Eeuwig spits Jan Mulder: 'Gert Verheyen'
De hemel breekt open wanneer Gert Verheyen op een bord de kruisjes plaatst en de lijnen uitzet
Ik ken Jan. Vader van Gert. Jan, filiaalhouder van een bank in Hoogstraten en in zijn vrije tijd profvoetballer, ging in 1971 van Beerschot naar Anderlecht. Jan is Jan Verheyen. Hij won drie Belgische bekers na elkaar, werd nog gekozen voor het nationale elftal toen hij in de derde klasse bij Union Sint-Gillis speelde. Hij schreef geschiedenis als de man die de Rode Duivels in 1973 naar het WK in Duitsland schoot – áls scheidsrechter Kazakhov dat zuivere doelpunt niet had afgekeurd.
Was er destijds, 18 november 1973 is de gehate datum, een VAR in het Olympisch Stadion van Amsterdam geweest, dan had niet Oranje maar België de WK-finale tegen de Duitsers gespeeld en had niet Johan Cruijff maar Jan Verheyen de wereld aan zijn voeten gekregen. Het was een situatie die vaak voorkomt bij buitenspel: geen buitenspel. Een minuut voor tijd nam Paul Van Himst met de buitenkant van de rechtervoet een vrije trap op links, de bal zeilde over alles en iedereen heen, de slimme Jan Verheyen koos de juiste positie, scoorde en Kazakhov keurde af.
Jan werd op de verkeerde manier beroemd. Gert zal revanche nemen en beroemder worden. Tenminste, als je de voortekenen en de berichten geloven mag. Gert was een geweldige speler bij Club Brugge, Anderlecht en de Rode Duivels en is nu coach van de nationale U19-ploeg en analist bij Proximus en de VRT. Zin in het trainerschap had hij niet, de heisa eromheen stoorde hem te veel. Doodzonde, treurden vrienden en kenners, onder wie bondscoach Roberto Martinez.
De organisatie van het Gala van de Gouden Schoen had ondergetekende tafel 5 toegewezen. Ik zat naast Martinez. Hij bracht het gesprek onmiddellijk op Gert Verheyen: ‘Vind jij Gert ook such a fine man?’
‘Yes.’
‘When he speaks, everyone listens. Gert wordt een grote trainer.’
‘Jammer dat hij niet wil, Roberto.’
‘Yes, very, very sad.’
Je kunt geen krant openslaan of een club hengelt naar de gunsten van Gert Verheyen. Hij weert de belangstelling opeens niet meer categorisch af. Zijn boezemvriend en zijn assistent bij de U19, Franky Van der Elst – ook een gewaardeerd tv-analist – wordt assistent. De KBVB, Proximus en de VRT bezinnen zich op de desolate situatie in het tijdperk na de tandem Verheyen/Van der Elst. Timmy Simons en Tim Matthys doen in de studio’s al proeven om Verheyen op te volgen.
Ondertussen blijven de loftuitingen binnenstromen. Julien Cools in Sport Magazine: ‘Een topkerel. Ik heb hem zien groeien als trainer. Een voetbalkenner is hij altijd geweest, een aangename man ook. Gert is enorm sterk in het halen van informatie uit beelden en in tactische besprekingen is hij to the point.’
Maar zei voorzitter Uli Hoeness van Bayern München ooit niet heel mooi en juist: ‘Im Fussball hat Taktik eine niedrige Stellungswert.’ Zo is het. Het gaat om techniek, klasse, inzet, conditie, geluk en toeval. Helemaal achteraan bungelt de factor tactiek. Niet te veel aandacht aan schenken. Behalve wanneer Gert Verheyen spreekt. De hemel breekt open wanneer hij op een bord de kruisjes plaatst en de lijnen uitzet. Het wonder is zijn prettige stem, de vanzelfsprekende manier van uitleggen. Er tegenin sputteren wil je niet meer, je gaat mee, je houdt opeens van tactiek. Dat Gert binnen niet al te lange tijd trainer van Bayern München mag worden, net op tijd om de oude Hoeness nog mee te laten genieten van enige tactische poëzie, is onze wens.
En de winnaar is: Oostende. KVO schijnt de beste papieren te hebben om de glanzende loopbaan van Gert Verheyen op te mogen starten. Zulke geloofsbrieven vind je nergens. Als dat maar goed gaat. Een legendarische, zeer succesvolle, coach als Arsène Wenger kreeg er al mee te maken. Drie maanden na de benoeming van Gert kan er ook een reclamevliegtuigje boven de Belgische kust zoemen met een tekst: ‘Verheyen out’. Gert heeft altijd gelijk. Ook toen hij zijn afkeer van het trainerschap voelde?
