Film: Io sono l'amore
Burgerlijke zeden: hebt ú er ooit wat aan gehad? Dan kunt u het met ons op een juichen zetten wanneer Tilda Swintonze in de film ‘Io sono l’amore’ op zinnenprikkelende wijze van zich afwerpt en zich volop in een affaire met een jonge snaak stort.
Wat volgt is een koortsig touwtrekken tussen Eros en Thanatos, een overwoekerende lofzang aan het adres van Vrouwe Cinema en een existentiële rollercoasterrit die uw hart bespeelt als was het een mandoline. Denk: Charles Baudelaire, Luchino Viscontien DouglasSirk in één luxefilm. Als u dat allemaal niet zo veel zegt, is er nog tekst en uitleg van de Britse Swinton. In het Engels, maar desgewenst ook in het Frans, Duits, Italiaans of Russisch.
Tilda Swinton «Goh ja, zo’n talenknobbel ben ik nu ook weer niet, hoor – in Europa pik je hier en daar sowieso wel een paar dingetjes op. Ik kan wel woorden en zinnen leren, maar als ik moet improviseren, begin ik telkens te stotteren: dan moet ik van die typisch Britse constructies gaan omvormen naar een andere taal, en dat blijkt niet eenvoudig. Nee, dat ik hier in het Italiaans speel is veeleer toeval: het verhaal speelt zich nu eenmaal af in Italië.
»(Snel) Maar eigenlijk gaat deze film helemaal niet over gespróken taal: hij gaat over cinemataal. Herinner je wat Hitchcock altijd zei: de camera vertelt het verhaal, de dialoog is gewoon sfeerschepping. Een waarheid als een koe: in deze film zégt niemand iets dat waarlijk van belang is, me dunkt. ‘Io sono l’amore’ – mijn droomproject, samen met regisseur Luca Guadagnino– moet in de eerste plaats een overweldigende bioscoopervaring zijn. Ons missionstatement: alles dat we geweldig vinden aan klassieke cinema moderniseren en weer spannend maken. Een expressieve camera, dito soundtrack, veel stilte, veel sfeer. Cinema zoals ze mij na aan het hart ligt, kortom!»
Bekijk de trailer:
