Film: Rien à déclarer

Handen waar we ze kunnen zien, en haal die kilo boter maar uit uw zakken. Vanavond gaat u als vanouds nog eens de grens over onder het waakzame oog van de douane in ‘Rien à déclarer’: een Belgisch-Franse komedie van regisseur Dany Boon, die net daarvoor met zijn ‘Bienvenue chez les Ch’tis’ alle Franse filmrecords aan diggelen sloeg.

In het weliswaar minder potten brekende ‘Rien à déclarer’ vertolkt de man zelf een Franse douanebeambte die het leven zuur wordt gemaakt door (wie anders) zijn Belgische collega.

Dany Boon «Ik kreeg het idee voor ‘Rien à déclarer’ terwijl ik promotie aan het voeren was voor ‘Bienvenue chez les Ch’tis’. Ik heb toen een paar keer de grens overgestoken, en plots kreeg ik heimwee naar de tijd dat daar nog douanebeambten in wachthokjes stonden. Je moet weten: ik ben opgegroeid in de buurt van de grens, ik heb als kind dus veel met de douane te maken gehad. Ik herinner me dat ik, op weg naar huis van de tekenschool, meermaals heb moeten tonen wat ik meedroeg in die grote map onder m’n arm.

»In de film wou ik de douaniers tonen zoals ze toen waren, maar dat betekende ook dat we ergens een plaats moesten vinden die er nog precies zo uitzag als toen. Ik verzeker je, geen gemakkelijke opdracht. We hebben de hele Belgische grens afgezocht, van Duinkerken tot in de Ardennen, om toch maar de juiste plaats te vinden. Uiteindelijk zijn we op een verlaten straat gebotst, waar zelfs nog van die lege wachthuisjes aan de kant van de weg stonden. Een stukje niemandsland, eigenlijk.

»Maar alle nostalgie even buiten beschouwing gelaten, het leek me ook gewoon een grappige omgeving om een film over te maken, zo’n grensovergang.

- Grappig, zeg je. Maar de film heeft wel een serieuze ondertoon: racisme.

Boon «Klopt, ik hou wel van grappige verhalen die toch een fondhebben. De Belgische douanebeambte (gespeeld door Benoît Poelvoorde, red.) gedraagt zich tegenover de Fransen als een racist. En dat terwijl de hoofdpersonages eigenlijk bijna niet van elkaar verschillen: wat etniciteit en religie betreft zijn ze dezelfde, en ook hun culturen zijn bijna identiek. Het is er hem enkel en alleen te doen om die grens bewaken, daarom ook dat hij op een bepaald moment zelfs de grenspaaltjes gaat verzetten: een sluwe poging om België uit te breiden!

»Racisme is dus een onderliggend thema, maar ik ben er nu ook niet té ver mee gegaan. Het blijft wel een komedie, hè. Als ik mijn personage nu zwart had gemaakt en dat van Benoît blank, dan had je een drama gekregen in plaats van een komedie.»

- Jij bent ook uit de grensstreek afkomstig, hoe zie jij die rivaliteit tussen Fransen en Belgen dan?

Boon «Het is een beetje een haat-liefdeverhouding, en die uit zich volgens mij het beste in de grappen die ze over elkaar maken. Nu, ik vind ze wel een beetje dwaas, die moppen. Ik vind de grappen die Belgen en Fransen over zichzélf maken veel grappiger. Om te lachen met een ander volk te maken moet je namelijk al erg goed op de hoogte zijn, anders rij je jezelf vast in clichés. Nee, je moet ook eens goed met jezelf kunnen lachen, vind ik.»

Bekijk de trailer:

undefined