Extreme sporters: Geert Noels, econoom

Niet iedereen kan 256 kilometer door de Egyptische woestijn lopen of in acht dagen meer dan 1.500 kilometer door Zuid-Afrika mountainbiken. Maar wat we wél allemaal kunnen: onze grenzen verleggen. Drie sportieve mannen – Hendrik Vos, Tom Waes en Geert Noels – en één vrouw – Mieke Dupont – vertellen hoe: ‘Ook zonder voorbereiding raak je de Mont Ventoux op.’

'Als baas laat ik zien: wat ook je droom is, ga ervoor'

Lees ook de andere getuigenissen »

Vermogensbeheerder Econopolis zit in hetzelfde Wilrijkse gebouw als Quick, maar aan oprichter Geert Noels (48) heeft de hamburgerketen nog geen euro verdiend. ‘Ik eet altijd gezond, nooit fastfood, nooit frieten van de frituur. Maar ik kan de hele tijd snoepjes eten. Als je zoals ik acht uur per week aan sport doet, moet je ervoor zorgen dat je brandstoftank niet leeg is, anders val je plat.’

Alcohol drinkt Noels haast nooit. ‘Ik ben het niet meer gewoon. Na een half glas champagne begin ik al te duizelen.’ Hij werkt hard, maar hij sport ook hard. Fietsen is zijn leven. En het allermooiste wat hij deed, was als duo deelnemen aan de Cape Epic, een achtdaagse mountainbikewedstrijd van meer dan 1000 kilometer op fenomenale routes in Zuid-Afrika. ‘Je vertrekt elke ochtend met z’n tweeën en je moet elke avond samen over de streep komen, binnen de tijdslimiet. Ben je één seconde te laat, dan moet je naar huis.’

De auteur van ‘Econoshock’ deed twee keer mee. Er nemen ook professionele en semiprofessionele mountainbikers aan deel, of mensen als ex-formule 1-kampioen Alain Prost en FC Barcelona-trainer Luis Enrique. Noels en zijn partner eindigden drie jaar geleden als 113de op 650 koppels. Tijdens het gesprek laat hij non-stop foto’s op zijn Facebookpagina zien: ‘Ik krijg kippenvel telkens als ik ernaar kijk.’

HUMO Hoe kwam u op het idee om de Cape Epic te rijden?

Geert Noels «Enkele vrienden van me hadden deelgenomen en zeiden: ‘Dat is echt iets voor jou.’ Toch wist ik de eerste keer niet wat ik mocht verwachten. Ik had al weleens een wedstrijd zoals La Marmotte gereden, maar de Cape Epic, dat zijn – als je de proloog niet meerekent – zéven Marmottes na elkaar. Ik wist niet of ik voldoende zou recupereren. Van nature heb je de neiging om er vanaf dag één in te vliegen, maar dat is niet zo verstandig (lacht).»

HUMO Waarom moet je als duo deelnemen?

Noels «Voor de veiligheid, zodat de organisatie niet elke avond moet uitzoeken of iedereen wel is gearriveerd. Anders kan het gebeuren dat je in een afgrond rijdt zonder dat iemand het heeft gezien. Maar fietsen is normaal gezien een individuele sport. Dat je met z’n tweeën bent, verandert de dynamiek van de wedstrijd. Je moet goed met elkaar afspreken hoe je daarmee omgaat, want één van de twee is altijd sterker. Als de ene het niet meer ziet zitten, moet de andere hem erdoor helpen. Acht dagen lang ben je bijna als gevangenen aan elkaar geketend: Je staat samen op en rijdt dan samen acht uur lang door de verschroeiende hitte. Als je mechanische pech hebt, heeft het geen zin om op elkaar te schelden. Frustraties moet je sámen oplossen. Je hoort soms zeggen: na de Cape Epic ben je ofwel vriend, ofwel vijand voor het leven.»

HUMO Zou iedereen het kunnen?

Noels «Als je verstandig met je lichaam omgaat, kun je zo’n sportieve uitdaging combineren met een behoorlijk zware job. Op mountainbikeblogs stond: ‘Als Noels het kan, kan iedereen het.’ (lacht) Dat klopt ook. Ik ben geen uitzonderlijke atleet, maar ik heb wel héél hard getraind. Puur op wilskracht lukt het niet. Maar je moet jezelf wel zo’n doel stellen voor je er zo hard voor kunt trainen. Anders stel je het altijd weer uit.»

HUMO Hoe zwaar was het?

Noels «Enorm zwaar, zeker de voorbereiding. De winter van 2013 was ijskoud en ik moest trainen in de sneeuw. Toen ik naar Zaventem reed, waren de sneeuwruimers nog bezig op de autosnelweg. Twintig uur later landde ik in Kaapstad, waar het 40 graden was. Dat is alsof je continu onder een haardroger staat. Als je ’s morgens vroeg aan de etappe begint, is het 6 graden, maar ’s middags is het snikheet en elke dag verzet je ook 2.000 à 3.000 hoogtemeters. De bijnaam van de parcoursbouwer is niet toevallig Dr. Evil.

»De eerste keer weet je niet hoe je lichaam zal reageren. Je betaalt leergeld. Je hebt ook veel méér nodig dan een goeie conditie: je moet een gebroken fietsketting kunnen herstellen, een kapotte band kunnen repareren en improviseren indien nodig.»

HUMO Is het ook een beetje genieten?

Noels «Het is larger than life. Je rijdt door magistrale landschappen. Elke dag is helemaal anders. Die parcoursen met je fiets mogen afleggen, is een privilege. Je lééft! Je staat fysiek en mentaal scherp, waardoor je zintuigen enorm goed werken. De indrukken die je opdoet, blijven jarenlang nazinderen.»

HUMO Maar je hebt wellicht niet de tijd om af en toe te stoppen en selfies te nemen?

Noels «Neen. Er zijn er die dat doen, maar wij hebben altijd on the edge gereden (lacht).»

HUMO Wat was het mooiste?

Noels «De trainingen en de aankomst. Al die uren waarin je alleen aan het fietsen bent, bouw je mentale weerstand op. Je wordt er heel creatief door en je leert veel relativeren. Mijn job heeft er nooit onder geleden. Het toont ook dat je vertrouwen hebt in je collega’s als je je door hen laat vervangen. Als ik hier onmisbaar zou zijn, dan zou ik dag en nacht moeten werken. Als hun baas laat ik zien: wat ook je droom is, ga ervoor! Dat hoeft de Cape Epic niet te zijn, het kan ook de Mont Ventoux zijn of piano leren spelen. Dat laatste lijkt voor mij onbereikbaar, maar als je het echt wilt, dan kun je dat – zonder dat je daarom de Koningin Elisabethwedstrijd gaat winnen.»

HUMO Wanneer traint u?

Noels «Alle momenten zijn goed. Voor mijn trainingsschema voor mijn eerste deelname had ik me laten begeleiden door Paul Van Den Bosch (trainer van Sven Nys, red.). Hij heeft me geleerd hoe je goed kunt trainen als je een drukke agenda hebt. Intervaltraining is het wapen van mensen met weinig tijd. En elk halfuur telt. Ook al heb je die dag maar dertig minuutjes: tráín. Soms lig ik op vrijdagavond iets over negen uur al in mijn bed, maar als je op zaterdagochtend vroeg op je fiets zit, dan kun je toch nog goed sporten én een fijne dag met je gezin beleven. En als we bijvoorbeeld familie gaan bezoeken, zeg ik vaak: ‘Ik vertrek al met de fiets, gaan jullie maar met de auto.’»

HUMO Waarom doet u nu niet meer mee aan de Cape Epic?

Noels «Het inschrijvingsgeld is verdubbeld. Ze mikken steeds meer op een elitair publiek. Vorig jaar heb ik met een koersfiets aan de TransAlp deelgenomen, wat ook erg fijn was, maar minder lastig. Mijn collega probeert me te overtuigen om de TransCape te rijden, een soortgelijke wedstrijd, ook met duo’s, ook acht dagen en ook in Zuid-Afrika. Maar ik train nu voor een eerste marathon: ik ben 48, en dat is toch stilaan op het randje. Het kan nog, maar de klok tikt.»