Een mens van goede wil: Abdelkarim Bellafkih motiveert jonge vrijwilligers
Begin dit jaar ontving de Antwerpse jeugdorganisatie Free Hands de Fortis Foundation Award, en door Beweging.net werd ze genomineerd voor de Bronzen Pagadder. Allemaal omdat Free Hands jongeren motiveert om zich in te zetten voor een betere wereld. ‘Niet slecht voor een vereniging die gegroeid is uit een milde vorm van verveling.’
'Wij wijzen de weg naar zinvol werk'
Stichter en bezieler Abdelkarim Bellafkih (31) was al een paar jaar aan de slag als ingenieur bij de Vlaamse overheid toen hij met zijn vrije tijd geen blijf wist.
Abdelkarim Bellafkih «Ik was 23 en wou iets extra betekenen voor de gemeenschap. En ik was niet de enige: ook heel wat vrienden voelden de behoefte om hun vrije dagen zinvol in te vullen.»
Dus stampte Abdelkarim in 2011 samen met zijn vrienden Free Hands uit de grond.
Bellafkih «We willen jongens en meisjes van 13 tot 30 ertoe bewegen om als vrijwilliger actief te worden. We richten ons ook tot jongeren die het lastig hebben op school: die brengen we in contact met vrijwilligers die hen kosteloos bij hun studies begeleiden en adviseren.
»We merkten destijds bij een rondvraag dat veel leeftijdsgenoten een bijdrage willen leveren om van Antwerpen een fijne stad voor iedereen te maken. Alleen weten ze niet hoe ze dat moeten aanpakken: ze zijn nogal gehecht aan hun vrijheid en hebben geen zin om zich jarenlang bij één en dezelfde vereniging te engageren. Wij regelen het zo dat ze bijvoorbeeld kunnen gaan helpen bij het Rode Kruis zonder dat ze lid moeten worden. We merkten ook dat bij die jonge mensen de bereidheid heel groot was om elkaar te helpen en te steunen. Zo groeide het idee van de studiebegeleiding en begonnen we ook sportactiviteiten en uitstappen te organiseren.»
HUMO Free Hands is een soort uitzendkantoor voor vrijwilligers?
Bellafkih «Dat was bij de start precíés onze bedoeling (lacht). We wilden toen een uitzendkantoor opbouwen waarmee niemand iets verdient, maar waar iedereen wel beter van wordt. Grotere organisaties zoals het Rode Kruis en Bond Zonder Naam vinden ons zeer sympathiek.
»De voorbije jaren is onze werking geëvolueerd. Het viel ons op dat nogal wat jonge mensen zelf initiatieven begonnen te nemen en hun eigen maatschappelijke projecten wilden opstarten. Wij helpen hen daarbij. Op dit moment zijn we volop bezig met de inrichting van een jeugd- en studiehuis in de Kwekerijstraat in Borgerhout. Eén ruimte wordt omgetimmerd tot dream space: daar kunnen jongeren terecht om hun droomprojecten te verwezenlijken.»
HUMO Zoals?
Bellafkih «Een jaar geleden vertelde een jongen me dat het zijn droom was om midden in de stad een bos aan te leggen. We klopten aan bij Natuurpunt en Red De Voorkempen. Zij hielpen ons bij de praktische uitwerking. Vervolgens trommelden we heel de buurt op om in Park Spoor Oost in Borgerhout 500 bomen te planten.»
HUMO Hoe komt het dat jonge mensen de weg niet vinden naar gekende verenigingen?
Bellafkih «Veel organisaties communiceren nog net zoals tien jaar geleden. Ze plakken traditiegetrouw hun flyers en affiches in de toiletten van cafés en hebben de trein van de sociale media gemist. Daar komt stilaan verandering in, maar de leiding van die verenigingen zit nog altijd niet op de golflengte van de jongeren en hanteert een andere taal: er is echt een generatiekloof. Veel jongeren weten daardoor helemaal niets over de grote hulporganisaties. En jammer genoeg missen ze de reflex om zelf naar informatie op zoek te gaan.»
HUMO Free Hands spreekt hen wel aan?
Bellafkih «Ik denk dat ze vooral gecharmeerd zijn door het vrijblijvende van onze club. Ze schrijven zich bij ons in en weten dat er niet verwacht wordt dat ze elke week paraat staan om bij wijze van spreken een kassa te bemannen. We verwachten wel dat al wie via ons afspreekt om zich bij een organisatie in te zetten, zich ook netjes aan zijn woord houdt. Maar wie zich als vrijwilliger bij Free Hands inschrijft, mag gerust gedurende één jaar vijf projecten verwezenlijken en vervolgens twee jaar op zijn lauweren rusten.»
