Eric Goens op zoek naar ‘Helden van het internet’: ‘TikTok voor gekke dansjes? Het is het bloeddorstigste forum van allemaal’

De meeste mensen met een bekende kop beschermen hun meningen zoals een inhalige rijkaard de miljoenen in zijn kluis. Enter Eric Goens (54)! De bedenker en stem van ‘Het huis’ praat vrank en vrij, met het plezier van een marktkramer die van zijn waren houdt. In ‘Helden van het internet’ (Play4) confronteert hij mensen die met even weinig schroom als hij, maar dan ongehinderd door enig fatsoen, inzicht of kennis van zaken, wedijveren om de titel van Luidste Mening Op Het Internet. ‘Ik ben écht iemand tegengekomen die ervan overtuigd was dat de aarde plat is.’

HUMO ‘Helden van het internet’ is een rubriek die je in 2015 voor de talkshow ‘Karen & De Coster’ hebt bedacht. Waarom was nu, acht jaar later, het juiste moment om er een eigen programma aan op te hangen?

ERIC GOENS «De tijd is al een hele poos rijp. Neus maar eens in een willekeurige Facebook-commentaarsectie: daar word je niet vrolijk van. Ik heb zelfs de indruk dat het almaar méér de spuigaten uitloopt. (Wijst naar zijn scherm) Kijk, déze man vond dat de waterkanonnen die gebruikt worden bij het ontruimen van kraakpanden, maar eens met salpeterzuur gevuld moeten worden. Dat is dezer dagen geen mening die eruit springt.

»In 2015 gingen we aanbellen bij klavierridders – typische hoofdletterboeven die het niet te nauw nemen met het Algemeen Nederlands – om hen met hun uitspraken te confronteren. Maar we kunnen natuurlijk niet een heel programma lang overal aanbellen, in de eerste plaats omdat ik dan suïcidaal zou worden. We hebben dus nog meer items bedacht. Eén ervan draait rond fake news. Ben jij bijvoorbeeld bekend met de zogeheten feestdag International Rape Day?»

HUMO International wat?

GOENS (onverstoorbaar) «Rape Day. Op 24 april. Er zijn op TikTok filmpjes beginnen te circuleren waarin meisjes werden gewaarschuwd: ‘Pas op, want op 24 april is alles toegelaten! Als je op straat iemand tegenkomt...’ Ik zie je grote ogen opzetten, zoals ik deed toen ik er voor het eerst over hoorde. Niemand gelooft zoiets, denk je dan. Maar ik ben met een 12-jarig meisje gaan praten dat allerlei tips had gekregen over hoe ze zich moest gedragen op International Rape Day – ‘Steek je haar in een staart’, ‘Gebruik het openbaar vervoer niet alleen’... Ze durfde die dag écht niet naar school te gaan.

»Het zal wel een zoveelste bewijs van mijn vergevorderde leeftijd zijn, maar ik dacht altijd dat TikTok een onschuldig platform voor gekke dansjes was. Wat blijkt? Het is één van de bloeddorstigste socialemediakanalen die er bestaan!»

HUMO Wat voor mensen zijn het, die luide, scheldende, vaak anonieme roepers?

GOENS «Jij, ik, iedereen van 8 tot 88 jaar. Ze worden te simpel weggezet als marginalen, maar nee: ze zijn links, rechts, jong, oud, man, vrouw, wij allemáál. (Grijnst) Rechtse trollen zijn hun messen al aan het slijpen omdat ik dit programma maak – het zegt iets dat zij zich vooraf al geviseerd voelen – maar het gif zit werkelijk overal.»

HUMO Wat zijn de grootste uitwassen die u bent tegengekomen?

GOENS «Waar te beginnen? De nieuwe weervrouw, Jacotte Brokken, was nog niet op antenne of er was al een lawine aan bodyshamende haatcomments. Hoe kan dat toch? De snelheid waarmee via verontwaardiging naar woede en vervolgens naar rauw verbaal geweld wordt overgegaan, is te gek voor woorden. En als je de schrijvers van dat blokletterproza vraagt: ‘Was dat er nu niet een beetje over?’, dan krijg je één antwoord: ‘Vrijheid van meningsuiting, meneer.’ (Fijntjes) Zeer interessant, want hun vrijheid van meningsuiting is blijkbaar onverenigbaar met de mijne. Als ik zeg: ‘Het is ook mijn vrijheid van meningsuiting om te mogen zeggen dat ik uw uitbarsting er zwaar over vond,’ dán is het opeens een schending van hun privacy. Wat overigens niet klopt. In de reglementen van Twitter en Facebook staat letterlijk dat elke mening die daar wordt geplaatst, per definitie openbaar is en dus in mediaprogramma’s gebruikt mag worden. Ik kan een bibliothéék vullen met de mails waarin mensen me waarschuwen dat ik tweets of posts niet mag gebruiken. Lekker puh: dat mag ik wél.»

HUMO Ze hoeven u niet binnen te laten als u voor de deur staat.

GOENS «Die deur mogen ze in mijn gezicht dichtgooien, dat is hun volste recht. Maar ik sta daar niet als de man met de voorhamer, hè. Ik probeer oprecht te begrijpen waarom mensen zeggen wat ze zeggen. En in enkele gevallen werd ik zelfs – ik had het niet verwacht – overvallen door een diep mededogen. Zo was er een vrouwtje dat verschrikkelijke berichten had geplaatst bij een nietszeggend regionaal nieuwsitem over moslims die enkele schapen hadden gestolen, in de trant van: ‘Ze moesten ze allemaal in de koffer van een auto steken, met de ratten erbij.’

»Ik stelde me een tweeënhalve meter grote neonazi met een blaffer voor, maar in het deurgat stond een lief oud vrouwtje. Ze was ziek, een weduwe, en zei: ‘Ik weet het, als ik wat meer zou buitenkomen, dan zou ik waarschijnlijk niet zo hard zijn.’ Op Facebook vond ze haar enige compagnons de route.»

HUMO Wat denken mensen met hun scheldberichten te bereiken?

GOENS «Ik heb ontzettend vaak het argument gehoord: ‘Als ik gewoon beleefd mijn standpunt zou poneren, meneer, luistert niemand.’ We confronteren in elke aflevering een belager met zijn doelwit. In de eerste aflevering zetten we zo CD&V-voorzitter Sammy Mahdi, de voormalige staatssecretaris voor Asiel en Migratie, tegenover één van de vele mannen die hem de laatste maanden een doodsbedreiging hadden gestuurd. Mahdi had een foto van zijn lief gepost, en daaronder had die man geschreven: ‘Degene die zoveel families uit elkaar heeft gedreven, dénkt dat hij nu zijn eigen familie zal beginnen. The worst is coming very soon.’ Een niet mis te verstane boodschap. Wat bleek? Die gast was de woordvoerder van de sans-papiers in Brussel.

»Ook zijn argument was: ‘Als ik niet schreeuw, luistert er niemand.’ (Zucht) Zijn redenering bleek te kloppen, want intussen stond meneer Mahdi in de gang te wachten. Toen hij binnenkwam, zei die man: ‘Zie je wel! Nu ben je hier!’ Waarop hij wel het fatsoen had zich meteen uitvoerig te verontschuldigen.»

HUMO Zijn er veel die hun verontschuldigingen hebben aangeboden?

GOENS «Bij Marc Van Ranst is het ook gebeurd: een man was tijdens corona keihard over de schreef gegaan – ‘Dikke vetlap! Speknek!’ – maar vond finaal dat Marc het nog niet zo slecht had gedaan. Toen ik hem erbij toverde, werd die man héél klein.

»Het werkt zoals een ventieltje van een fietsband. Zodra je erop duwt, stroomt alle lucht eruit. Zo is het ook met de klavierridders. Ze zijn eventjes heel boos, gooien alles eruit en zijn dan leeg.»

HUMO Zijn sommigen tot inzicht gekomen, of blijven ze ervan overtuigd dat de aarde plat is?

GOENS «Ik ben écht iemand tegengekomen die ervan overtuigd was dat de aarde plat is. Maar over het algemeen gaat het in ‘Helden van het internet’ niet over die extremen. Helaas, want die flat earth believers kun je makkelijk wegzetten als de mafketels die ze zijn.

»Het grote verschil met 2015 is dat toen nog veel mensen terugkrabbelden. Zo is er een legendarisch fragment van een gezelligaard die lachte dat hij een aperitiefje te veel ophad – om kwart voor tien ’s morgens (lacht). Vandaag zul je dat niet meer zien. Die mensen hebben zich ingekapseld in hun loopgraven, en geven geen centimeter toe.»

HUMO Hebt u ooit voor een muilpeer gevreesd?

GOENS «Nee. Hout vasthouden, want we moeten nog één en ander opnemen en het is in 2015 een paar keer fout gelopen. Toen trok één kerel een mes, wat nogal vervelend was, en was er ook een kerel die zijn jachtgeweer tevoorschijn haalde: ‘Als je nog één stap zet, dan schiet ik.’»

HUMO Toen u naar Bariloche in Argentinië reisde om er een reeks te draaien over de Vlaamse collaborateurs die na WO II naar ginder waren gevlucht, trof u er een gemeenschap aan die zich niet met de lokale inwoners had gemengd en in haar eigen fabeltjes was blijven geloven – en dus nog altijd de Holocaust in twijfel trok. Dat soort echokamer vind je nu online.

GOENS «Goeie vergelijking, ja. Wat ik vooral frappant vind: de Belgische alt-right roept graag dat elke buitenlander zich moet aanpassen, terwijl hun trawanten in Argentinië er nog niet aan dénken om te acclimatiseren. De logica sputtert.

»Veel mensen leven in een socialemediaballon waar de eigen waarheid ad nauseam bevestigd wordt door het algoritme. Vroeger had je de gazet en daarin stonden ook dingen die niet in je kraam pasten of die je niet interesseerden. Maar toen zag je die tenminste nog passéren. Wie zijn nieuws alleen nog op Twitter vindt – en zo zijn er véél – ziet nog maar 5 procent van die gazet. Je voedt jezelf met je eigen grote gelijk.

»Ik ontmoette een gast die vijf jaar geleden nog voor Groen stemde, maar intussen was omgeschoold tot een extreemrechtse klimaatontkenner. Zijn nieuwsbronnen waren kort samen te vatten: Twitter.

»Ik ben ervan overtuigd dat het oordeel van de geschiedenis over Mark Zuckerberg en Elon Musk bikkelhard zal zijn. Wat op hun platformen gebeurt en wordt gedoogd, is ronduit hallucinant.»

HUMO Vroeger was alles beter?

GOENS «Ik weet niet of het beter was: vroeger gingen mensen met elkaar op de vuist op café, nu schreeuwen ze zich schor in de commentaarsecties. Ik heb daarnet een tabblad weggeklikt waar twee mensen die elkaar van toeten noch blazen kenden, elkaar aanspraken als ‘klootzak’ en ‘bosmongool’. De rauwheid van het debat leidt tot een algemene verharding van de maatschappij. En dat vind ik zowel heftig als onrustwekkend.»

KANKERTELEVISIE

HUMO U vindt het zelf prettig om mensen op stang te jagen op Twitter. Daar toont u zich vooral geen grote fan van de geschreven pers.

GOENS «Geen wonder dat zoveel mensen razend zijn: ze worden aangemoedigd door de traditionele media! Die focussen op nieuwsjes voor hun websites, meer niet. Hoe is het in godsnaam mogelijk?»

HUMO Ik las in verschillende kranten dat Andy Peelman voor meer dan een miljoen euro een nieuw huis zal bouwen. Je kunt de reacties zó zelf verzinnen.

GOENS «En het perverse is dat de kranten hun handen in onschuld wassen, want op hun eigen websites kun je daar geen commentaar op geven. Elke krant heeft het graag over ‘de rioolput van het internet’, maar ze scheppen gráág mee stront.

»Het vraagteken is in de mode. ‘Heeft Andy Peelman een schandalig duur huis gekocht?’ Je geeft toch geen antwoord voor de mensen geklikt hebben, zeker? En tromgeroffel, laat het schelden beginnen! Ik snap het wel: de cijfers... Maar ik word er vooral héél moe van.

»(Op dreef) Wat vandaag gebeurt in met name Het Nieuwsblad, vind ik te goor voor woorden. Remco Evenepoel zei dat hij na zijn overwinning in Luik-Bastenaken-Luik een pak friet mocht eten van zijn diëtiste. Dan denk ik: Remco, jongen, bestel een familypack en doe er drie kwakken tartaar op. Maar wat verschijnt er op de website van Het Nieuwsblad? ‘Kan dat wel voor een topsporter?’ (Steekt vinger in de keel) Het oordeel van de geschiedenis zal óók bikkelhard zijn voor de smeerlappen die zulke koppen bedenken.»

HUMO ‘Eigenlijk zijn de echte helden van het internet de recensenten met hun ordinaire scheldtirades,’ schreef u onlangs.

GOENS «Heb je gelezen wat ze in De Morgen over Metejoor in ‘Liefde voor muziek’ hebben geschreven? De recensent noemt hem een ‘verlokker van het Vlaamse Volksempfinden’, een ‘makker van de manke middelmaat’, zelfs een ‘in de sluitspier geramde middelvinger’. Over drie jaar moeten we dat eens in een quiz verwerken. Gaat die recensie over a) een pornofilm, b) een veearts of c) een liedjesprogramma? Mag ik dat er zwáár over vinden? In die tekst zit hetzelfde rauwe, ongegeneerde schelden dat ik herken van de Facebook-commentaren, maar dan met manke alliteraties en een synoniemenwoordenboek bij de hand.

»De Standaard doet vrolijk mee. Vorige week las ik een artikel over de ziekte van VRT-correspondent Björn Soenens. Je broek zakt ervan af. Er wordt meewarig gedaan over het feit dat hij longkanker heeft: volgens de columnist maakt Soenens handig gebruik van zijn ziekte om nog méér voor de camera te komen. De slotzin is cynisme ten top: ‘Mede daarom is Björn Soenens inmiddels gestopt met roken.’ Als dat op Facebook door de gemiddelde Jos Klepkens was gepost, dan was ik bij hem gaan aanbellen: que pasa, Jos?

»Wat me nog het meest verbaast: ça passe. Niemand die zich er druk over maakt. Pas als je reageert op de recensies over je eigen programma’s, zoals ik een tijd heb gedaan, dán ga je een brug te ver.»

HUMO Bent u zelf een klavierridder? Hebt u weleens een journalist in iets minder flatterende bewoordingen aangesproken?

GOENS (grijnst) «Op sociale media niet, maar ik zal ongetwijfeld weleens ‘Omhooggevallen sul’ ge-sms’t hebben, ja. Ik ben geen heilige, hè. Maar er is een hemelsbreed verschil tussen vijftigduizend abonnees verblijden met een scheldtirade, of ruziemaken achter gesloten deuren.»

HUMO Als u op Twitter scherpe kritiek geeft op het beleid van Scott Parker toen die nog coach was van uw geliefde Club Brugge, is dat dan zo anders dan een recensent die online scherpe kritiek geeft op één van uw programma’s?

GOENS «Dit klinkt nu als een zwaktebod, maar een voetbalkantine vind ik nog iets anders: bij voetbal hoort per definitie toogpraat.»

HUMO Dat is toch onzin?

GOENS (lacht) «Ik ben een scherpe, kritische mens, dus ik juich het toe dat iedereen scherp en kritisch in het leven staat. Maar er ligt nog een heel ravijn tussen scherp en kritisch enerzijds en lomp en onbeschoft anderzijds. Onbeschoft ben ik nooit geweest op Twitter. Ik zal nóóit iemand zomaar lafhartig uitkafferen. Zélfs niet die amechtige Scott Parker (lacht).»

LINKSE SOK

HUMO Onlangs retweette u een boodschap van een schrijfster van wie de column door haar hoofdredactie was gecensureerd. Ze had het daarbij over ‘de kanker van het woke overgevoeligheidslezen’. Aan welke zijde van het wokedebat staat u?

GOENS «Aan géén zijde. In ‘De ideale wereld’ vroegen ze het me enkele maanden geleden ook: ‘Ben je woke?’ Toen zei ik al: ‘Nee, ik ben verdraagzaam.’ De vergiftiging zit écht niet alleen aan de rechterzijde.

»Pas op, ik ben als geen ander in staat om te discussiëren over mijn Grote Gelijk. Maar ik ben evengoed in staat om ervan af te wijken. Zo ben ik waarschijnlijk te flou voor mensen die maar in één richting kunnen denken. Aan de ene deur word ik bekeken als een rechtse bal, aan de andere als een linkse sok. Ach, ik merk het bij alles wat ik maak. Straks is er een nieuw seizoen van ‘Niveau 4’. Dat is bij momenten erg hard. Dan zal ik weer de rechtse bal zijn, die van al die rechtse rakkers duimpjes krijgt. Maar als ik later de documentaire over Sihame El Kaouakibi zal uitbrengen, ben ik voor diezelfde gasten staatsvijand nummer één. Heel raar: je moet tegenwoordig per definitie bij een kamp horen, zoals je in de jaren 90 ofwel een skater ofwel een gabber was. Laat mij maar solo vliegen.

»Toen ik directeur werd bij ‘VTM nieuws’, had Steve Stevaert zaliger een vette kluif aan mij. Hij wilde mijn achtergrond checken. Probleem: ik was bij de paterkes naar school gegaan – een tjeef! – mijn pa was een gemeenteraadslid voor de liberalen in Koksijde – een blauwe! – en zelf had ik ooit voor De Morgen én Humo geschreven – een linkiewinkie! Stevaert wist niet waar hij het had! Zo heb ik het graag: láát de linksen maar denken dat ik een fascist ben, en de rechtsen dat ik bomen knuffel. Vive la liberté!»

HUMO Over uw documentaire over Sihame El Kaouakibi...

GOENS «Daarover ga ik nu eens níks zeggen.»

HUMO Ook niet over de bijtende kritiek van Tom Lanoye, die onlangs schreef: ‘Betaalt Eric Goens Sihame El Kaouakibi? Dat is een legitieme vraag bij een documentaire die zal beweren legitiem te zijn.’

GOENS «Och, mannekes toch! De mening is uit zijn pen gerold, niet gehinderd door enig waarheidsbevinden. Maar onthoud vooral dat vraagteken. Zo heb ik het ook heel lastig gehad toen Ivan De Vadder in ‘De afspraak’ zei dat het ongeoorloofd was dat er ‘zonder enige vorm van weerwoord’ een documentaire over Sihame wordt gemaakt. Ivan heeft al twintig jaar mijn nummer. Ik heb hem gezegd: ‘Als je mij één keer had gebeld, dan had ik je kunnen zeggen dat er weinig interviews zijn waar ik zo hard naar uitkijk als die waarin ik straks weerwoord geef over de zaak-Sihame.’ Het wordt helemáál geen hagiografie, wel integendeel.

»Maar bon, dat is blijkbaar niet relevant. Tom Lanoye poneert sans gêne dat ik Sihame betaald zou hebben. Nee, hij poneert het niet, hij stelt de vráág (lachje). Want vragen staat vrij, de stijl van Het Nieuwsblad. Het antwoord op de vraag is irrelevant, want de verdachtmaking is ingezet. Ik heb hem een bericht gestuurd.»

HUMO Vriendelijk?

GOENS «Héél vriendelijk. (Opent WhatsApp) ‘Betaalt Eric Goens Sihame El Kaouakibi? Jij noemt het een legitieme vraag, ik ben eerder geneigd om het als stemmingmakerij te bestempelen. Want het antwoord is uitdrukkelijk: neen. Met vriendelijke groeten, Eric Goens.’ En kijk naar zijn antwoord: (laat het lege scherm op zijn gsm zien). Verder dan het vraagteken is Tom Lanoye nooit gekomen.

»Vandaar dat ik zeg dat het niet alleen over trollen aan de rechterzijde gaat. Formuleer het als een vraagje en het gif zal er wel vanzelf in sluipen. Bonne chance als je die perceptie wilt keren.

»Er zijn er véél die willen weten wat er in de documentaire zit. Maar dat weet ik zelf nog altijd niet helemaal. Ik kan die namelijk niet afmaken zolang er geen eindvordering van het parket is. Er is er wel één geweest, maar beide partijen hebben beroep aangetekend, en dus moest de onderzoeksrechter zijn huiswerk opnieuw doen. Maar ik moet wel weten of El Kaouakibi ervan beschuldigd wordt voor pakweg anderhalf miljoen dan wel 280.000 euro gefraudeerd te hebben. Dat is substantieel voor de opbouw van de docu.

»Enkele mensen hebben al gezien wat ik tot nog toe heb gemaakt, en ze zijn ervan doordrongen dat het vooral níét eenzijdig is. (Fijntjes) Dat alle partijen de documentaire collectief afwijzen, geeft wel aan dat de onrust bijzonder groot is.»

HUMO Dat merkte u ook toen u, nadat was uitgelekt dat u eraan werkte, zélf online het mikpunt van haat- en scheldreacties werd.

GOENS «Tegen de avond had ik 1.500 mails, commentaren en berichtjes ontvangen. Dat kan je van je melk brengen: ik ken zelfs mensen die létterlijk ziek zijn geworden van zo’n gecoördineerde haatcampagne. Ook al is het fake. Ik heb op de eerste tien reacties geklikt en die kwamen allemaal van bots, fake accounts aangevuurd door kerels die met een vinger op de knop zomaar een onbestaand leger op je kunnen afsturen. Het gevaarlijke is: dat leger inspiréért mensen.»

DE MAN VAN 1 MILJARD

HUMO Nog een laatste puntje: het instituut waarvoor u de Sihame-documentaire hebt gemaakt, de VRT...

GOENS (onderbreekt) «Wie zegt dat het een VRT-documentaire is?»

HUMO Dat was ooit zo aangekondigd in een VRT-persbericht.

GOENS «Er is al van alles over gezegd, maar zelf doe ik er het zwijgen toe (grijnst). Mijn enige betrachting was om onder de radar te kunnen werken.»

HUMO Dat is spectaculair mislukt.

GOENS «Integendeel, het is net meer dan een jaar lang perfect gelukt. Maar maak je geen zorgen: die Sihame-documentaire kómt er.»

HUMO Ik wil toch nog graag mijn VRT-vraag stellen.

GOENS «Ga je gang.»

HUMO Hoe kijkt u naar de malaise bij de openbare omroep?

GOENS «Ik heb altijd heel graag voor de VRT gewerkt en ik werk er nog altijd heel graag voor. Ik ben ook heel gelukkig – en dat is geen politiek antwoord – dat ik me niet uitsluitend aan één huis bind, maar dat ik als externe leverancier werk.

»Tegenwoordig heeft iedereen de mond vol – of net niet – over de ‘Geen commentaar’-mail van VRT-CEO Frederik Delaplace. Maar noem me eens één bedrijf waar dat niet op eenzelfde manier wordt gezegd tegen het personeel? Elk bedrijf heeft zijn communicatiedienst, wat zouden die anders moeten doen behalve communiceren? Als iemand iets wil weten over de toekomstvisie van Humo, dan zullen ze het toch ook aan de juiste persoon moeten vragen? En toch wordt het nieuws van die mail uitvergroot! De vakbond roept: ‘Spreekverbod!’ En de krantenkoppen knikken netjes mee: ‘Delaplace legt personeel spreekverbod op.’ Het kan aan mij liggen, maar zo heb ik die mail niet gelezen.»

HUMO Ik vermoed dat zo’n nieuws vooral gelezen wordt in de context van de recente ontslagen.

GOENS «Maar nee! Ik weet dat jullie in Humo onlangs een artikel over de toekomst van de VRT gepubliceerd hebben, met de mensen die er net ontslagen zijn. Maar wat dénk je nu dat mensen die net ontslagen zijn gaan zeggen? Topbedrijf, ik zou het iedereen aanraden? Nee, het één heeft niets met het ander te maken. Pas op, ik vind het ontslag van die mensen ongelofelijk jammer. Maar ik weet wel dat het voornamelijk het gevolg is van een politieke besparing.

»Op sociale media vind ik de discussie rond de VRT absurd. Enerzijds wordt al lang gezegd: ‘De VRT krijgt te veel geld!’ Nu dringt de politiek een besparing op, waardoor er ontslagen moeten vallen, waarop de publieke opinie zich omkeert: ‘Het is schandalig dat er mensen worden ontslagen!’ Wat is het nu?»

HUMO In de tussentijd zijn de hoge lonen van onder anderen toptransfer Niels Destadsbader bekend geraakt. Dat speelt ook mee.

GOENS «Dat is pars pro toto. Je kunt mij ook zeggen: ‘Je maakt nu een reeks over ‘Helden van het internet’, maar in 2017 was je op die datum zélf onbeleefd!’ Pff. We gaan de discussie over de koers van de VRT toch niet verengen tot het loon van deze of gene? Ik meen het uit de grond van mijn hart: ik zou begot Niels Destadsbader niet willen zijn. En elke recensent die om een grapje verlegen zit, sleept hem er ook nog eens bij.

»Het doet me denken aan wat Jacques Vermeire, óók een veteraan van ‘F.C. De Kampioenen’, eind jaren 90 is overkomen. ‘Voor 1 miljard Belgische frank’ is hij toen van de VRT naar VTM overgestapt – de omgekeerde richting van Niels, maar het principe is hetzelfde. Die mens is toen ka-pot-ge-maakt! Omdat hij iets had gedaan wat me vrij logisch lijkt: voor een beter loon veranderen van werkgever. Geen haan die ernaar kraait als je van Volvo naar Audi verkast. Maar opeens was Vermeire voor altijd ‘de man van 1 miljard’. Geld dat trouwens diende voor alle programma’s die hij zou maken – géén geld dat zomaar, zoals velen nog altijd denken, op zijn rekening werd gestort. Anders zou hij wel ergens anders wonen dan in zijn weliswaar mooie villa in Keerbergen.»

HUMO Willen we afsluiten met een mooie, toepasselijke mening over hoe je een conflict het best aanpakt?

GOENS «Oeioei, wat zal er nu komen?»

HUMO ‘Volwassen zijn is: hard kunnen discussiëren zonder elkaar in brand te willen steken.’ Enig idee van wie die uitspraak afkomstig is?

GOENS «Niet van mij.»

HUMO Lou Goens, volgens welingelichte bronnen uw dochter.

GOENS (verslikt zich bijna in de koffie van het lachen) «Oké! Dan denk ik: goed opgevoed. Nochtans kunnen wij aan de keukentafel héél stevig discussiëren, zodanig zelfs dat m’n jongste zoon ervan overtuigd is dat we ruziemaken.

»Op sociale media slaat de ene brand na de andere uit, en er zijn veel te weinig brandweerlui. Wat haalt het ook uit om een emmertje water in een vlammenzee te gooien, denk je dan. Maar ik hoop dat we met ‘Helden van het internet’ een mooi korps verzameld hebben, en dat de brand nu en dan toch even gaat liggen. Geef toe: filosofischer kunnen we toch niet afsluiten?»

‘Helden van het internet’, Play4, maandag 15 mei, 21.00