Film: Mesrine, l'instinct de mort
Bankovervallen, ontvoeringen, moord, spectaculaire ontsnappingen, een trucklading charisma: klinkt in onze oren als een dwarsdoorsnede van Patrick Haemers. Ten zuiden van ons landje roept deze fraaie opsomming echter een andere naam op: die van de legendarische boef en volksheld Jacques Mesrine, bij voor- en tegenstanders ook wel bekend als de 'man met de duizend gezichten'.
Zijn levenswandel werd in 2008 door regisseur Jean-François Richet gevat in vier uur film, en vervolgens netjes in twee fraaie biopics gekapt. Vanavond krijgt u op Canvas ‘L'instinct de mort’ voorgeschoteld, die de periode van Mesrines legerdienst in Algerije tot zijn ontsnapping uit een Canadese gevangenis behelst. Volgende week volgt 'L'ennemi public n°1', over zijn leven als outlaw, en eindigend met zijn dood door politiekogels in 1979.
Ei zo na was dit biografisch drama omgetoverd tot een megalomane actieblockbuster met een bad boy met peperkoeken hart als hoofdpersonage, maar dat was buiten hoofdrolspeler Vincent Cassel gerekend.
Vincent Cassel «De rol van Mesrine trok me net aan omdat hij géén held was, ondanks het feit dat hij door veel mensen wel zo werd gezien. Dus heb ik het been stijf gehouden en gezegd dat ze maar op zoek moesten naar een andere hoofdrolspeler als ze van plan waren het racisme, het geweld tegen vrouwen en alle andere minder fraaie aspecten van zijn leven te schrappen. Ondertussen kan ik wel zeggen dat dat pure bluf was, want ik wilde koste wat kost die rol vertolken. Maar het heeft wel gewerkt!
»Toen Jean-François Richet (zie ook de remake van 'Assault on Precinct 13', red.) en scenarist Abdel Raouf Dafri ('Un prophète') aan boord werden gehaald, wist ik dat het goed zou komen. Zeker toen die laatste zei dat er genoeg interessant materiaal was om er twee films van te maken.»
- Was u, zoals veel Fransen, al een leven lang geïntrigeerd door de figuur van Mesrine?
Cassel «Niet echt. We komen wel allebei uit het achttiende arrondissement. Op een dag in 1979 kwam mijn jonger broertje helemaal opgedraaid ons appartement binnengestormd. Hij kwam terug van zijn voetbaltraining en de politie had niet ver daarvandaan net Mesrine neergeschoten. De naam zei me toen wel iets, maar het deed me vooral denken aan politiek. En daar was ik als dertienjarige hoegenaamd niet door gefascineerd. Het was pas later, wanneer zijn hoofd Che Guevara-gewijs op T-shirts verscheen en er een soort cultus rond zijn persoon werd gecreëerd, dat ik me in hem begon te interesseren.»
- Wat vindt u trouwens van die idolatrie?
Cassel «Die is op z'n minst boeiend te noemen. Maar mensen zouden beter eerst het hele plaatje kennen voor ze zo'n T-shirt aantrekken: mij intrigeert vooral de verhouding tussen zijn zorgvuldig gecultiveerde publieke imago en de 'echte' Mesrine. Want hoe flamboyant en charismatisch de man ook was, hij was ook enorm gewelddadig. En wispelturig. Het ene moment was hij de zachtaardige nonkel en de man waarvoor elke vrouw door de knieën gaat, twee seconden later veranderde hij in een zot die zijn vrouw staat af te tuigen voor de ogen van hun zoontje, of die zonder verpinken een paar bankbedienden omlegt tijdens een overval.
»Eén ding moet ik hem nageven: de man had lef. Als je na een overval de politiesirenes hoort loeien, en je stapt toch nog een tweede bank binnen, dan heb je ballen aan je lijf. Of dan ben je compleet gestoord. Ik vermoed dat het bij hem cocktail van de twee moet geweest zijn.»
- Sommigen noemden hem de franse Robin Hood…
Cassel «Mensen die Mesrine als een held bestempelen, hebben het toch niet helemaal begrepen, hoor. Ja, hij stal van de rijken, maar bij mijn weten heeft hij het nooit verdeeld onder de armen. Dat moet dus zo ongeveer de slechtste Robin Hood-impressie aller tijden zijn. (lacht)»
Bekijk de trailer:
