Ed Sheeran zal blij zijn als 2017 om is. Het was een rotjaar voor hem
Ed Sheeran was de meest gestreamde muzikant van 2017, zijn derde plaat ‘Divide’ klopte meer records dan er songs op staan, en hij haalde de 100 Most Influential People-lijst van Time. Maar laat u geen blaasjes wijsmaken: Sheeran zal blij zijn als het jaar voorbij is.
'Ik heb al mijn tijd nodig om na te denken over waarom zoveel mensen een hekel aan mij hebben'
Het begon in januari toen hij, te gast bij de razend druk bekeken talkshow van Graham Norton, tot zijn schaamte de man niet meer herkende die tot een jaar of acht geleden zijn ‘beste schoolkameraad’ was. Sheeran: ‘Ik had mijn bril niet op. Maar iedereen zal wel onthouden dat ik een verwaande diva ben.’
En rijpe peren lokken wespen. In het zevende seizoen van ‘Game of Thrones’ speelde Sheeran – niet het grootste acteertalent van zijn generatie, maar ook geen Jonas Van Geel – een Lannister-soldaat. Een cameo die niet door iedereen gesmaakt werd: ‘Moet hij nu ook al onze favoriete serie komen verzieken?’ En: ‘Sheeran illustreert perfect hoezeer de makers van ‘Game’ het noorden kwijt zijn.’
Dan kwam de kritiek dat hij zich tijdens zijn Glastonbury-festivalset aan playback bezondigd zou hebben. En voor zijn song ‘Galway Girl’ werd Sheeran, een Engelsman, door de Ieren beschuldigd van ‘culturele diefstal’. ‘Zou hij ook een song over alle Schotse clichés maken en daarmee in Glasgow optreden? Alleen als hij dood wil.’
Verder: voor Comic Relief in Groot-Brittannië is Sheeran in Liberia met straatkinderen gaan praten. Hij stelde onder meer voor om een hotelkamer te betalen voor hen. Waarna hij beschuldigd werd van ramptoerisme en poverty porn: ‘Wat Sheeran deed, dikt het paternalistische cliché van de blanke redder aan. Zijn bedoelingen waren goed, maar het Comic Relief-filmpje draaide rond hem en niemand anders. Alsof hij de enige is die de moeite doet om naar West-Afrika af te zakken en er mensen te helpen.’
Gedoe, gezeur. Sheeran was, na een jaar afwezigheid op de sociale media, nog maar net terug op Twitter, of hij trok de poort alweer achter zich dicht: ‘Ik heb geen tijd meer voor Twitter. Ik heb al mijn tijd nodig om na te denken over waarom zoveel mensen een hekel aan mij hebben.’
