waar zit dat addertje ergens?»