Film: 'Biutiful'
Zin om nog eens goed te lachen? Dan raden wij u aan om vrijdag vooral níét af te stemmen op Nederland 2. Van de Mexicaanse regisseur Alejandro González Iñárritu weten we na 'Amores Perros' en '21 Grams' inmiddels wel dat hij geen lachebekje is, maar zo gitzwart als in 'Biutiful' hadden we het zelfs van hem nog niet gezien.
Kleine crimineel Uxbal, vertolkt door Javier Bardem (een beetje de Spaanse Daniel-Day Lewis), verdeelt zijn tijd over twee jobs in de Barcelonese onderwereld, en de opvoeding van zijn twee kindjes. Die hij heeft met zijn ex, een junkie. Die aanpapt met zijn broer. O ja, en hij heeft kanker en nog maar enkele maanden te leven. Feest! En toch wist Iñárritu zijn film een zekere poëtische schoonheid mee te geven. Nietwaar, meneer Bardem?
Javier Bardem «Heel erg waar, zelfs. Sommige critici deden 'Biutiful' af als een miserabel melodrama, maar die hebben het toch niet helemaal begrepen. Ik beschouw deze film veeleer als een klassieke Griekse tragedie: daarin was het de gewoonte dat de goden geregeld tussenbeide kwamen om de hoofdpersonages op hun zwakheden te wijzen en hen te bestoken met moeilijkheden. Als de protagonist die dan overwon, werd hij beloond met een plaatsje dichtbij hen. In 'Biutiful' is het niet God die intervenieert, maar wel de dood. En net als bij de Griekse helden wijst die Uxbal op zijn zwakke punten en waarschuwt hem: 'Maak iets beters van je leven, zolang dat nog kan.'»
- U hebt deze rol de zwaarste uit uw carrière genoemd, terwijl u toch al wat fikse vertolkingen achter de kiezen hebt.
Bardem « En toch is het zo. Alejandro heeft de rol van Uxbal speciaal voor mij geszchreven, maar hij waarschuwde me meteen: 'Dit wordt niet zomaar een job, dit wordt een levenservaring.' En dat was ook zo. De shoot duurde meer dan vijf maanden, waarin we zes op zeven dagen werkten, tot dertien uur per dag. Zo lang in de huid van een personage kruipen dat zo veel ellende moet doorstaan, wordt na een tijd echt gevaarlijk voor je gezondheid. Vergelijk het met een verkleedfeestje dat maar blijft duren: als je twaalf uur lang een bananenkostuum draagt, ga je je langzaamaan ook als een banaan vóélen.
»Na Uxbal moest ik echt even afkicken. Ik wilde weer andere acteurspieren gaan gebruiken, en dus ben ik 'Eat Pray Love' (uit 2010, met Julia Roberts, red.) gaan doen. Mooi weer, lichte katoenen hemden en een beetje met een boot rondvaren: heerlijk!»
- De toeristische dienst van Barcelona zal wel niet opgetogen zijn met het beeld dat in 'Biutiful' van hun stad wordt geschetst.
Bardem «Nee, maar 'Vicky Christina Barcelona' (van Woody Allen, uit 2008, red.) was dan weer één langgerekte reclamespot. Met 'Biutiful' dacht ik: 'Nu ga ik dat weer eens tenietdoen.' (lacht) Nee, mooi is het natuurlijk allemaal niet, maar de problemen in 'Biutiful' zijn universele problemen, waar elke grootstad mee te kampen heeft. Daarvoor hoef je echt niet naar Barcelona te gaan.»
- Uw hebt intussen een fraai palmares bijeengespeeld. Zijn er nog rollen waar u stiekem van droomt?
Bardem « Wel, ik zou eigenlijk heel graag eens in 'Glee' meedoen.»
- Euh... pardon? Bedoelt u die kitscherige musicalserie over een Amerikaanse highschool?
Bardem «Precies, ja. Ik zie het al helemaal voor me: ik in de rol van Spaanse heavymetalzanger, die zichzelf het einde vindt, maar voor geen meter kan zingen. (Mijmerend) Er zijn niet veel dingen die me gelukkiger zouden maken, denk ik.»
