Embrace of the Serpent
De slang omhelst, maar bijt niet.
Welcome to the jungle: in ‘Embrace of the Serpent’ – Oscarnominatie voor Beste Buitenlandse Film – varen we in het begin van de 20ste eeuw mee met een doodzieke Duitse etnograaf (de voortreffelijke Jan Bijvoet) die samen met zijn indiaanse gids en een mysterieuze sjamaan in het Amazonewoud op zoek is naar een heilige plant met helende krachten. Parallel volgen we een Amerikaan die een halve eeuw later de tocht van voornoemde etnograaf nog eens overdoet.
Onderweg in de prauw werden wij in gedachten stroomafwaarts teruggevoerd naar twee andere films: ‘Dead Man’ van Jim Jarmusch, waarin de stervende Johnny Depp zich door een wijze indiaan laat begeleiden naar een hoger gewest, en ‘Aguirre, der Zorn Gottes’ van Werner Herzog, waarin een groep Spaanse conquistadores tijdens hun odyssee door het Amazonegebied hoe langer hoe meer in een delirium terechtkomen. En ook al beseffen we dat het een groot onrecht is om een vergelijking te maken, moet ons toch van het hart dat ‘Embrace of the Serpent’ – ondanks de mooie zwart-witfotografie – het lichtste weegt.
Trekken Herzog en Jarmusch ons mee in een tranceverwekkende trip, dan vraagt regisseur Ciro Guerra in eerste instantie uw aandacht voor de verwoestende gevolgen van het kolonialisme en voor de teloorgang van de indiaanse cultuur. Onze aandacht had hij, maar zinnen als ‘Vergeet nooit wie jullie zijn of waar jullie vandaan komen! Laat jullie lied niet eindigen!’ klonken ons net iets te belerend in de oren – alsof aan het scenario werd meegeschreven door een prekerige medewerker van de Oxfam-Wereldwinkels. Met alle respect voor de Wereldwinkels natuurlijk – hun zeven jaar gerijpte Cubaanse rum blijft onovertroffen.
undefined
