Eeuwig spits Jan Mulder: 'Topvoetbal is de vijand van de familie. En van je hond'

Topvoetbal is de vijand van de familie. En van je hond

'Topvoetbal is de vijand van de familie. En van je hond'

Jupp Heynckes heeft een hond. Cando vom Finkenschlag. Rummenigge en Hoeness haten die herder. De voorzitter en de manager van Bayern München doen er werkelijk alles aan om Heynckes te overhalen om na dit seizoen nóg een jaartje het trainerschap bij Bayern op zich te nemen, en dan heeft Heynckes er geen zin in omdat hij meer bij Cando wil zijn.

Maandag 9 oktober 2017 werd Jupp Heynckes als opvolger van Carlo Ancelotti gepresenteerd. Tussenpaus voor een jaar. Hij verduidelijkte de onverwachte retour uit zijn pensioen zo: ‘Mijn vrouw en dochter wilden graag dat ik het deed en toen Cando nog twee keer blafte, was het beslist.’

Vier dagen later, 13 oktober. Heynckes zegt op de wekelijkse persconferentie: ‘De trainingen gaan goed, de sfeer in de groep wordt beter, maar ik mis Cando. Hij heeft al twee dagen niet gegeten.’

Rummenigge en Hoeness zagen geen begin van een gevaar.

Het onherkenbare Bayern bengelde in die eerste Heynckes-dagen ver achter Borussia Dortmund ergens anoniem in het klassement. Drie maanden later is Bayern München koploper, heeft het zich gekwalificeerd voor de volgende ronde van de Champions League en doet het volop mee in de bekercompetitie. Het leven met Heynckes is aangenaam en succesvol, zelfs de triple lonkt. Rummenigge & Hoeness willen hun gentleman-topcoach dolgraag nog een seizoen houden.

Jupp wijst elk verzoek in die richting van de hand. Hij wandelt liever met Cando vom Finkenschlag door het bos. Topvoetbal is de vijand van de familie. Het slokt je op. Je traint en reist, vergadert en analyseert, denkt dag en nacht aan het optimaal functioneren van het elftal. Het ‘normale’ leven is elders. Thuis.

De Süddeutsche Zeitung deed onderzoek en kreeg boven water dat Cando momenteel appetitlos met de snuit tussen de voorpoten op de grond ligt. Wanneer baasje ’s avonds laat thuiskomt, fleurt hij op. Heynckes voelt zich schuldig aan deze situatie. Hij wil het seizoen netjes afmaken en dan, zoals het een 73-jarige betaamt, ‘van het leven genieten.’

undefined

Zouden Rummenigge en Hoeness ervan uitgaan dat Heynckes zich vergist in zijn opvatting van het begrip ‘genieten’, zijn liefde voor Cando overdrijft en zonder het te beseffen juist erg geniet van zijn lust en leven, het trainerschap? Vinden ze Heynckes misschien ook een groot man die het eerbetoon verdient om keer op keer, weigering na weigering, gesmeekt te worden om bij te tekenen? Dat hij, diep van binnen, de club liefheeft als zijn voorganger Louis van Gaal, die ooit zijn terugkeer bij Ajax opluisterde met het reciteren van een gedicht?

‘Hier bij Ajax ligt mijn hart / een club fascinerend en altijd apart / voor velen genoemd naar godenzonen / voor mij de bakermat van voetbaliconen / mijn herinneringen gaan terug naar de Meer / ook daar heerste een bijzondere sfeer / nu ga ik mijn gevoelens weer achterna / en treed technisch toe in de Arena / in mijn levensfase is dit een nieuwe kans / en mijn jeugdliefde krijgt een extra stimulans / en daarom komt er vol overgave uit mijn mond / vandaag is de cirkel echt rond.’

Jupp Heynckes schrijft geen poëzie, hij aait. Volgens de Zuid-Duitse pers wil Bayern München elegant met de trainer omgaan – maar terwijl Jupp rust wil, vallen ze hem lastig. Ze begrijpen zijn voorkeur voor het gezinsleven met haardvuur en hond niet helemaal. Het gevolg van het krampachtig het hof maken van Heynckes is ook dat de andere kandidaten voor het hoogste ambt in de Bundesliga (Nagelsmann, Löw, Tuchel) zichzelf als tweede en derde garnituur gaan zien en zich terugtrekken.

Ik word heen en weer geslingerd tussen de twee keuzes. De ene keer wint de hond, dan weer het zo ontroerend aanklampend bestuur. Ik zou er een jaar aan vastplakken. Uitstellen van de dood gaat boven genieten van het leven.