Eeuwig spits Jan Mulder: 'De magie van Roger Federer'

‘Hij schijnt tijdens de Australian Open één keer ‘Hou jullie mond!’ te hebben gezegd tegen het publiek. Het publiek schrok zich een hoedje. Roger had meteen spijt. Maar hij liet zich tenminste eens gaan.

Ik zou ook graag zien dat hij in razernij geschoten ‘Fuck you!’ tegen zijn racket schreeuwt, het ding op de vloer aan splinters hakt, weer oppakt en over de knie doormidden breekt, zoals Wawrinka in de halve finale.

We doen het allemaal, het noorden verliezen. Zelfs Remco Campert, een heer ten minste zo beschaafd van gedrag als Roger Federer, deed ooit zijn burgerplicht. Voor de huisdeur zocht hij naar de sleutel, vond na langdurig graaien in de zakken niks (de sleutel was door de gescheurde voering van de mouw verdwenen, waarschijnlijk om de dichter te pesten), gooide de jas op de grond, liep in zijn afkeer van de hele situatie een paar meter weg, draaide zich om en schold toen een jas uit voor klootzak. Dat luchtte op: every inch-gentlemen kunnen bij tegenslag ook menselijke trekjes vertonen.

Na een half jaar sukkelen met leeftijd, blessure en een enorme duikeling op de wereldranglijst, speelde Roger Federer (35) toen niemand er nog in geloofde, ook hijzelf niet, op de Australian Open tennis van de allerhoogste orde.

Federer geeft ons meer dan de wedstrijd. Als hij een verdwaalde bal naar de kant slaat, belandt die op de juiste snelheid en met een ongelofelijke precisie bij de ballenjongen, die overigens nietsvermoedend net bij het net hurkte en opeens een bal in zijn hand zag. Die techniek beheersen alle sterren natuurlijk, maar Federer doet het zo oogstrelend mooi.

In Melbourne was het bij 35 graden goed zweten. De handdoek werd overdreven veel gebruikt. Om de tien seconden klonk het ‘Towel, please!’ of het handgebaar dat erom vraagt. Raar als Messi dat ook zou doen.

Federer maakte er weer magie van. Hij veegde het zweet van het voorhoofd, nam de handdoek tussen twee vingers, zocht de juiste positie, wierp ’m achter zijn rug met een voor de vanger ideaal rukje omhoog. De handdoek hing stil in de lucht. Vouwde zichzelf op. De ballenjongen legde ’m bij het strijkgoed in de kast. Roger Federer is het lucratiefste merk aller sportsterren ter wereld. U kunt deze zelfvouwende en -strijkende handdoeken kopen voor 19,90 euro per stuk.

undefined

Ik zou een kaartje kopen voor een evenement waarbij hij alleen dode muggen van de baan wipt en flesjes water terugzet, ballen stuitert voor de opslag en polsbandjes in de tribune gooit.

Na afloop van de demonstratie wordt hij geïnterviewd door Jim Courier en zelfs die verplichte vraaggesprekjes knapt Federer op zijn eigen virtuoze manier op. Een minuut na de drieënhalf uur durende uitputtingsslag tegen Wawrinka stond hij op de baan en beantwoordde hij de vragen uitgebreid, terwijl hij naar de douche wilde, op de bank liggen, niets doen. De achtste vraag (‘Waarom ging je voor de blessurebehandeling naar de kleedkamer?’) deed de uitgeputte sportman niet af met een zucht of een ja of nee, Federer zei: ‘Kijk, Jim, als het iets is dat ergens boven de benen zeer doet, bijvoorbeeld in de schaamstreek, dan gaat een fatsoenlijk mens naar binnen. Het was niet dat ene been, als jij dat mocht denken, het was iets in de buurt.’

‘Niks ernstigs, mag ik hopen?’

‘Nee, alles top daar.’

Federer won de eerste twee sets in de halve finale tegen Wawrinka, maar vanaf de eerste bal was te merken dat het niet liep. Roger Federer, alles gewonnen en ervaren als geen ander in zijn sport, was zo zenuwachtig als een debutant. Hij schenkt het grootste genot op tennisgebied en geeft ook nog eens troost aan ons, gewone stervelingen. Roger zei dat het mag, nerveus zijn.’