Eeuwig spits Jan Mulder: 'Vulgariteit zonder grenzen'
‘Op een mooie dag zat er bij een wedstrijd van mijn oude club WVV, de Winschoter Voetbal Vereniging, een ekster op de deklat. En veertien dagen later weer. We besloten dat hij ons geluk bracht. Wat dreef het dier? Nieuwsgierigheid? Gezelligheid?
undefined
Misschien werd hij liefdevol toegesproken door doelman Henny Kaman, die thuis een vogelkooi had en boeken over zang- en trekvogels. ‘Ornothilogie’, zei Henny.
Op een dag schoot Heeres per ongeluk op zijn eigen doel en raakte de ekster vol. Kaman ving ’m klemvast op, de bal vloog tegen het net: 1-0 voor Beerta. De ekster werd opgezet en staat sindsdien in de prijzenkast van WVV.
Het fenomeen mascotte heeft een grote ontwikkeling doorgemaakt. Bij mijn weten hebben alleen Benfica nog een echte adelaar en FC Köln een bok, Hennes, in 1950 geschonken door het Keulse circus en vernoemd naar de legendarische trainer Hennes Weisweiler. FC Keulen doet het momenteel met Hennes VIII.
Als dier verklede mensen hebben de macht overgenomen. Cyril the Swan van Swansea City is de beroemdste van het genootschap der Engelse mascottes. Cyril werd meerdere malen veroordeeld wegens vechtpartijen met collega’s, bijvoorbeeld met Zampa the Lion van Millwall, wiens hoofd door Cyril in het publiek werd gegooid. Toen Cyril midden in de match met de juiste bewegingen een steward van achteren nam, was de maat vol. De bond schorste hem een halfjaar.
Op de laatste speeldag van 2016 haalde Harry the Hornet, mascotte van de Engelse voetbalclub Watford, het nieuws. Op weg naar de kleedkamer imiteerde De Horzel een schwalbe van Wilfried Zaha (Crystal Palace) door vlak voor de bedrieger naar de grond te duiken. Zaha (in de wedstrijd verscheidene keren met een moordaanslag van een tackle bedreigd, wat hij doodnormaal vindt) werd woedend over de act en stormde op Harry the Hornet af. Omstanders konden erger voorkomen. Coach Sam Allardyce van Palace eiste een straf voor de mascotte.
Allardyce kennen we van de filmopnamen die een undercoverjournalist van The Guardian in 2016 van hem maakte. Allardyce liet zich in met als makelaar vermomde types die allerlei dealtjes met hem wilden doen. Het gesprek ging over het ontduiken van transferregels en andere akkefietjes die het daglicht niet kunnen verdragen. Big Sam, toen net een maand bondscoach van Engeland, werd ontslagen, kreeg een miljoen pond schadevergoeding, ging een maand op vakantie, kwam gebruind terug, sloeg een nieuwe voorraad kauwgom in, zei dat hij beschikbaar was en werd coach van Crystal Palace, dat hem 5 miljoen pond heeft beloofd als hij de club in de eerste klasse houdt.
Sam Allardyce en Crystal Palace zijn gave personificaties van de Premier League: vulgariteit zonder grenzen. Je kunt het niet zo smoezelig bedenken of ze hebben er geen probleem mee.
Hoe zit dat in België?
Hein Vanhaezebrouck is onlangs in opspraak gekomen door enig opgewonden gedrag tijdens AA Gent-Anderlecht, waarin zijn speler Esiti een rode kaart kreeg. Daarna volgde radiostilte. De trainer is boos. De pers begint zachtjes kritiek te uiten op de eens zo populaire Hein. In Brussel deed coach René Weiler soms wat Zwitsers. Ollie Deschacht, recordhouder aantal wedstrijden van Anderlecht, lekte de opstelling vanuit de kleedkamer. In Westerlo zette Jacky Mathijssen de veldverwarming niet aan. Hier en daar werd gediscussieerd over buitenspel. Het bestuur van Racing Genk kon het gezicht van Peter Maes niet langer verdragen.
John Bico, de inmiddels ontslagen trainer van FC Antwerp, kwam nog het dichtst in de buurt van de Engelse zeden en gebruiken. De twee meter lange en brede John gaf Limbombe een draai om de oren nadat de middenvelder voor straf twintig keer had moeten opdrukken en toen zei: ‘Ik wil er nog wel zestig voor je doen.’
Laten we blij met ze zijn en ook alle andere Belgische scheve schaatsers een even voorspoedig en gelukkig nieuwjaar toewensen.’
