Eeuwig spits Jan Mulder: 'Messi'

'Messi verschrompelde en versteende, en keek droefgeestig naar zijn voeten, die ooit poëzie schreven'

Er was een tijd waarin een corner een corner werd genoemd, een penalty een penalty en een vrije trap een free kick. Voetbal stamt uit Engeland. Heel lang vond ik ‘hoekschop’ een vorm van aanstellerij, maar het woord wende. Ik zeg nog altijd liever penalty dan strafschop.

In ‘Villa Sporza’ wemelt het dezer dagen van de analisten, maar je hoort nooit meer ‘corner’ of ‘hoekschop’, ‘free kick’ of ‘vrije trap’. Het tijdperk van de ‘stilstaande fase’ is aangebroken. ‘Standaardsituatie’ kan ook. ‘Dood moment’ is alweer op de terugweg. ‘Stilstaande fase!’ constateert Wesley Sonck wanneer de bal over de achterlijn rolt. Hij waarschuwt: ’De Portugezen zijn sterk in stilstaande fases.’ Wesley bedoelt dat ze een corner mogen nemen. De nieuwe spanning in de voetbalsport is dan de volgende: opteert de Portugees voor een stilstaande fase in één of twee fases? Steeds vaker zie je twee fases. Zo’n stilstaande fase in twee delen verschaft je het voordeel dat het menselijke kluwen voor het doel in paniek raakt en er kleine open ruimtes ontstaan.

Op het WK in Rusland wordt twee derde van de doelpunten gemaakt uit een stilstaande fase. De trend is opvallend. Wat zou de oorzaak zijn? Er schijnt intensief op stilstaande fases te worden getraind omdat je met vloeiende combinaties tegen de compacte verdedigingen – ook wel geparkeerde bussen genoemd – toch niks bereikt.

Zal er binnen niet al te lange tijd nog slechts worden gescoord uit stilstaande fases? Iemand in de studio opperde een verandering van de spelregels, zoals het geval is in het hockey, waar een doelpunt uit een strafcorner voor één telt en eentje dat voortkomt uit een gewone aanval voor twee. Zou zo’n verandering het voetbal goeddoen? De FIFA is een te vastgeroest orgaan. Met zo’n revolutie wachten ze daar nog zeker tien jaar.

Ter gelegenheid van het WK schrijft Arjan Peters in de Volkskrant elke dag de fijne column ‘Peters leest voetbal’. Een stukje over poëzie ging over de bundel ‘Elf gedichten voor Piet Keizer’, die in 1973 door Theun de Winter werd samengesteld. Elf dichters, onder wie Marga Minco (98 inmiddels), schreven over de legendarische linksbuiten van Ajax. Piet moest er niets van hebben en wilde de verspreiding ervan voorkomen, herinner ik me, door alle exemplaren bij uitgeverij Rap op te kopen. Later kocht de linksbuiten alle resterende exemplaren op omdat hij ze toch wel leuk vond.

Arjan Peters struinde de spelers die actief zijn op het WK in Rusland af en besloot dat Luka Modric van Real Madrid eventueel ook in aanmerking komt voor enige poëzie. Hij belde Marga Minco (98) en vroeg haar of ze een speler wist over wie zij nu een gedicht zou willen schrijven. Haar antwoord: ‘Nee, Arjan Peters, er is in binnen- en buitenland geen voetballer meer die me net zo zou kunnen boeien als indertijd Piet Keizer.’

Arjan Peters lijkt me een minnaar van het spel, maar misschien zit hij er niet zo diep in als ondergetekende, die van Piet Keizer houdt maar ook op de hoogte is van de actuele ontwikkelingen, en wel wat ziet in de bundel ‘Stilstaande fase’.

Je kunt er alle kanten mee op: impasses in de liefde, de natuur bij Osnabrück, het writer’s block, de dood, Keizer, Modric en Messi, de grootste aller tijden.

In Rusland wandelde hij niet meer, Messi verschrompelde en versteende, en keek droefgeestig naar zijn voeten, die ooit poëzie schreven. Marga Minco had gelijk: nu is er niemand meer.

Op een mooie septemberavond zal Wesley Sonck onder auspiciën van Behoud de Begeerte op het balkon van de Bourlaschouwburg, dat uitziet op de volle winkelstraten van Antwerpen, met zijn karakteristieke stem alle gedichten uit ‘Stilstaande fase’ voordragen. Inclusief mijn ‘Corner, Ecke, coup de coin’.