Fidlar - Fidlar
In één ding blinkt het nieuwe Amerikaanse punkbandje Fidlar uit: zichzelf in de kijker spelen. Door Henry Rollins – fan van het eerste uur – in de videoclip van demotrack 'West Coast' te laten opduiken, of door een B-kantje met Kate Nash (!) op backings – het ondanks zijn hysterische spelling niet onaardige 'AWWWKWAARRRDDD' – net vóór de release van hun debuut te lekken.
In bepaalde kringen is dat genoeg om het tot Grote Belofte te schoppen.
In het geval van het vooruitgestuurde 'Gimme Something' vonden wij de door persmuskieten opgewekte buzz zelfs niet helemaal ongegrond, maar het is helaas de énige goeie song die wij op 'Fidlar' hebben geturfd.
De rest is van veel lager allooi: gierende feedback, een stelletje power chords, knetterende cymbalen en zanger Zac Carper die grofkorrelig buldert over hoeveel 'cocaine', 'shitty pills' en 'whores' hij er op één avond doorjaagt.
Thema's naar ons hart, dat wel, alleen weet Carper ze niet met catchy hooks te omringen, en wil-ie ons iets té nadrukkelijk van zijn roekeloze bestaan overtuigen – zeker dat z'n kleine pikje terstond ineenschrompelt bij de aanblik van Johnny Rotten.
Conclusie? Fidlar is een geknipt bandje voor pubers met overijverige testosteronkliertjes, maar wie ouder is dan twaalf, mag hen gewoon links laten liggen. Wat ons bij een andere, evenmin prangende kwestie brengt: hoe zou het eigenlijk nog zijn met de Bloodhound Gang?
