Eros

In 2004, drie jaar voor zijn heengaan, liet de stokoude Italiaanse grootmeester Michelangelo Antonioni (rep u naar eBay, schaf u 'L'avventura', 'Blowup', 'Zabriskie Point', en 'Professione: Reporter' aan en kijk ademloos toe) nog één keer van zich horen: samen met Wong Kar-wai en Steven Soderbergh, twee zelfverklaarde bewonderaars, tekende hij voor 'Eros', een drieluik over de verwoestende kracht van de Minnelust. Het resultaat

Terecht: de segmenten van Antonioni en Soderbergh stellen licht teleur, maar de inbreng van Wong Kar-wai, 'The Hand', is een glaszuivere parel. In zijn bekende poëtische stijl vertelt Wong ('In the Mood for Love', '2046') het tragische verhaal van een kleermaker die een amour fou oploopt voor een ouder wordende courtisane (prachtrol van de immer mysterieuze Gong Li). Maak het u gemakkelijk in uw sofa en laat u betasten door de onverbiddelijke schoonheid van 'The Hand'.

WONG KAR-WAI «In 2001 werd ik op het filmfestival van Cannes aangesproken door een naaste medewerker van Antonioni. Die vertelde me dat de Meester een film wilde maken over liefde en erotiek: 'Eros'. Spijtig genoeg voelde hij zich niet fit genoeg om nog een volwaardige langspeler te draaien - hij was op dat moment al 92 jaar oud. Daarom wilde hij twee andere regisseurs in de arm nemen en een drieluik van maken. Ik vond het een ongelooflijk grote eer dat hij aan mij dacht. Ik ben al sinds mijn tienerjaren een zeer grote fan van Antonioni.

»Het interessante aan dit project is dat drie totaal verschillende cineasten hun persoonlijke visie geven op de betekenis van erotiek. Het zijn dan ook drie totáál verschillende kortfilms geworden. Het segment van Antonioni is als een gedicht; dat van Soderbergh is als een mysterieuze droom. En mijn film, 'The Hand', gaat over de sensuele kracht van de aanraking. 'Eros' gaat dus niet over seks, of toch niet alléén over seks. Erotiek, vind ik, is veel ruimer dan dat. 't Is als een smaak die je wel kan proeven maar niet kan beschrijven - iets dat je vaagweg proeft op je tong en je keel prikkelt.»

- U maakt al uw hele leven lang films over de liefde. Gelooft u er eigenlijk zelf nog in - in die ene ware, eeuwige, perfecte liefde?

WONG «Nee, totaal niet. Ik wíl er wel in geloven, maar het lukt me niet meer. Dat is trouwens de reden waarom ik graag samenwerk met actrices die de perfectie benaderen - Gong Li, Maggie Cheung, Ziyi Zhang. Mijn actrices zijn als etherische supermodellen: elk van hen is een afsplitsing van dat ene, onbereikbare ideaal - de Ware Liefde.»