Eeuwig spits Jan Mulder: Arjen Robben liep in zijn dooie eentje een ereronde
I n 2000 schreef David Winner ‘Brilliant Orange. The Neurotic Genius of Dutch Football’, een mooi boek waarin de auteur zijn bewondering voor het spel van Cruijff en collega’s de vrije loop liet en de volksaard van de Nederlander – efficiënt omgaan met ruimte – als de vader van de successen aanwees. Zeventien jaar later is er nergens ter wereld nog bewondering voor het Nederlandse voetbal.
Oranje zakte weg, de clubs overleefden geen enkele groepsfase meer. De KNVB raakte in paniek en organiseerde enkele jaren geleden al, toen het nog niet zo erg was als nu, het symposium ‘Winnaars van morgen’.
Tachtig experts van uiteenlopende makelij gaven een hele dag lang hun visie op de staat van het oranjevoetbal. De conclusies (‘focusgebieden’) waren even talrijk: de Hollandse School met het naïeve 4-3-3-systeem is voorbijgestreefd, de spieren van de jeugdspelers zijn te dun, ze zijn te jong, hun mentaliteit is slecht, we moeten de junioren een winning mindset aanleren, er zijn nieuwe instroomregels voor topcoaches nodig, iemand moet een online trainersplatform ontwikkelen, ‘wat is eigenlijk de Nederlandse voetbalcultuur?’, optimale aandacht voor verdedigen. Ook reisde een delegatie van de bond naar Australië om te kijken hoe ze daar met topsport omgaan. Allemaal te lezen op de site van de KNVB. Ik haakte af bij de ‘Infographic prestaties van Oranje’.
undefined
Inmiddels is er een nieuwe schuldige gevonden: kunstgras. Acht clubs in de Eredivisie spelen erop. Twaalf aanvoerders schreven een petitie waarin het kunstgras een ‘gevaar voor het Nederlandse voetbal’ wordt genoemd. Bij de bondslokalen verschenen spandoeken: ‘Nederland kunstgrasvrij!’ Het ziet ernaar uit dat het verbod op kunstgras er komt: vanaf volgend jaar wordt alles beter. Tussendoor trok de KNVB Hans van Breukelen aan als directeur. Hans nam Rini Stoutjesdijk mee. Rini is oprichter van het adviesbedrijf BTSW, dat ‘streeft naar persoonlijk, warm en doelgericht contact’ en put uit een ‘breed palet aan leefgebieden’. Hans en Rini zijn alweer weg. Het Nederlands voetbal sukkelt voort.
Onlangs werd Oranje met 4-0 door Frankrijk verslagen. Het had 9-0 moeten zijn. Maar Rusland halen kan nog. Op de televisie zag ik een analist uitleggen hoe dat moet: ‘De drie laatste kwalificatiewedstrijden winnen en tweede in de poule worden. Het doelsaldo is belangrijk. We staan nu zes bij Zweden in de min. In de laatste wedstrijd zullen we dus met meer dan 3-0 van ze moeten winnen. Daarnaast hoopt Dick Advocaat dat de Belgen ruim van Bosnië winnen. Bosnië is namelijk een concurrent voor de ‘slechtste’ tweede in de poulefase. De slechtste gaat niet naar de play-offs voor het WK. Hup Rode Duivels.’
Het betoog was langer en de becijfering ingewikkelder (ik begon naar een gewone amateurwedstrijd op kunstgras zonder WK te verlangen), maar Oranje won met 3-1 van Bulgarije. Volgens Wim van Hanegem, groot speler van brilliant Orange, was het de slechtste wedstrijd die het Nederlands elftal ooit heeft gespeeld. Er was een fase waarin de bal eindeloos door de lucht ging, op zoek naar iemand die hem niet plaagde. Hier werd de neurotic genius of Dutch football gedemonstreerd, maar dan op een andere manier dan de bedoeling is.
Aanvoerder Arjen Robben, in de wedstrijd al vol overbodige gestes en opwinding die het engagement van de topspeler moesten bewijzen, bestond het om in zijn dooie eentje een ereronde te lopen om het publiek te bedanken.
Assistent Ruud Gullit filmde zichzelf in de kleedkamer en zette het op Instagram met de woorden: ‘3-1 van Bulgarije gewonnen. Fantastic game!’
Willem van Hanegem gaf dit commentaar: ‘Dan heeft-ie zeker achterstevoren gezeten.’
