Filip Peeters, hoofdrolspeler van 'Salamander': ''Het is ongelofelijk hoe je eerzucht met jou gaat lopen tijdens 'De slimste mens''
De Eén-reeks ‘Salamander’ werd in dertig landen verkocht, krijgt een remake in de VS en was in Engeland een echt kijkcijferkanon, net als hier. En als we hoofdrolspeler Filip Peeters mogen geloven, wordt het tweede seizoen nog beter. Toch kondigde onze internationale ster aan dat hij gaat stoppen met acteren. ‘Ik ben te oud geworden om mijn tijd te verprutsen.’
'Toen die aardbeving me met mijn neus op mijn sterfelijkheid had gedrukt, dacht ik: vanaf nu ga ik leven tot op het bot'
Filip Peeters (55) is nog helemaal vol van zijn passage in ‘De slimste mens ter wereld’: ‘Het is ongelofelijk hoe je eerzucht met jou gaat lopen tijdens dat spelletje. De mensen in de zaal worden ook helemaal uitzinnig als je de titel pakt. Het is alsof je de wereldbeker wint.’
Filip Peeters «In de perceptie van de mensen is het echt zo dat je slim bent, en dat het dus belangrijk is dat je daar wint. Daardoor ga je dat zelf ook denken en wil je die eindstreep het koste wat het kost halen.»
HUMO Je was vreselijk geconcentreerd. Speelde met je ogen dicht. Zei weinig. Pas toen je een aflevering had gewonnen, kon je lachen, zei ook Erik Van Looy: ‘Nu heb je een grote mond.’
Peeters «Dat was ook echt zo. Plots wordt den deze hier een jongetje dat gewonnen heeft en grote praat krijgt. Zo ben ik. Een klein ettertje (grinnikt). Ik ben zeker niet de enige die degenereert als het daarop aankomt, hoor. Het was natuurlijk al niet slim om mee te doen, op mijn leeftijd.»
HUMO Je herkende Brigitte Bardot niet en je kon Paul Newman ook niet meer plaatsen.
Peeters «Nee, en dat ik niet op dé uitspraak van Martin Luther King kwam! Ik word nog steeds ’s nachts zwetend wakker en roep: ‘I have a dream!’ (lacht)»
HUMO Dat Bardot en Newman uit het collectieve geheugen verdwijnen, zegt veel over de vergankelijkheid van de roem. Daar was het jou een beetje om te doen toen je begon te acteren: je wilde Gérard Depardieu worden, en hetzelfde effect op vrouwen hebben als hij.
Peeters «Dat is natuurlijk een boutade. Ik heb lang gezocht naar wat ik wilde. De opdracht in het leven is je passie te vinden en daar verliefd op te worden, want je móét iets doen. Ik wilde niet stilzitten. Ik ben ook bijna nooit gaan stempelen omdat ik vind dat stilzitten niet gehonoreerd mag worden.
»Als kind galoppeerde ik al op een bezem door de kamer, in de volle overtuiging dat ik D’Artagnan was. Mijn moeder werd er gek van, en van mijn vader moest ik natuurlijk eerst een diploma halen. Ik ben kok geworden, maar mijn passie is acteren. Daar kon ik niet omheen.»
HUMO Maar de passie is tanende. Je hebt een productiehuis opgezet en wilt stoppen met acteren.
Peeters «De passie is niet weg, maar de grote honger wel. Er zijn steeds minder rollen die me nog echt gretig maken. Vreemd genoeg lopen er nu opeens wel internationale aanbiedingen binnen waarvan ik denk: ‘Allee, mannen, toch niet nu!’ Eén ervan is zo spannend dat ik ja heb gezegd.»
HUMO Je speelde ook al mee in de Noorse politiereeks ‘Occupied’.
Peeters «Ja. Dat heb ik graag gedaan. Ik vond het vooral fijn Oslo te leren kennen. Dat is een stad naar mijn hart. Openbaar vervoer dat ongelofelijk goed functioneert, alles is daar vreselijk goed georganiseerd...»
HUMO Ik wist niet dat jij een aanhanger was van orde en...
Peeters «...tucht? Ja, geef mij maar zweepslagen (lacht). Nee, wat zo fijn is in Oslo, is dat je voelt dat veel mensen er gelukkig zijn. Dat is natuurlijk ook omdat ze hun eigen olie en aardgas hebben, stinkend rijk zijn en zich geen zorgen hoeven te maken, maar ook omdat ze tevreden zijn met wat ze hebben. Omdat ze niet méér willen. Dat is het knappe aan die samenleving: dat de hebzucht er niet grenzeloos is, dat ze om drie uur stoppen met werken en zeggen: ‘Het is genoeg geweest.’»
HUMO Vond je daar inspiratie om te stoppen met acteren?
Peeters «Ik heb nooit volledig willen stoppen. Ik wil alleen nog maar rollen spelen die zuivere goesting bij me oproepen. Ik had al de luxe vaak neen te kunnen zeggen, maar je blijft als acteur afhankelijk van wat er op je afkomt. Van die afhankelijkheid wilde ik af door zelf te gaan produceren. Het vak van producent is ook nieuw voor mij. Daar raak ik opgewonden van. Die opwinding roept ook mijn zin om te spelen weer op. Weet je wat ik graag eens zou spelen? Een vrouw.»
HUMO Huh? Bedoel je echt een rol als Dorothy Michaels in ‘Tootsie’?
Peeters «Ja. Dustin Hoffman speelt daarin samen met die acteur uit ‘Lost in Translation’. Euh, allee, hoe heet die nu… Ik kom er weer niet op, hè. Murray! Een familienaam wordt goed gerekend, hè.»
HUMO Ja, hoor. Maar staat een Tootsie-achtige rol niet héél ver van je af?
Peeters «Juist daarom! Dat zou echt iets nieuws zijn. Ik zoek graag grenzen op. Dat geeft me de energie om, op het moment dat ik ‘Actie!’ hoor, echt uiteen te kunnen spatten. Dat is ook wat ze nu overal over Marc Van Eeghem schrijven, dat hij zo’n fantastische acteur was omdat hij bulkte van de energie, en van liefde, genegenheid, onvoorwaardelijkheid... Als die energie er niet meer is, kun je beter stoppen.
»Het is zo jammer dat Marc nooit zal weten hoeveel aandacht er nu voor hem is. Hij heeft nooit de waardering gehad waar hij recht op had. Hij heeft ooit een keer gezegd: ‘Ik zou graag nu al alle speeches kunnen horen die mensen op mijn begrafenis zullen houden, nu ik er nog ben. Ik had het hem gegund, want nu krijgt hij al die liefde die hij gegeven heeft, in één keer terug.»
HUMO Waarom krijg jij die waardering nu al wel en kreeg hij hem niet?
Peeters «Is dat wel zo? Bij het grote publiek misschien? Het is sowieso een moeilijke vraag. Waarom nemen de mensen de ene meer au sérieux dan de andere? Terwijl de ene zich misschien alleen maar serieus voordoet en een kwakzalver is, en de andere helemaal niet zijn best doet om serieus genomen te worden, maar gewoon oprecht is? Oprechtheid is een moeilijk gegeven in deze maatschappij, hè. Mensen kunnen dat niet altijd even goed verdragen. Marc deed niet mee aan flauwekul, hij was heel oprecht. Dat zou een verklaring kunnen zijn. Hij was zo’n mooie mens, echt een bloem, een grote zonnebloem. Zo, dat is gezegd, want als we er te lang over praten, krijg ik het moeilijk.»
Een clown en een zot
HUMO ‘Salamander’ was ook een kijkcijferkanon in Engeland.
Peeters «Ja. Tijdens de première zat er een Engelse dame achter mij die me zei: ‘I am a friend of a very renowned lawyer in London and she is such a big fan of yours!’ Dat vond ik fijn om te horen.»
HUMO Alleen in The Guardian waren ze iets minder enthousiast over jou. Ze vonden je een liefdeskind van Jeremy Clarkson en de Kerstman.
Peeters «Ja. Ik vond dat heel geestig. Die Jeremy Clarkson is een enfant terrible dat overal wordt buitengegooid, dus ik dacht: ‘Dat klopt. Hoofdinspecteur Paul Gerardi zegt in ‘Salamander’ ook waar het op staat. En ikzelf ook.’ En wie wil er nu niet Father Christmas zijn?»
undefined
'Mijn vrouw is niet blij dat ik, om me weer jong te voelen, zulke risico's neem'
HUMO Het was niet als compliment bedoeld, denk ik.
Peeters «Ja, en? Er is geen enkele zoon of dochter die naar mama of papa zal lopen en zeggen: ‘Weet je wat ik later ga worden? Recensent!’ Dat word je tegen wil en dank. Alors, je m’en fous. Het gevolg van die recensie was wel dat mijn haar in het tweede seizoen korter moest en dat ik mijn baard moest scheren. Ik mocht geen wilde man meer zijn. ‘Méén je dat nu?’ heb ik gezegd. Ze meenden het. En ik heb gehoorzaamd (grijnst).»
HUMO ‘Een acteur is een clown en een zot,’ zei je in De Morgen. Méén je dat nu?
Peeters «Het hangt ervan af in welk land. Als je hier in België als acteur op een set een stoel krijgt om tussen de scènes door op te gaan zitten, dan vinden ze al dat ze je goed soigneren. In zo’n situatie voel je je soms een onnozelaar. Ik vind dat je een acteur in de beste omstandigheden naar de opname moet begeleiden, en dat er na de ‘cut!’ ook uitstekende naverzorging moet zijn. Hoe genereuzer je voor hem bent, hoe meer hij van zichzelf zal geven. De eerste keer dat ik in Duitsland werkte, zei de producent tijdens haar speech vlak voor de opname: ‘Ik stá erop dat jullie voor de acteurs op de knieën gaan!’ Ik dacht toen: ‘Dat hoeft nu ook weer niet. Maar mevrouw, van mij zult u alles krijgen wat u wilt.’»
HUMO Je dochter Leonce, nu 12, speelde samen met je vrouw An Miller in de VIER-serie ‘#hetisingewikkeld’. Ben je blij dat zij ook wil acteren?
Peeters «Ik sta daar zeker niet voor te springen. Maar als dat haar passie is… Ze heeft thuis genoeg gezien wat de risico’s zijn. Toen ze haar ambitie te kennen gaf, heb ik meteen gezegd: ‘Vanaf nu mag je alleen nog maar speculoospasta op je boterham, dan kun je daar vast aan wennen.’ (lacht)»
HUMO Je verbleef veel in Duitsland. Zou ze ook niet willen acteren om dichter bij jou te komen? En heeft ze al gevraagd: ‘Papa, doe ik het goed?’
Peeters «Nee, want ik zeg uit mezelf wat ik ervan vind, en ik zal haar wel bevestiging geven als ze het verdient.»
HUMO En? Wat vind je? Doet ze het goed?
Peeters «Absoluut. Maar het kan beter. Alles kan beter. Dat heb ik haar ook gezegd.»
HUMO Is dat misschien wat je vader vaak tegen jou zei: ‘Het kan beter?’
Peeters «Hij is van een generatie die niet over emoties spreekt en nooit bevestiging geeft, omdat ze die zelf ook nooit heeft gekregen. Tegen iemand ‘Ik hou van jou’ of ‘Ik ben trots op jou’ zeggen is hem niet gegeven. Ik snap dat, en ik neem hem dat niet kwalijk.»
HUMO Heeft hij nooit gezegd dat hij iets goed vond?
Peeters «Jawel. Twee keer. Na de première van de film ‘De hel van Tanger’. En over het feit dat ik zelf een film geregisseerd had (‘Wat mannen willen’, red.), was hij ook tevreden. Hij is een heel veeleisende, trotse man. Iemand die ook voor zichzelf de lat heel hoog legt.
»(Pakt zijn telefoon en toont me een logo met een leeuw en de naam Look@Leo) Het logo van mijn firma, mijn productiehuis. Mijn dochters kwamen met de naam op de proppen, met hun eigen namen erin verwerkt: de ene heet Leonce, de andere Lou. Goed, hè? Ik heb het hun gezegd (grijnst).»
undefined
undefined
'De opdracht in het leven is je passie te vinden en daar verliefd op te worden.'
HUMO Heel goed. ‘Look at us,’ zeggen ze, en dat is hen nu gelukt ook. Slimme meiden.
Peeters «Vrouwen, hè. Die krijgen altijd hun zin.»
HUMO Maar wat wil jij nu eigenlijk? De vorige keer zei je dat je wilde regisseren, en nu wil je produceren.
Peeters «Ik wil vooral dingen doen waar ik gelukkig van word. Ik wil er nu eerst voor zorgen dat mijn productiehuis heel goed marcheert en ons DNA een plaats op de markt heeft. Dan wil ik zelf weer terug het veld ingaan, als acteur of regisseur. Dan hang ik niet meer af van wat ik aangeboden krijg en kan ik zelf bepalen wat ik maak en wat ik wil vertellen, snap je? Ik ben te oud geworden om mijn tijd te verprutsen. Ik wil vanaf nu de dingen zelf in handen nemen, zodat ik elke minuut kan doorbrengen op een manier die voor mij waardevol is.»
HUMO Wauw!
Peeters «Ik ben nu met een paar scenaristen lijnen aan het uitzetten voor verschillende scenario’s. Dat vind ik ook leuk, dat ik niet in mijn eentje voor een camera sta, maar in een team werk waarin je elkaar beter kunt maken.»
HUMO Wat zalig dat je je die stap kunt permitteren.
Peeters «Ik kan me die stap helemaal niet permitteren. Ik doe het gewoon.»
HUMO Is dat niet eng?
Peeters «Ja, maar daar hou ik van. Het geeft me energie. Dan voel ik me opeens weer jong.»
HUMO Is je vrouw ook blij dat je, om je weer jong te voelen, zo’n risico neemt?
Peeters «Nee (lacht). Maar ze gunt me alles.»
HUMO Wel vreemd om je opeens te horen praten over het DNA van je firma en over marktwaarde. Zakendoen vereist toch een heel andere focus. Kun je je die zomaar eigen maken?
Peeters «Dat is de bedoeling. Ik ga in Berlijn een workshop productie volgen en ik heb al mijn vrienden producenten dure etentjes betaald om hen hun knowhow te ontfutselen.»
HUMO Vind je management en boekhouden echt spannend?
Peeters «Ik heb het geduld gekregen om aan mijn bureau te gaan zitten en me over cijfers te buigen en contracten te lezen en proberen te begrijpen. In die zin heeft ouder worden mij goed gedaan.»
HUMO Dat is wat jij bedoelt met alleen nog doen waar je zin in hebt.
Peeters «Ik vind dat spannend: elke keer als ik iets meer van die cijfers begrijp, raak ik dichter bij het doel dat ik voor ogen heb. Als ik eenmaal beslis iets te doen, wil ik het goed doen en ga ik all the way. Dan komt de autist in mij boven.»
HUMO Heb je een autistische kant?
Peeters «O, ja. In mijn keuken en nu ook in mijn bureau moet alles op zijn plaats liggen. Als er iemand een lepel in een verkeerde bak heeft gelegd, raak ik gedesoriënteerd en dat wekt een enorme wrevel in mij op.»
HUMO Nu snap ik waarom je het in het goed georganiseerde Oslo zo prettig vond.
Peeters «Ja. Ik ben eigenlijk niet zo aangenaam om mee samen te leven, zo veeleisend als ik ben – ook voor de mensen om me heen. ‘Moeten wij nu echt op de toppen van onze tenen lopen? Mag dat mes nu echt niet andersom aan die magneet hangen?’ zeggen ze thuis dan. Neen, dat mag dus niet. Dat is niet leuk, hè. Ik heb heel veel respect voor mijn vrouw, dat zij het al zo lang met mij uithoudt.»
20 kilo later
HUMO Ik las niet helemaal toevallig een interview met Bart De Pauw eerder dit jaar, waarin hij zegt: ‘Je blijft toch altijd het kind dat zijn tekening aan zijn moeder wil laten zien en wil weten: heb ik het goed gedaan?’
Peeters «Dat is absoluut waar. Als ik zo’n stap als nu heb gezet, bel ik ook naar mijn papa. Ik doe dan alsof ik voor iets anders bel, maar ik vertel langs mijn neus weg dat ik een firma heb opgericht en ik hoop dat hij zegt: ‘Amai, ik ben trots.’»
undefined
'Toen mijn dochter wilde gaan acteren, heb ik meteen gezegd: vanaf nu mag je alleen nog maar speculoospasta op je boterham, dan kun je daar vast aan wennen '
HUMO Hij zat als verzekeraar in de financiële wereld. Met je firma zit je nu net als hij in zaken.
Peeters «Ja, dat is waar. Misschien denkt hij straks: ‘Het bloed kruipt waar het niet gaan kan.’ Ik hoop dat hij het nog even volhoudt en dat er ooit een film van mij in de cinema loopt waarvan hij kan zeggen: ‘Dit is nu een product dat mede mogelijk werd gemaakt door mijn zoon.’ Dat lijkt me wel leuk.»
HUMO In datzelfde interview zei Bart De Pauw ook: ‘Ik zal niet ontkennen dat ik ouder worden niet leuk vind. Al die peptalk dat het beste nog moet komen, is larie. Je raakt je overgewicht niet meer kwijt. Je biologische rol is uitgespeeld…’
Peeters (grinnikt) «Dat verklaart veel. Nee, dat meen ik niet. Een slecht karakter heb ik ook nog.»
HUMO Jij speelt graag en je maakt weleens een dubbelzinnige maar smaakvolle grap. Ben je tegenwoordig meer op je hoede?
Peeters «Nee. Iedereen weet volgens mij heel goed wanneer hij te ver gaat en wanneer niet. Zelfs iemand die niet zo slim is als ik (lacht). Maar nu we het toch over die zaak hebben: ik vind het degoutant hoe al die media, die al zoveel geld aan hem verdiend hebben, nu uit hetzelfde winstbejag op die zaak gesprongen zijn en hun prooi verscheurd hebben. Laat de instanties hun werk doen, en daarmee basta! Ik begin te koken, we kunnen het hier maar beter bij houden.»
HUMO Maar je bent dus niet bang verkeerd begrepen te worden?
Peeters «Daar ben ik al mijn hele leven voor op mijn hoede.
»Maar je zei dat Bart graag weer jong zou zijn. Nu, dat wil ik helemaal niet. Ik wil mijn ervaringen niet kwijt. Ik ben nu een veel evenwichtiger mens dan vroeger. Ik wil niet opnieuw zo vaak tegen de muur moeten lopen om te leren wat ik ondertussen eindelijk weet.»
HUMO Zoals?
Peeters «Dat je iedereen twee keer tegenkomt in het leven en dus maar beter vriendelijk en oprecht bent tegen de mensen. In een conflictsituatie functioneer je ook minder goed, dus het is sowieso beter daar zo weinig mogelijk in te verzeilen, want je moet vooruit. Je mag daarbij natuurlijk niet je oprechtheid verliezen. Ik heb nog steeds een heel groot rechtvaardigheidsgevoel – wat dat betreft, loopt mijn persoonlijkheid parallel met die van Paul Gerardi in ‘Salamander’.»
HUMO En die 20 kilo extra, die raak jij ook niet meer kwijt.
Peeters «Nee, die zitten er nog steeds. Die zijn eraan gevlogen nadat ik gestopt was met roken. Orale compensatie was toen absoluut nodig.»
HUMO ‘Ik associeer roken met sexy, stoer en gezellig,’ zei je me vorige keer. ‘Dat straalt ook af op je zelfbeeld. Als je daarmee stopt, wie ben je dan nog?’
Peeters «Ja, dan zit je even in een mini-identiteitscrisis. Maar wat ik ook heb geleerd, is dat het eigenlijk onnozel is om een bepaald beeld van jezelf te willen volhouden voor anderen. Ik zie mezelf nu als een liefhebbende vader die er langer zal zijn voor zijn dochters. Stoppen met roken is ook wat ik mijn ene dochter cadeau heb gedaan voor haar 10de verjaardag. Daarmee verplichtte ik mezelf meteen nooit meer te beginnen, én dwong ik mijn vrouw ook te stoppen (krijgt een lachstuip). Dat was echt smerig van mij.»
HUMO Die orale compensatie bestond uit zelf geslachte Mechelse koekoeken en parelhoenen, herinner ik me uit ‘De slimste mens’. Je hebt daarvoor zelf een installatie met een trechter gebouwd. Hoe werkt die?
Peeters «Als je een dier doodt, doe je dat met het grootste respect. Je slaat het hoen eerst bewusteloos, en dan laat je het met de kop eerst in een trechter zakken tot die aan de andere kant tevoorschijn komt, zodat je het mooi kunt kelen en laten uitbloeden. Anders moet je het beest tussen je benen houden en begint het te fladderen en zo. Heel onhandig. Hoe je zo’n installatie moet bouwen, vind je op het internet. En na ‘De slimste mens’ heb ik ook tips gekregen over hoe ik eenden moet pluimen. Als je een eend eerst in een bak kokend heet water met een handvol soda onderdompelt, lost het vet op de veren op en heb je meer grip op de veertjes als je ze eruit trekt. Ik ga het deze week eens proberen.»
HUMO Het klinkt me allemaal iets te bruut. Doet dieren doden jou helemaal niks?
Peeters «Zeker, het eerste hoen het meest, want je speelt even voor God, maar je raakt eraan gewend. Ik vind namelijk dat, als ik goed vlees wil eten, daar ook de verantwoordelijkheid voor moet dragen.
»Mijn grootmoeder was een boerendochter. Ieder jaar haalde zij een varken uit de stal om te laten slachten. Ik ging altijd mee en moest dan het bloed in een gele kasserol opvangen. Ik moest daarin blijven roeren tot het bloed koud was. Het mocht niet stollen, anders konden ze er geen bloedworst van maken.»
HUMO Als kind deed dat je niks?
Peeters «Neen. Ik dacht alleen maar: ‘Straks bloedworst, lekker!’ Ik had toen al een passie voor koken. Iedereen dient te beseffen dat er een dier gedood moet worden als je vlees wil eten. En vooral dat je geen vlees voor 5 euro per kilo kunt krijgen als je wilt dat de industrie verandert en varkens en koeien niet afzien tijdens de slacht. Zo geëngageerd kent men mij misschien niet, hè? Maar het was altijd aanwezig en nu wil ik mij ook echt engageren. Ik wil graag energie in mijn dorp steken. Boechout is een geweldige gemeente, waar fantastische mensen wonen, maar op bestuurlijk vlak gebeuren hier onbegrijpelijke dingen, bijvoorbeeld op het gebied van ruimtelijke ordening. En al die inwoners verdienen veel beter.»
undefined
undefined
'Ik vind het degoutant hoe al die media, die al zoveel geld aan Bart De Pauw verdiend hebben, nu uit hetzelfde winstbejag hun prooi verscheurd hebben.'
HUMO Je hebt je boos gemaakt omdat het Vijverhof, dat aan jouw tuin grenst, volgebouwd zou worden. Maar volgens anderen had je woede vooral te maken met het feit dat je jouw tennisveld moet regulariseren.
Peeters «Dat tennisveld ligt er al veertig jaar perfect legaal. Daar heeft het niks mee te maken. Ik vind gewoon dat je zo’n prachtig park niet verkavelt. En ik ben niet de enige. Bijna duizend mensen uit heel Boechout hebben zich tegen dat bouwproject verzet. Kijk, ik wil daarover nog wel een ander interview geven en daarin zal ik dan de vuile was buiten hangen, want die is er en die is helaas vuiler dan je denkt. De gemeente heeft hier een waslijst aan wetten en regels overtreden. Samen met een hoop andere mensen hier in Boechout willen we daar graag iets aan doen.»
HUMO Ga je misschien ook nog een politieke partij oprichten en burgemeester worden?
Peeters «We zullen zien. Het is ons niet om een ideologie te doen. Dat hoeft ook niet op gemeentelijk niveau. Het maakt niet uit of je links of rechts denkt. We willen gewoon een transparant bestuur met gezond boerenverstand dat constructief wil denken en waarvoor iedereen gelijk voor de wet is.»
HUMO Ik vraag me opeens af of je koerswijziging misschien te maken heeft met je ervaring afgelopen zomer op het Griekse eiland Kos, waar je met je gezin een aardbeving hebt meegemaakt.
Peeters «Nu je het zegt… Op het moment dat ik een stoel tegen mijn hoofd kreeg, wakker werd en koffers en schoenen door de lucht zag vliegen, dacht ik echt: this is the end. Buiten kletste de helft van het zwembadwater uit de kuip. Mijn dochters lagen in een andere kamer te gillen, maar alles bewoog en ik kon niet bij hen raken. De onzekerheid was het ergste. Dat je niet weet wat er gebeurt, niet weet of het een aardbeving is of dat er een bom is gevallen. Het enige wat je beseft is: het is groter dan ik en ik sta machteloos.
»Pas toen ik doorhad dat het een aardbeving was en ik het dus kon benoemen, was er in mijn hoofd ruimte voor een reactie, een plan. Dat was: wegwezen, want we zitten aan zee en er kan nu een tsunami volgen. Ik heb mijn gezin bij elkaar gezocht en ben bijna in mijn blootje de straat opgelopen – ik had alleen mijn onderbroek aan en daar had ik mijn autosleutels in gestoken. We hebben alles laten liggen en zijn in de auto gesprongen. Het engste was dat we eerst drie kilometer langs de kust moesten rijden. We keken de hele tijd angstig naar rechts: komt die tsunami er al aan? Je ziet natuurlijk constant de beelden van die tsunami in Thailand in 2004 voor je. Ik ben met 150 kilometer per uur doorgereden tot ik eindelijk links kon afslaan en de berg op kon. Daar hebben we gewacht tot het voorbij was. We zijn een paar uur later teruggekeerd en het stadje zag eruit als oorlogsgebied. Alles was kapot.
»Het is waar wat je zegt. Mijn plannen lagen al wel op tafel, maar nadat ik zo met mijn neus op mijn sterfelijkheid was gedrukt, dacht ik: ‘En nu ga je leven tot op het bot, Peeters. Het is tijd voor avontuur.’»
