eels - Tomorrow Morning
't Zijn uitermate productieve tijden voor Mark Oliver Everett
, alias E.
van eels
. Onze favoriete antiheld zit met zijn gloednieuwe 'Tomorrow Morning'
al aan zijn derde volwaardige cd in amper anderhalf jaar tijd, en bovendien lijkt hij eindelijk ook eens domweg gelukkig.
Na het extreem depressieve 'End Times' heeft hij met 'Tomorrow Morning' zowaar een vrolijke, levenslustige plaat gemaakt, maar - er valt hier net een deur in huis - helaas ook de zwakste uit zijn zeer rijke carrière.
Het opent nochtans niet onaardig met 'In Gratitude for This Magnificent Day / I'm a Hummingbird'
, waarin hij meteen de toon zet: 'It was all worth it, to be here now' - toch niet kwaad om die woorden te horen uit de mond van een man die letterlijk iedereen die hem lief was verloren is.
Helaas zakt het niveau daarna veel te vaak soufflégewijs in. Het gestoei met elektronica lijkt 'This Is Where It Gets Good'
even - héél even - spannend te maken, maar blijkt uiteindelijk nergens naartoe te leiden, en bovendien klokt het nummer pas af na een wel zeer kloeke 6'18'', terwijl hij onze aandacht al zowat drie minuten eerder kwijt was.
Over 'The Morning'
valt niks te zeggen behalve dat het maar een beetje voortkabbelt, 'Baby Loves Me'
en 'Spectacular Girl'
zijn gewoonweg saai, en in 'Mystery of Life'
begon het koortje ons al na twee keer luisteren te irriteren. Een gevoel dat er na zes keer luisteren echt niet op verbeterd is, kunnen we u garanderen.
'Looking Up'
dan maar, waarin E. als ongelovige bleekscheet naar de zwarte gospel knipoogt? Ach, dat idee is al veel eerder, veel origineler, veel geestiger en veel béter gedaan door onze eigen Raymond,
in 'Liefde voor muziek' meer bepaald. En 'That's Not Her Way'
is niet slecht, maar van een man die de wereld 'Blinking Lights', 'Daisies of the Galaxy' of 'Electro Shock Blues' schonk, verwacht een mens veel meer dan 'niet slecht'.
Kunnen wij dan over níéts enthousiast worden? Welja, over Scarlett Johansson
, uiteraard. En - om het dan toch maar bij deze plaat te houden - over 'Oh So Lovely'
, een heerlijk, levenslustig walsje, dat in het refrein helemaal openbloeit: als u het ons vraagt met kilometers voorsprong het beste nummer op 'Tomorrow Morning'.
In de categorie 'leuk' zit dan weer het bijzonder lekker voortdobberende én grappige 'The Man'
, waarop E. als gevierde muzikant van letterlijk iederéén complimentjes in ontvangst mag nemen, maar uiteraard het liefst van de outcasts: 'The little skinhead with a tattooed face / Shows me a moment of style and grace / The angry redneck in his pickup truck / Tips his head and gives a thumbs up / The old homeless guy who smells like pee / Stops talking nonsense and says 'Morning, E.!'
En ook 'What I Have to Offer'
en 'I Like the Way This Is Going'
zijn dik oké: twee simpele, sobere en effectieve vintage eels-songs, al hebben ze helaas niet genoeg te bieden om de hele 'Tomorrow Morning' van de pijnlijke middelmaat te redden.
Nu hij eindelijk eens content is, zijn wij het weer niet. Het blijft tobben, vrezen we.
