Oscarnominatie voor 'Close'
Eden Dambrine en Gustav De Waele, de acteurs uit ‘Close’: ‘Aan het einde van de eerste week heb ik gehuild op de set: ik voelde me geen echte acteur’
Lukas Dhont heeft hert gedaan: zijn tweede langspeelfilm ‘Close’ is genomineerd voor een Oscar in de categorie ‘Beste Internationale Film’. Het is een teder en doorleefd portret van een vriendschap tussen twee tienerjongens dat de kijker trefzeker in de maag stompt. De twee fel fonkelende sterren uit de film, Eden Dambrine en Gustav De Waele, zijn klaar voor wat er op hen afkomt. Of toch bijna. ‘Ik kwam in een T-shirt naar de première: ze zijn toen snel een hemd voor mij gaan kopen.’
Origineel verschenen in Humo in november 2022.
EDEN DAMBRINE «Wat wij de voorbije maanden hebben mogen meemaken, is echt te gek voor woorden. Het coolst vond ik het moment waarop Robert Downey Jr., de acteur die Iron Man speelt, plots voor mijn neus stond. En ook Anne Hathaway en Cate Blanchett heb ik al in het echt gezien: ik kan het zelf amper geloven.»
GUSTAV DE WAELE «Cate Blanchett gezien? Daar ben ik wel jaloers op. Maar op het filmfestival in Cannes heb ik ook één van mijn idolen ontmoet: Tom Hanks was daar voor de film ‘Elvis’, en tijdens een gezamenlijke lunch hebben we elkaar kort gesproken en heb ik een foto genomen. Dat was de mooiste dag uit mijn leven tot nog toe.
»We zijn door ‘Close’ al op zoveel plaatsen geweest en we hebben zoveel geweldige mensen ontmoet. En het is nog niet gedaan, hè. Stel je voor dat we naar de Oscar-uitreiking mogen: dat zou pas zot zijn!»
Van vijf sterren naar één ster, ‘Close’ oogst gemengde kritiek in het buitenland: ‘De twee kinderen rennen veel in de weilanden, maar écht veel’
Onze Man over ‘Close’: sublieme shots, magnifieke vertolkingen en de grote cineast in Lukas Dhont ★★★★☆
HUMO Hoe heeft Lukas Dhont jullie gestrikt voor ‘Close’?
DAMBRINE «Ik zat samen met twee vriendinnen op de trein naar huis, op de lijn tussen Gent en Antwerpen. Plots kwam er een man naast ons zitten die we niet kenden. Ik was op mijn hoede, en toen hij tegen mij begon te praten, was ik helemaal op mijn ongemak.
»Hij stelde zich voor als Lukas Dhont, en zei dat hij filmregisseur is. Dat deed wel een belletje rinkelen: Victor Polster, de acteur die in zijn vorige film ‘Girl’ de hoofdrol heeft gespeeld, heeft bij mij op school gezeten – ik studeer aan de Koninklijke Balletschool in Antwerpen. Maar goed, Lukas vroeg me dus of ik geïnteresseerd was in cinema, en of ik geen auditie wilde doen voor zijn nieuwste film. Ik kon de trein wel bij elkaar schreeuwen, zó enthousiast was ik, ook al had ik op dat moment geen enkele acteerervaring.»
HUMO Wat zag hij dan in jou?
DAMBRINE «Hij was geïntrigeerd door de uitbundige manier waarop ik met mijn vriendinnen praatte, zei hij later. Grappig, want ik was tijdens die rit aan het roddelen over een leerkracht die we alle drie irritant vonden (lacht).
»Toen ik in Antwerpen aankwam, heb ik meteen mijn mama opgebeld om te zeggen dat ik een filmregisseur had ontmoet die interesse in me had. Zij was meteen argwanend: ‘Wie is die man? Wat wil hij van jou? Maak dat je daar wegkomt!’ (lacht) Maar toen ik alles had uitgelegd, was ze wel blij.»
DE WAELE «Ik ging net naar het eerste middelbaar en zou een theateropleiding volgen. Om te weten of acteren me wel zou liggen, had ik me ingeschreven voor een zomerstage bij theatergezelschap Bronks in Brussel. Daar ontmoette ik Oliver, die Lukas Dhont hielp bij de casting voor zijn nieuwe film. Zo ben ik op de audities voor ‘Close’ terechtgekomen, en voor ik het wist zat ik in de laatste ronde. Eden heb ik daar voor het eerst ontmoet: we zijn aan de praat geraakt, en we bleven maar praten. Maar in die laatste ronde merkte ik toch ook onderlinge concurrentie. Iedereen leek te denken: het is nu of nooit. Maar dat gevoel had ik helemaal niet: er stond voor mij niks op het spel.»
DAMBRINE «Ik herinner me wel hoe zenuwachtig we allebei waren toen we samen een tekst uit het hoofd moesten leren, zowel in het Nederlands als in het Frans. We waren zo bang dat we over onze woorden zouden struikelen of onze tekst zouden vergeten.»
DE WAELE «Dat was ook de laatste keer dat we een tekst moesten blokken. Lukas heeft ons uitgelegd waar het verhaal over ging, maar hij wilde niet dat we zinnetjes zouden aframmelen. Hij zegt weleens dat hij als een choreograaf schrijft, en niet als een scenarist. Hij zet bewegingen op papier in plaats van zinnen.»
DAMBRINE «Hij wilde voorkomen dat we onze naturel zouden verliezen als we tekst vanbuiten zouden leren. Tijdens de repetitiedagen hebben we vooral leuke dingen gedaan met de rest van de cast, zodat we één grote familie zouden worden. We zijn in Gent op de Leie gaan varen, op weekend naar zee geweest… Daardoor was het op de set ook veel makkelijker om me thuis te voelen, en om zonder schaamte te spelen. Vóór elke scène legde Lukas uit waar die over ging, en dan zei hij: ‘Vul nu zelf maar aan.’»
HUMO Zoveel vrijheid lijkt geen cadeau als je geen acteerervaring hebt. Waren jullie niet onzeker?
DAMBRINE «Ik vond het net makkelijker! We speelden wel een rol, maar we hoefden onszelf niet weg te cijferen.»
DE WAELE «Ik speel bijvoorbeeld hobo in de film, wat ik ook in het echte leven doe. Doordat we veel van onszelf in de film mochten steken, voelt hij extra speciaal aan.»
DAMBRINE «In het begin had ik wel het gevoel dat het me niet lukte om mijn emoties geloofwaardig te tonen. Op het einde van de eerste week ben ik beginnen te huilen op de set: ik voelde me geen echte acteur, zeker niet naast iemand als Émilie Dequenne, die zo authentiek kan spelen. De tranen in haar ogen waren écht, er was niks gespeelds aan. Onze jongerencoach Oliver en Lukas hebben me die onzekerheid gelukkig uit het hoofd kunnen praten, en me wat meer zelfvertrouwen gegeven.»
HUMO Hoe heeft Lukas jullie bijgestuurd?
DE WAELE «Hij wist heel goed wat hij wilde. Hij wilde nooit twee keer hetzelfde zien in een scène: het moest altijd anders.»
DAMBRINE «Hij wilde ook de vier seizoenen aan bod laten komen in ‘Close’. We hebben eens uren moeten wachten omdat de zon maar niet wilde schijnen. Typisch België, hè. Op andere dagen hebben we nauwelijks kunnen filmen omdat het de hele tijd aan het regenen was. Als de zon dan toch eens scheen, moesten we alles laten vallen. Zelfs als we net aan het lunchen waren: dan stond je maar met vreselijke honger te acteren.»
NIJD EN JALOEZIE
HUMO Acteurs leiden een onzeker bestaan. Zien jullie jezelf later voltijds acteren?
DE WAELE «Het zou echt zót zijn als we dit nog een keer kunnen meemaken. Ik acteer graag, en het is zeker een optie. Maar ik ben nog jong, en ik ben in van alles geïnteresseerd.»
DAMBRINE «Omdat het met Lukas zo’n leuke ervaring was, ben ik bang dat alles wat hierna komt, misschien minder zal zijn.
»Mijn grote droom is om ooit in een grote Amerikaanse film mee te spelen. Maar eerst wil ik me op mijn studie focussen. Elke dag dans ik van acht uur ’s ochtends tot halféén, en van één tot zes hebben we les en moet ik studeren. Dat is best heftig, maar alleen zo kun je prof worden. Of ik acteur dan wel beroepsdanser word, beslis ik wel als ik over twee jaar mijn diploma heb.»
DE WAELE «Sinds vorig jaar studeer ik theater in Brussel, en ik heb gemerkt dat ik ook erg geboeid ben door wat zich achter de camera afspeelt. Ik heb nu bijvoorbeeld vakken als montage en fotografie. En wat ik superleuk zou vinden, is geluidseffecten voor films opnemen. Onlangs heb ik de documentaire ‘Making Waves’ gezien, en daarin leggen ze uit hoe ze de stem van Chewbacca in ‘Star Wars’ hebben gecreëerd, door onder meer het gegrom van een beer op te nemen.
»Ik hoef dus niet noodzakelijk voor de camera te staan. Want om eerlijk te zijn: voortdurend in de aandacht staan kan ook vermoeiend zijn. Iedereen vraagt de hele tijd of je iets nodig hebt, en daardoor voel je je soms een koning. Dat vind ik minder leuk. Ik ga liever op in de groep.»
DAMBRINE «Ja, een beetje beroemd zijn is tof. Maar Gigi Hadid die in Milaan door een onbekende man plots in de lucht wordt getild, of Britney Spears die voor de lenzen van de paparazzi in tranen uitbarst: dat moet afschuwelijk zijn voor hen.»
HUMO Ervaren jullie nu al nadelen?
DE WAELE «Ik voel wel dat sommige mensen zich anders gedragen en dat ze meer aandacht voor me hebben, alleen omdat ik in een film heb meegespeeld. En soms weten ze niet eens wélke film. Onlangs was er een avant-première in Lille, waar mensen ons om een handtekening kwamen vragen. Toen ik vroeg wat ze goed vonden aan ‘Close’, bleek dat ze niet wisten wie wij waren. Raar, toch?»
DAMBRINE (lacht) «Diezelfde avond kwamen we ook een ouder koppel tegen, dat op alle filmpremières acteurs om een handtekening vraagt, maar nooit naar de film gaat kijken.
»Er zijn ook wel voordelen: ik heb nu heel wat meer volgers op Instagram (lacht).»
DE WAELE «Op de theaterschool merk ik wel dat er concurrentie speelt. Maar iedereen steunt me, hoor.»
HUMO Een groot deel van ‘Close’ speelt zich af in een middelbare school. Daar wordt weleens gepest. Hebben jullie daar ervaring mee?
DE WAELE «Je hebt kliekjes en er wordt weleens geroddeld. Maar echte pesterijen? Die heb ik nog nooit meegemaakt.»
DAMBRINE «Op mijn school is dat toch een ander verhaal. Een dansschool is een heel competitieve omgeving. Het draait om wie de beste is, en wie de meeste uitstraling heeft. In het begin komt dat hard over, maar ik kijk er niet meer van op. Ik ben zelf competitief ingesteld. Dat moet ook, anders overleef je het niet, bij wijze van spreken. Op onze school word je gedrild om zo perfectionistisch mogelijk te willen zijn. Elke beweging moet perfect zijn, en het kan altijd beter en mooier. In het begin vond ik dat positief, maar zoiets kan ook gaan wegen: zelfs als ik ongelofelijk hard mijn best heb gedaan, zie ik alleen wat nog beter had gekund.»
HUMO Kun je dan nooit tevreden zijn met je prestatie?
DAMBRINE «Zelden. Pas als een leerkracht of iemand met kennis van zaken zegt dat het goed was, kan ik het loslaten. Heel vermoeiend, maar zo zit ik nu eenmaal in elkaar. Het is sterker dan mezelf.»
DE WAELE «Ik ben ook heel streng voor mezelf. Als ik hobo speel, hoor ik meteen wanneer ik een fout maak. Ik besef wel dat de meeste mensen die foutjes niet horen, maar ik zou ze niet mogen maken. Dat perfectionisme heb ik wel alleen als ik zelf ergens goed in wil zijn: als ik er tijdens het sporten weer eens niks van bak, kan dat me niets schelen (lacht).»
HUMO Zijn jullie tevreden over je prestatie in ‘Close’?
DAMBRINE «Zeker. Ook omdat Lukas ons heeft gezegd dat hij tevreden is. Als hij het goed vindt, dan is het ook goed voor mij.»
DE WAELE «In het begin had ik nog twijfels, maar nu iedereen ons komt vertellen dat we het goed gedaan hebben, denk ik: misschien moet ik dat maar gewoon geloven (lacht).»
HUMO Eden, ik was op Film Fest Gent danig onder de indruk van je kledingkeuze: je droeg een prachtig oversized kostuum van Céline, en een oorbel die ik tot achteraan in de cinemazaal zag fonkelen. Heb je lak aan traditionele mannenmode?
DAMBRINE «Die oorbel van Céline heb ik mogen houden, een mooi voordeel van de job (grijnst). Ik stop veel tijd in mijn look en kies mijn kleren zorgvuldig uit. Toen we een dag in Gent opnamen, had ik twee koffers vol kleren meegenomen. Lukas ziet er altijd superfancy uit, dan moet je zelf ook je best doen.
»Sommige kledij pluk ik uit de meisjesafdeling. Wat telt, is dat een kledingstuk mooi is. Het maakt me niet uit of het voor jongens of meisjes is gemaakt. Ik heb bijvoorbeeld een tijdlang croptops gedragen: dat paste toen helemaal bij mijn stijl, vond ik. En toen ze me bij Céline vroegen wat ik wilde dragen op Film Fest Gent, zei ik: ‘Vooral níét wat jongens doorgaans aanhebben. Echte voorbeelden heb ik niet, maar soms vind ik wel inspiratie op TikTok.»
HUMO Welke reacties krijg je op je kledingstijl?
DAMBRINE «Ik heb nog nooit negatieve reacties gekregen: de mensen zijn meestal meteen enthousiast. Je ziet tegenwoordig wel vaker dat jongens wat glamoureuzer mogen zijn, bijvoorbeeld in series als ‘Euphoria’.»
DE WAELE «Daarin kunnen Eden en ik niet harder verschillen: ik zou in een pyjama naar school gaan. Ik was in een T-shirt naar Film Fest Gent gegaan: ze zijn toen snel een hemd voor mij gaan kopen, omdat ik toch een béétje gekleed moest zijn. Zeker naast Eden en Lukas. Ik vind het supercool dat andere mensen zo bezig zijn met hun stijl en look, maar mij interesseert het niet.»
DAMBRINE «Ik kan makkelijk een halfuur voor de kleerkast staan om te kiezen wat ik die dag ga aantrekken. Mijn kledij maakt me zelfverzekerder: alles lukt gewoon beter als ik weet dat ik er goed uitzie. Ik doe het niet voor anderen, maar voor mezelf.»
HUMO Een goedgevulde kleerkast kost wel wat. Vinden jullie geld verdienen belangrijk?
DE WAELE «Ik zou wel rijk willen zijn, maar op de set was geld het laatste wat me bezighield. Mijn ouders hebben me ook pas gezegd hoeveel ik had verdiend toen de draaidagen achter de rug waren.»
DAMBRINE «De mijne ook.»
HUMO Wat vonden jullie van dat bedrag?
DE WAELE «Voor mij was het echt een bijkomstigheid.»
DAMBRINE «Ik heb aan ‘Close’ meegewerkt omdat het me een mooie ervaring leek. Puur voor het plezier, dus.»
DE WAELE «Maar we gaan niet nee zeggen op alles wat onze richting uit komt (lacht).»
FEESTEN MET MAMA
HUMO Het is oorlog in Oekraïne, er woedt een energiecrisis, het klimaat verandert: waar liggen jullie wakker van?
DE WAELE «Ik maak me over véél dingen zorgen, zoals de oorlog en de hongersnood in sommige delen van de wereld. Maar ik ben toch vooral begaan met het klimaat. Ook thuis zijn we daarmee bezig: we kopen geen flessenwater, een bad nemen we niet meer om waterverspilling tegen te gaan, en de verwarming zetten we alleen aan als het echt koud is. Ook ons energieverbruik proberen we zo laag mogelijk te houden.»
DAMBRINE «Ik maak me ook zorgen over het klimaat. Die beelden van uitgemergelde ijsberen vind ik hartverscheurend. Toen Greta Thunberg enkele jaren geleden schreeuwde op een VN-klimaattop, begreep ik niet zo goed waarom. Maar als je écht naar haar luistert, snap je haar frustratie en machteloosheid.»
HUMO Hebben jullie destijds gespijbeld voor het klimaat?
DAMBRINE «In het zesde leerjaar mochten we in Antwerpen mee gaan betogen voor het klimaat. Dat deed toch iets met me. Ik had op een pancarte ‘Free hugs for a better climate’ geschreven, en ik werd door iedereen vastgepakt en geknuffeld. Ik besef wel dat het klimaat daardoor niet meteen zal verbeteren, maar het deed wel deugd om die samenhorigheid te voelen.»
DE WAELE «Ik ben ook een paar keer gaan betogen voor het klimaat, en inderdaad: dat voelde telkens toch als een overwinning, omdat je daar met zovelen staat. Er wordt vaak gezegd dat onze generatie niet genoeg op straat komt, maar dat vind ik onzin. Er wordt soms ook nogal snel over ons gepraat, niet mét ons.»
HUMO Jullie zijn nu 14 en 15. Hebben jullie je eerste feestje al achter de rug?
DE WAELE «Fuiven mag ik pas als ik 16 ben. Ik kijk ernaar uit, want ik dans supergraag. Ik vind het leuk om uit mijn bol te gaan.»
HUMO En jij, Eden?
DAMBRINE «Ik mag wel al gaan fuiven. Dansen met vrienden die ik helemaal vertrouw, dat vind ik zalig. Vorige zomer ben ik met mijn mama naar mijn eerste feestje gegaan. We waren samen in Parijs, waar ik een fotoshoot moest doen, en ’s avonds stelde mama plots voor om te gaan feesten. We hebben toen de hele tijd samen gedanst. Zó leuk!»
DE WAELE «Wow, meen je dat? Ik zou me echt generen om met mijn ouders te dansen (lacht).»
HUMO Had je mama je ingelicht over de geneugten en gevaren van alcohol en drugs?
DAMBRINE (lacht) «Ze zei: ‘Drinken mag, maar dronken worden niet.’ Je weet nooit wie er allemaal op een feestje rondloopt, dus dat begrijp ik wel. Roken, daar is ze ook tegen. Aan die regels hou ik me echt. De enige keer dat ik wat tipsy was, was die avond in Parijs. Ik had een glas rosé gedronken, en de wijn steeg snel naar m’n hoofd. Maar dat vond mama gelukkig niet erg. Ze geeft me wel richtlijnen mee, maar ze wil me ook niet krampachtig beschermen. Ik vind dat een goede aanpak.»
DE WAELE «Roken zegt me ook niets. Dat heb ik nog nooit gedaan.»
DAMBRINE «Veel tijd om uit te gaan heb ik anders niet. Het leven op de dansschool is zeer gestructureerd.»
HUMO Vind je het niet jammer dat je daardoor niet zo ongeremd jong kunt zijn?
DAMBRINE «Eigenlijk niet: af en toe eens feesten volstaat voor mij. En die structuur en discipline hebben ook hun voordelen: je wordt er sneller volwassener door en je kweekt verantwoordelijkheidszin. Soms moet ik een uitnodiging afslaan omdat ik leerstof moet inhalen. Dat is niet altijd leuk, maar ik leer zo wel een onderscheid te maken tussen wat belangrijk is en wat niet.»
ECHTE VRIENDEN
HUMO Lukas Dhont noemde ‘Close’ een ode aan de tederheid en de kwetsbaarheid. Praten jullie makkelijk over je gevoelens?
DE WAELE «Ik herken mezelf wel in Remi, mijn personage in ‘Close’. Net als hij durf ik situaties uit te vergroten in mijn hoofd. Als iemand op een vreemde toon tegen mij heeft gesproken, denk ik weleens: oei, die vindt me niet leuk. Maar ik zal daar niet snel met anderen over praten. Ik hou die kwetsbaarheid liever voor mezelf. Ook omdat ik weet dat ik me de volgende dag helemaal anders kan voelen.»
DAMBRINE «Dat herken ik. Als ik me verdrietig voel, ga ik dat niet meteen aan anderen laten merken. Mensen denken vaak dat ik altijd gelukkig ben, omdat ik graag een positieve indruk maak. Maar ik ben tegelijk heel emotioneel: soms kan ik voor een pietluttigheid beginnen te huilen. Als ik plots in tijdnood zit omdat ik een taak te lang heb uitgesteld, bijvoorbeeld, of als iemand onvriendelijk tegen me is geweest.
»Aan de ene kant is die gevoeligheid een voordeel, aan de andere kant is het lastig dat ik mijn verdriet niet aan anderen wil tonen. Het is toch zwaarder als je je problemen zelf probeert op te lossen. Daarom ook studeer ik ballet: als ik verdrietig ben, probeer ik die emotie in mijn bewegingen te stoppen. Dat helpt me enorm. En als ik echt een probleem heb, kan ik altijd bij mijn mama of mijn zus terecht.»
HUMO Er wordt weleens gezegd dat dat typisch voor mannen is, dat ze het gevoel hebben dat ze hun problemen zelf moeten oplossen, of dat ze niet mogen huilen.
DE WAELE «Ja, dat is echt zo.»
DAMBRINE «Ik haat het als mensen zeggen dat jongens niet mogen huilen. Dat heb ik ook weleens te horen gekregen. Maar waarom zouden ze dat niet mogen? Dat slaat toch nergens op?»
DE WAELE «Het is wel iets wat je wordt afgeleerd. Ooit was ik bevriend met een jongen die voor het minste huilde, of er nu anderen bij stonden of niet. Toen ik hem onlangs na lange tijd terugzag, was hij helemaal veranderd: hij toonde nauwelijks nog emotie.»
HUMO Hebben jullie veel vrienden bij wie jullie terechtkunnen als het tegenzit?
DAMBRINE (denkt na) «Ik heb wel vrienden, maar échte vrienden? Misschien een drietal. Eigenlijk is dat al veel.»
DE WAELE «Ik snap dat helemaal. Een echte vriend is iemand bij wie je jezelf kunt zijn, en met wie je op élk moment van de dag tijd zou willen doorbrengen. Die moet dan natuurlijk net zo over jou denken. Ik denk niet dat er iemand is met wie ik zó close zou kunnen zijn.»
HUMO Zien jullie elkaar als vrienden?
DE WAELE «Nee, ik zie Eden als mijn grootste concurrent! (lacht) Nee, grapje. Maar hij woont wel aan de andere kant van het land. Dat maakt het niet makkelijk om eens af te spreken.»
DAMBRINE «We zijn wel altijd blij als we elkaar terugzien. Door de promotie voor de film mogen we nu weer veel tijd met elkaar doorbrengen.»
DE WAELE «We zijn elkaar zeker nog niet beu. Dat zou pas erg zijn!»
Op 12 maart weten we of ‘Close’ de Oscar wint.
