Film: Alice In Wonderland

Dat Tim Burton bijlange niet de eerste is die zich aan een verfilming van Lewis Carrolls 'Alice's Adventures in Wonderland' (1865) waagt, hoeven we u niet te vertellen.

Van de voorgangers was Disneys 'Thru the Mirror' wellicht het best bekend (u weet wel: Mickey Mouse klautert door een spiegel en begint aan de andere kant een potje te worstelen met zijn meubilair), maar Burton is geen fan: 'Ik kan me de attractie in Disneyland beter herinneren dan de film. Alle voorgaande Alice-films zijn in mijn ogen trouwens in hetzelfde bedje ziek: er loopt geen rode draad door het verhaal, het zijn een reeks losse avonturen, waar Alice als een passief klein meisje doorheen wandelt.'

Nee, hij zou het anders aanpakken: Burton maakte zijn Alice twaalf jaar ouder (ze is geen zeven, maar negentien) en stuurde haar – op de vlucht voor een gearrangeerd huwelijk – terug naar Wonderland, alwaar ze in een heuse strijd tussen Goed en Kwaad belandt. De personages bleven wél bij het oude: een opgejaagd konijn, een vileine koningin (Helena Bonham Carter met een serieus waterhoofd) en een complete weirdo (Johnny Depp als de Gekke Hoedenmaker). 'Die film was Tim op het lijf geschreven!' zei Depp. 'Zelfs al had hij me voor de rol van Alice gevraagd, ik had het nog gedaan.'

- Hoe begint een mens aan een personage als de Gekke Hoedenmaker?

Johnny Depp «Het is altijd een zoektocht. Soms begin ik vol goede moed aan een personage en valt een paar weken later pas mijn frank: 'Shit, nu heb ik 'm beet! Jongens, kunnen we het nog eens overdoen?'

»Maar bij de Gekke Hoedenmaker hoefde dat gelukkig niet: die had ik van bij het begin te pakken. Voor mij was de Gekke Hoedenmaker in de eerste plaats gewoon dat: gék. In mijn hoofd zat hij al tien jaar lang in een soort geschifte trance aan diezelfde tafel thee te drinken en te wachten op de terugkeer van Alice.

»Ik had nog een andere reden om te geloven dat de Hoedenmaker een vijs of twee miste. Toen ik het boek van Carroll herlas, viel me één uitspraak van hem op: 'Ik zoek naar woorden die beginnen met een 'm'.' Verder in het boek wordt nooit duidelijk wat hij daar precies mee bedoelt, maar ik heb me erin vastgebeten. En wat bleek?

»Dat hoedenmakers in de tijd van Carroll lijm gebruikten die een grote dosis mercurius of kwikzilver bevatte. Daar stond de 'm' dus voor. Dat goedje kleurde hun handen niet alleen vreselijk oranje – vandaar dat ik mijn Hatter zo'n peentjeskleurige pruik heb aangemeten – door het in te ademen werden ze op den duur ook knettergek. Vandaar de uitdrukking 'mad as a hatter' in het Engels.»

- Je personage gedraagt zich niet alleen zonderling, hij ziet er ook bepaald uniek uit.

Depp «Alles – zijn kleren, zijn ziekelijke teint, zijn haar – moest dezelfde waanzin uitstralen. Geen makkelijke opgave. Ik begon eraan zoals bij elk van mijn personages: door mijn doos waterverf boven te halen en me aan het schilderen te zetten.

»Tim, die op dat ogenblik ergens aan de andere kant van de wereld zat, deed net hetzelfde. Achteraf legden we onze twee versies bij mekaar en jawel: onze Hoedenmakers hadden verbazend veel gemeen.»

- En zijn taaltje? Waarop is dat geïnspireerd? Soms lijkt hij met een Engels accent te spreken, dan weer klinkt hij Schots.

Depp «Daarmee geef ik aan dat hij aan een persoonlijkheidsstoornis lijdt: voelt hij zich goed, dan praat hij gewoon; verliest hij zich in het verleden, dan schakelt hij over op het Schots.

»Ik heb intussen al zo veel verschillende stemmetjes en accenten gedaan, dat het me moeite kost ze uit mekaar te houden. 'Oei, nu neig ik te veel naar Jack Sparrow. Of nu klink ik als Willy Wonka,' denk ik soms. Tja, dan ga ik weleens op mijn bek, maar dat hoort erbij als je acteert. 't Is zelfs gezond.»

Bekijk de trailer: