Fading Gigolo
Het was dan toch geen goed idee van die kapper.
De legende wil dat de kapper van John Turturro, die ook de kapper is van Woody Allen, tussen het bijpunten en barbieren door de opmerking maakte dat zijn twee beroemdste klanten op het doek een geweldig filmkoppel zouden vormen. Dankzij de kapper zit het duo nu samen in het door Turturro geschreven en geregisseerde ‘Fading Gigolo’, maar onder hun samenwerking staat jammer genoeg een baard vanjewelste. Turturro en Allen vertolken twee vrienden die hun kans wagen in de seksbusiness – de eerste als gigolo, de tweede als diens pooier. Sharon Stone duikt op als klant, de gepijpkrulde Liev Schreiber speelt een joodse flik die de gangen van het duo nagaat, en Vanessa Paradis vertolkt, in wat de miscast van de eeuw moet zijn, een joodse weduwe die de helft van de tijd met een doodbiddersgezicht deeg staat te kneden (de deegklomp: ‘Hélp! Hélp!’). Zo heel af en toe gloeit er een melancholische komedie op (o, wat ware het mooi geweest om Marcello Mastroianni in de rol van de gigolo te zien!), maar de meeste grappen zijn heel erg flauw (een kokendhete vrijpartij wordt afgerond met een shot van een spuitende waterslang: meuh!) en het verhaal kreunt onder een drukkende lijzigheid. En wie enkele spitante levenswijsheden hoopt op te pikken over de liefde, of over de treurigheid van de oude dag, is er ook aan voor de moeite – en dat voor een film waarin Woody Allen, de koning van de oneliners, meespeelt! Mooie titel, zwakke film.
Bekijk de trailer:
