Editors - In Dream
Hardnekkig weigert Editors zich vast te klampen aan een commerciële succesformule – de groep wisselt per plaat van rock naar dance, van postpunk naar synthballads.
Aldoor worden nieuwe horizonten opgezocht, en daarvoor past respect. We weten van frontman Tom Smith dat op ‘In Dream’, hun vijfde, gepoogd werd te mikken op iets tussen aanstekelijke pop en boeiend experiment in; we weten van onze oren dat ze met geen van beide geëindigd zijn.
De song ‘No Harm’ wil heel graag op de soundtrack van ‘Drive’ – broeierig, duister synthsfeertje; zwart én neon – maar belandt bij de parodie. De geweldige Rachel Goswell van Slowdive gaat met Smith in duet ter hoogte van ‘The Law’ (vroege Depeche Mode meets Get Ready!), en zingt mee op ‘Ocean of Night’ en ‘At All Cost’, maar ze doet afbreuk aan haar talent. ‘Our Love’ had zo op het debuut van Bastille gekund. En ‘Salvation’ spant de kitschkroon: in vergelijking is Liberace een introverte singer-songwriter.
Op ‘In Dream’ staan alle registers in het rood: de overrijpe melodieën, de daverende synthaanslagen, de chronisch smachtende stem van Smith, de donderende uithalen, het opgeblazen sentiment... Alles in overdrive, alles té. Het heeft een plaat opgeleverd die geen seconde ernstig te nemen valt, en waarop alle ideeën vervangen werden door bombast, flauwe teksten (‘We dance to the beating of your broken hearts’), potsierlijke teksten (‘You’re a unicorn, dancing in the flames, anger in your veins’) en lege galm.
In 2005 klonk Editors als het antwoord op de vraag die Interpol niet gesteld had, tien jaar later zijn ze een middelmatige Simple Minds-covergroep geworden. Dat heet: vormcrisis.
