Erik Poppe: 'Heeft Breivik nóg meer aandacht nodig?'

Over de aanslagen van Anders Breivik op 22 juli 2011 zijn in korte tijd twee langspelers gemaakt. In de Netflix-film ‘22 July’ richt regisseur Paul Greengrass zijn aandacht op de massamoordenaar. In het indrukwekkende ‘Utøya 22. juli’ van de Noorse regisseur Erik Poppe zien we de hallucinante gebeurtenissen op het eiland Utøya in real time vanuit het perspectief van de slachtoffers.

Erik Poppe «In de jaren na de aanslag ging de aandacht naar mijn gevoel te veel naar Breivik. Tegen de overlevenden en de familieleden van de doden werd gezegd: aanvaard het en ga verder met uw leven. Niemand deed echt moeite om te begrijpen wat die jongeren op dat eiland hadden meegemaakt.»

HUMO Breivik krijgen we in uw film niet te zien, tenzij één of twee keer als een silhouet in de verte.

Poppe «Dat heb ik heel bewust gedaan. Er zijn al genoeg documentaires en boeken over hem verschenen. De man is wereldberoemd: heeft hij werkelijk nog meer aandacht nodig? Door het verhaal te vertellen vanuit het gezichtspunt van de jongens en meisjes die rennen voor hun leven, wil ik het drama teruggeven aan de slachtoffers.»

HUMO Uw film bestaat uit één enkele take. Een heuse krachttoer.

Poppe «Ik heb de film in één take opgenomen omdat ik de toeschouwers aan den lijve wou laten ondervinden hoelang 72 minuten duren. Want dat is hoelang de aanslag duurde. Voor die jongeren voelde dat als een eeuwigheid. Er zijn in de film trouwens precies evenveel schoten te horen als op 22 juli.»

HUMO Wat vond u van ‘22 July’, de film die Paul Greengrass over de aanslag heeft gemaakt?

Poppe «Om te beginnen vind ik het onbegrijpelijk dat Greengrass praktisch dezelfde titel heeft gebruikt. Erg jammer, want in Noorwegen zorgt dit voor immens veel verwarring. Daarnaast is er ook opschudding omdat zijn film niet waarheidsgetrouw is. Hij heeft de verhalen van de slachtoffers aangepast, en heeft eigenlijk een soort Hollywoodversie van de aanslagen gemaakt. Ik vind het ook jammer dat hij Breivik in de tweede helft een lange speech laat houden zonder dat iemand zijn woorden in vraag stelt. Vooral dat laatste is bij veel overlevenden in het verkeerde keelgat geschoten.»