Eric Gerets, de eerste Belg die de Champions League won, wordt 65!'Het loont de moeite om het leven van de positieve kant te bekijken'

Eric Gerets is een broze man geworden sinds een hersenbloeding hem ruim zes jaar geleden trof. Het leven spaarde hem niet, maar nu hij alsnog de liefde heeft gevonden, neemt hij er vrede mee.

(Verschenen in Humo 4055 op 22 mei 2018)

'Ik heb als trainer een stuk van de wereld kunnen zien en ik heb goed mijn brood verdiend. Ik kijk er alleen maar positief op terug'

Op z’n Gouden Schoen uit 1982 na, herinnert niets in zijn statige vierkantshoeve in het Limburgse Boorsem aan zijn rijke voetbalcarrière. Zaterdag staan Real Madrid en Liverpool tegenover elkaar in de finale van de Champions League, een prijs die Eric Gerets precies dertig jaar geleden won. Met PSV versloeg hij Benfica, in wat toen nog de Europabeker voor Landskampioenen heette.

Eric Gerets «Vraag me geen details over die wedstrijd, ik zou het begot niet meer weten. Ik weet alleen nog dat het geen hoogstaande match was. Het was een tactisch steekspel dat op 0-0 eindigde en op strafschoppen uitdraaide. Achteraf vergeet je dat. Wat blijft, is het besef dat je deel hebt uitgemaakt van iets heel moois. Er gaat niets boven het winnen van de Champions League: dat is het hoogst haalbare in clubverband. Nog altijd voel ik me trots dat ik de enige Belg op die erelijst ben.»

HUMO En Daniel Van Buyten dan, met Bayern München in 2013?

Gerets «Hij zat op de bank en is niet ingevallen (grijnst). Soit, het is allemaal allang voorbij. Een mooie herinnering, dat wel, maar daar koop je niets voor. Ik mag dan de enige Belg zijn, ook daar kan snel verandering in komen.»

HUMO Buiten Ronald Koeman en Søren Lerby telde het toenmalige PSV weinig grote namen. Ruud Gullit was vertrokken en Romário moest nog komen.

Gerets «Ik heb tien fantastische jaren beleefd in Eindhoven, zeven als speler en drie als trainer. Topjaren. De namen sprongen misschien niet in het oog, maar sommige jongens zijn in die periode enorm gegroeid. Neem nu Berry van Aerle. Toen ik bij PSV kwam, werd hij nog verhuurd aan Antwerp. Hij kwam terug en we hadden een fantastische tijd samen: hij als rechtsmidden, ik als rechtsachter.»

HUMO Jij stak de trofee als aanvoerder de lucht in. Maakte dat het nog specialer?

Gerets «Het moment dat je die beker mag opheffen en aan je fans kunt tonen, is best bijzonder. Ruud Gullit was aanvoerder, tot hij op een vertrek aanstuurde en moeilijk deed. Toen kreeg ik die band. Bij Standard droeg ik hem ook, en bij AC Milan één keer, toen Franco Baresi geblesseerd was.»

HUMO Wat vertelt die aanvoerdersband over jou?

Gerets «Dat ik gerespecteerd werd door mijn trainers. Als zij je zo belangrijk maken, moet daar een reden voor zijn. Volgens mij was mijn belangrijkste kwaliteit mijn enorme prestatiedrang. Dat maakte dat ik zeker niet de populairste speler was. Maar achteraf moest iedereen wel toegeven dat we elke dag tot het gaatje waren gegaan.

»In mijn jeugd moet je het zeker niet gaan zoeken. Ik ben de jongste van drie en ik heb twee halfzussen: de oudste is 77, de andere 69. Mijn vader werkte bij de buurtspoorwegen, mijn moeder was huisvrouw. We waren een gewoon gezinnetje van werkmensen. Het was een mooie tijd.»

HUMO Op het moment van de Europacupwinst was je net 34 geworden. Voor een voetballer is dat niet jong meer.

Gerets «Ik ben pas gestopt op mijn 37ste. Toen was het hoog tijd (lacht).»

HUMO En dan te weten dat je zonder de Bellemans-affaire, de omkoopzaak tussen Standard en Waterschei, dat hoogtepunt niet had meegemaakt.

Gerets «Ik hoop maar dat je nu niet gaat zeggen dat ik eigenlijk blíj zou moeten zijn (lacht). Uiteraard ben ik content met de carrière die ik heb gehad. Maar zonder die affaire was ik hoogstwaarschijnlijk in Italië gebleven en had ik daar mijn carrière afgesloten.»

HUMO Je zat pas enkele maanden bij AC Milan toen het schandaal losbarstte. Milan verbrak je contract, je werd geschorst en je kwam via het kleine MVV uit Maastricht bij PSV terecht. Maakte die gewonnen finale alles goed?

Gerets (denkt na) «Niet alles, wel veel.

»Weet je, mettertijd vergeet je. Of wíl je niet meer terugdenken aan bepaalde zaken. Ik heb het een plaats gegeven, het hoeft niet meer ter sprake te komen.»

HUMO Het lijkt wel een wonde die nooit helemaal is geheeld.

Gerets «Toch wel. Ze heeft lang opengelegen, héél lang. Maar met het ouder worden en het verglijden van de jaren word je minder rancuneus en kun je dingen afsluiten. Dat gaat niet van de ene dag op de andere. Je zit in de put en gaandeweg kruip je eruit: ‘Mij krijgen ze niet klein!’ Mijn eerste wedstrijd met MVV was een bevrijding, mijn transfer naar PSV nog meer.»

HUMO In die enkele maanden bij AC Milan had je je hart aan Italië verpand.

Gerets «Ik was er graag. Mooi land, mooi weer en een competitie op hoog niveau. De club was pas gepromoveerd, het tijdperk van het grote Milan – met de drie Nederlanders Rijkaard, Van Basten en Gullit – moest nog aanbreken. Zonder mijn schorsing was ik er gebleven.»

HUMO Wat was het ergst: dat je een Italiaanse carrière werd ontnomen, of dat je bent weggezet als een omkoper en een halve misdadiger?

Gerets «Er werd druk op mij uitgeoefend om mijn premie te laten vallen, en het ergst is dat ik daarop ben ingegaan. Meer hoeft er niet over gezegd te worden. Ik denk dat de gemiddelde Belg ons zeer snel heeft vergeven toen hij wist hoe de vork aan de steel zat.»

HUMO Verwijs je nu naar de rol van je toenmalige trainer bij Standard, Raymond Goethals?

Gerets (zwijgt)

Inschattingsfout

HUMO In 1999 trok je als coach van Club Brugge de deur van het Jan Breydelstadion achter je dicht. Dat was het begin van zestien jaar trainerschap in het buitenland. Een bewuste keuze?

Gerets «Niet echt. Het hangt af van de aanbiedingen die je krijgt. Ik heb een stuk van de wereld kunnen zien en ik heb goed mijn brood verdiend. Ik kijk er alleen maar positief op terug.»

HUMO Toen je als trainer landskampioen werd met Club Brugge, wilde je naar de Europese top. Heb je die bereikt?

Gerets «Niet helemaal. Ik ben tevreden, maar ik ben geen trainer geweest van Bayern München, Barcelona of Real Madrid. Toch ben ik ontzettend trots. Ik ben overal met veel plezier naartoe gegaan en ik kan er nog altijd terugkeren. Dat is het mooiste: dat je overal welkom blijft. Als ik volgende week een wedstrijd in Qatar of Marseille wil bijwonen, liggen mijn tickets de volgende dag al klaar. In Marseille en Saudi-Arabië ben ik vorig jaar nog geweest. Wedstrijdje kijken, de voorzitter goeiedag zeggen.»

HUMO Je trok steeds verder weg: de laatste zes jaar van je carrière coachte je buiten Europa.

Gerets «De contracten waren er goed, en het was er warm genoeg – té warm zelfs (lacht). Ik heb in Qatar, de Emiraten en Saudi-Arabië gewerkt. Uiteraard weet je dat het niveau niet hetzelfde is als in België. Maar in de halve finale van de Aziatische Champions League speelden we met Al-Hilal wel voor zestigduizend man. In Qatar zaten er dan weer vaak maar driehonderd mensen in het stadion.»

HUMO Olympique Marseille was je laatste club in Europa.

Gerets «Er lag een contractverlenging van twee jaar klaar, maar door een meningsverschil met eigenaar Robert Louis-Dreyfus besliste ik van de ene dag op de andere dat ik na het seizoen zou vertrekken. Niet lang daarna kreeg ik een goed voorstel uit Saudi-Arabië. Achteraf beschouwd was dat misschien een inschattingsfout: de mooiste momenten van mijn leven heb ik in Marseille beleefd. Als ze je daar mogen, is het voor de rest van je leven. Volgens mij hebben ze gedacht: ‘Met die vorige Belgische trainer is het gelukt, laten we hem maar een kans geven.’»

'Het heeft geen zin dat ik probeer om nog 10 kilometer te lopen, zelfs 10 meter lukt niet meer'

HUMO Nu vermijd je opnieuw Raymond Goethals bij naam te noemen. Hij won in 1993 met Marseille de Europacup voor Landskampioenen.

Gerets (zwijgt)

HUMO Was je vertrek uit Europa ook een vlucht voor je privéproblemen? Je was in een echtscheiding verwikkeld.

Gerets «Privézaken hebben zeker meegespeeld, maar ze waren niet doorslaggevend.»

HUMO Hebben ze een terugkeer naar België in de weg gestaan toen de kans zich aandiende om hier bondscoach te worden?

Gerets «Ik ga mijn privéleven niet uit de doeken doen, maar de moeilijke momenten – die gelukkig opgelost zijn geraakt – hebben mijn carrièrekeuzes wel mee bepaald. Zonder die problemen met Dreyfus was ik misschien nog vijf jaar in Marseille gebleven. Nu, je hoeft genomen beslissingen nooit te betreuren. Dat heeft geen zin.»

HUMO Als coach gaf je je spelers warmte, als vader lukte dat minder goed: je was jarenlang gebrouilleerd met je beide zoons.

Gerets «De mens en de trainer zijn twee verschillende personen. Daarom moet je privézaken in de privésfeer proberen te houden, anders staat je hele leven morgen in Humo.

»Als trainer nam ik mijn spelers zoveel mogelijk in bescherming tegen de buitenwereld, wat niet wil zeggen dat ik ze nooit de huid vol heb gescholden de dag na een wedstrijd.»

HUMO In een interview met De Morgen zei je zoon Johan: ‘De angst om vader teleur te stellen zit er diep in.’

Gerets «Johan heeft net als ik een grote prestatiedrang. Hij is ontzettend goed in zijn job als personal coach – hij werkt nu bij Lieven Maesschalck.

»Als voetballer heb ik hem altijd gezegd: ‘Zorg ervoor dat je plezier hebt in het spelletje, want als je me vraagt of je het op het hoogste niveau zult maken, heb ik mijn twijfels.’ Hij heeft één seizoen met Dender in eerste klasse gevoetbald. Een paar jaar later heeft hij aan mij toegegeven dat het iets te hoog gegrepen was.

»Ik denk niet dat mijn kinderen ooit bang zijn geweest voor mij. Integendeel: zij zijn in de loop der jaren mijn beste vrienden geworden.»

HUMO Gewórden.

Gerets «Dat is privé.»

HUMO Volgens Johan ben je sinds je hersenbloeding in 2012 ‘heel open en empathisch’ geworden.

Gerets «Ik denk dat ik dat, zeker in intieme kring, altijd al ben geweest. Voor de buitenwereld heb ik me wel een aantal jaren moeten afschermen. Tot het niet meer zo hoefde: de problemen waren opgelost. Dan word je automatisch wat zachter. Rustiger ook.

»Wat gebeurd is, was erg ingrijpend. Maar life goes on. Het heeft geen zin om te lopen zeuren, dat maakt het er niet beter op.»

HUMO Welke Eric Gerets zie je het liefst: de oude of de nieuwe?

Gerets «Een combinatie van de twee zou ideaal zijn, maar dat is helaas niet mogelijk. Ik moet het doen met hoe ik nu ben. Daar ben ik trouwens niet zo ontevreden mee, hoor. Uiteraard ben ik veranderd, maar mocht ik jou over vijftien jaar vragen of jij veranderd bent, zou het nogal vreemd zijn mocht jij zeggen: ‘Nee, hoor.’ Iederéén verandert, hopelijk.»

HUMO Was je ijdel?

Gerets «Ieder mens heeft last van op z’n minst een beetje ijdelheid. Ook zij die het niet toegeven.»

HUMO Je hield van de schijnwerpers.

Gerets «Dat gebeurt automatisch bij een topclub, daar hoef je niets voor te doen.»

HUMO Hugo Camps noemde je in een column na je passage in Qatar ‘sadder but wiser’.

Gerets (grijnst) «Hugo kan goed schrijven. Er was een tijd dat we vaker contact hadden. Ooit opende hij een tentoonstelling van mijn ex-vrouw, hier in de boerderij. In die periode heb ik ook een paar interviews met hem gedaan. Daarna is het contact verwaterd. Hugo was niet altijd de meest positieve journalist, maar hij had vaak een punt.»

HUMO In diezelfde column over jou voegde hij eraan toe: ‘De stilte van de woestijn had hem blijer gemaakt’, en dat je ‘door een geliefde betoverd was tot spiritualiteit’.

Gerets (na een lange stilte) «Wat moet ik daarop zeggen? Nogmaals, hij kan het goed verwoorden. Ik kan het soms moeilijk volgen, maar het klinkt in ieder geval mooi.»

HUMO Hij lijkt te willen zeggen dat de liefde je al vóór je hersenbloeding had veranderd.

Gerets «Ik weet niet of het daardoor kwam, of omdat ik van een andere wereld heb geproefd. Europa en het Midden-Oosten zijn niet met elkaar te vergelijken. Die nieuwe cultuur heeft zeker een invloed op mij gehad. Andere conclusies hoef je daar niet aan te verbinden. Sportief was het top, maar het leven in Saudi-Arabië is niet de hemel op aarde. Nogmaals, Marseille was de mooiste periode in mijn leven. Veruit.»

HUMO Je gaat opnieuw verhuizen.

Gerets «Gedeeltelijk. Ik zal nog een paar dagen per week hier zijn, de andere dagen ergens anders. Maar deze boerderij verkoop ik nooit: ze blijft familiebezit, voor altijd.»

HUMO De liefde drijft je naar een andere plek?

Gerets «Zo is het.»

HUMO Zinspeelde je daarop toen je in een interview met Sport/Voetbalmagazine zei: ‘Ik heb nog wel een droom, maar die is persoonlijk’?

Gerets «Ja.»

HUMO Is je carrière af?

Gerets «Ja.»

HUMO Ook zonder dat je coach van Standard of de nationale ploeg bent geweest?

Gerets «Uiteraard had ik graag de Rode Duivels gecoacht, maar als ik het zelf had kunnen indelen, had ik meer dan waarschijnlijk mijn carrière bij Standard beëindigd.»

HUMO Ervaar je het als een gemis?

Gerets «Niet meer. Het is jammer, omdat er rood-wit bloed door mijn aderen stroomt. Maar ik moet ermee leven.

»Ik ga nog naar matchen van Standard kijken. Ik was op Jan Breydel met het bestuur van de Rouches – heerlijk ook om de mensen van Brugge terug te zien – en ik zag ze in Gent spelen. Dat geeft mij veel voldoening. Niets moet nog. Ik ga ook niet op de banken staan als Standard scoort, ook niet als ze verliezen. Dat is dan jammer, maar volgende week is er weer een match. Ik probeer zo neutraal mogelijk te blijven, ook tijdens de kampioenswedstrijd tegen Club Brugge, al ben ik dat nooit 100 procent. Maar als je eerlijk bent, moet je toegeven dat Club de titel absoluut verdient.»

HUMO Exact twintig jaar geleden werd je als jonge coach zelf landskampioen met Club Brugge.

Gerets «Precies. Daarom.»

HUMO Dat jij de Rode Duivels onder je hoede zou nemen, was meer een wensdroom van anderen dan van jou?

Gerets «Een vurige ambitie is het nooit geweest, nee. Uiteraard is het weleens in mij opgekomen, maar ik zit niet in zak en as omdat het er nooit van is gekomen. De kansen zijn er geweest, maar door de omstandigheden heeft het niet mogen zijn. Iedereen heeft er nu vrede mee. Dan heeft het geen zin om het weer op te rakelen.»

Wereldkampioen

HUMO Wat verwacht je van de Rode Duivels op het WK in Rusland?

Gerets «Dat ze het beter doen dan wij in 1986 (toen België in Mexico de halve finales bereikte, red.). Dan staan ze in de finale (lacht). Het grote verschil: wij hadden wel de droom, maar niet de uitgesproken ambitie en de klasse om wereldkampioen te worden. Deze groep heeft de pech dat ze door haar prestaties en het talent verplicht is om minimaal de halve finales te halen. Anders is het WK om zeep. Maar als je drie verdedigers in de lappenmand hebt liggen, zoals in die belangrijke wedstrijd op het EK tegen Wales, dan mag je nog een wereldelftal hebben: zoiets kan niemand opvangen.»

'Het grote verschil met Mexico '86 en de Rode Duivels nu? Wij hadden wel de droom, maar niet de uitgesproken ambitie en de klasse om wereldkampioen te ­worden'

HUMO Deze generatie Duivels is razend ambitieus. Sommigen vinden zelfs: op het randje van overmoedig.

Gerets «Ze krijgen nu de kans om het tegendeel te bewijzen. Ik zie het positief in. Dat hoort ook zo, ik ben een Belg. Onder Martínez spelen ze in een ander systeem, iedereen weet waar hij aan toe is. Nu maar hopen dat de resultaten volgen.»

HUMO De vorige bondscoach Marc Wilmots en Thibaut Courtois zijn in een juridische strijd verwikkeld. Wilmots beticht Courtois en zijn vader ervan de ploegopstellingen tijdens het EK te hebben gelekt. Hoe kijk jij ernaar?

Gerets (denkt na) «Niet. Ik heb er niets mee te maken, en ik wil er ook niets mee te maken hebben. We weten niet wie er in de fout is gegaan. Tenminste, ík weet het niet. Ze doen maar, ik heb er geen mening over.»

HUMO Kan dit als een schaduw over de WK-voorbereiding gaan hangen?

Gerets «Nee, helemaal niet.»

HUMO Het leven heeft voor jou beslist dat het voetbal nu voorgoed voorbij is.

Gerets «Die beslissing is nu eenmaal gevallen. En sinds ze gevallen is, heb ik het mij nog geen seconde beklaagd. Ik heb vrede met de situatie, zowel met het leven als met mijn medische toestand.»

HUMO Maar als je die hersenbloeding niet krijgt…

Gerets «Ik héb ze gehad. Met ‘als’ schiet je geen zak op.»

HUMO Heb je het makkelijk kunnen loslaten?

Gerets «Ik móét wel. Het leven beslist voor jou, maar jij beslist mee. Ik had kunnen beslissen om nu te gaan vissen in plaats van met jou dit interview te doen, bijvoorbeeld (grijnst). Iedere dag probeer ik iets te doen wat zin heeft. Je kunt ook van de tiende verdieping springen, maar daar heb ik niet zoveel zin in.

»Kijk, je hebt twee keuzes: je strijdt ertegen, of je aanvaardt het. Ik heb voor het tweede gekozen.»

HUMO Zegt de Leeuw, die altijd vooropging in de strijd.

Gerets «Op het véld, maar als familieman ernaast niet, hoor. Nooit.»

HUMO Hoe zijn de voorbije zes jaar sinds de hersenbloeding verlopen?

Gerets «Ik ben nog trainer geweest, hè (tot zijn ontslag in mei 2015 bij Al-Jazira, red.). Eigenlijk ben ik nog maar drie jaar trainer af. Sindsdien gaat het met ups en downs. Logisch, denk ik.»

HUMO Zou je het fysiek nog kunnen?

Gerets «Nee, mijn beweeglijkheid is – om het zacht uit te drukken – ietsje verminderd.»

HUMO Ik vind het confronterend.

Gerets «Ik niet, ik pas mij aan. Ik kan wel proberen de 10 kilometer te lopen in 36 minuten, maar ik kan niet eens 10 méter rennen. Het heeft dus geen zin dat ik het probeer.»

HUMO In Sport/Voetbal- magazine zei je anderhalf jaar geleden: ‘Als ik het onder controle hou, kan ik het nog wel een paar jaar uitzingen.’

Gerets (lacht) «Ieder leven is vergankelijk. Ik kijk niet meer uit naar wat ik over vijftien jaar ga doen. Of zelfs over twee jaar. Ik plan niet meer. Ik kijk rond en ben superblij wanneer ik de voordeur van mijn boerderij openduw en hier binnenkom. Nee, met mij gaat het goed.»

HUMO Geen grote ambities meer?

Gerets «Wat is dat, ambitie? Ik laat het leven op me afkomen.»

HUMO Kleine ambities?

Gerets «Ik zou graag iets meer contact hebben met mijn kleinkinderen, want die zie je altijd te weinig. Die van Chris wonen in Leuven, het kleintje van Johan in Antwerpen.»

HUMO Heb je ergens spijt van?

Gerets «Uiteraard heb ik spijt van zaken die ik anders had kunnen oplossen, maar in plaats van me te verliezen in spijt probeer ik liever diezelfde fout niet nog eens te maken. Gedane zaken nemen toch geen keer.»

HUMO Wat heeft het leven je geleerd?

Gerets «Dat je content moet zijn met wat je hebt. Niet altijd meer en mooier willen. Op zeker ogenblik mag je best blij en trots zijn met wat je hebt bereikt.»

HUMO Mensen komen vaak pas tot dat inzicht als hun ziel al vol littekens staat.

Gerets «Toch loont het de moeite om het leven van de positieve kant te bekijken. De minder aangename ervaringen zijn er om levenslessen uit te trekken.»

HUMO Hoeveel geef je jezelf op de geluksschaal?

Gerets «Vul zelf maar in. Achtenhalf, negen...

»Zijn we nu klaar?»