Film Top 10 van 2009
Het uiteenklappende huis in 'Altiplano'. Mickey Rourke die op de tonen van 'Sweet Child o' Mine' de ring betreedt. Die close-up van de hijgende en piepende Che. 'Ga je mee biljarten?' en de hartverscheurende capitulatie in de ogen van Koen De Graeve. De hypnotiserende schoonheid van 'The Fall', en de als horror vermomde poëzie van 'Let the Right One In'. 'Maximum warp. Punch it!', het vogeltje van Haneke, en het blok aan het been van Willem Dafoe. De verbale shoot-out in La Louisiane: 23 fonkelende minuten instantfilmgeschiedenis. Yep, het filmjaar 2009 gonsde, zinderde en knetterde van de onvergetelijke taferelen.
Rozenkransen zijn er voor Bright Star', Up', The Hurt Locker', The Stranger/Muukalainen', Goodbye Solo' Somers Town', A l'origine', Moon', The Informant!', Whatever Works', Un prophète', Coraline', Still Walking', Enjoy Poverty', The Chaser', In the Electric Mist', Frozen River', Milk', Elève libre', Frost/Nixon', Appaloosa' en Stella' (de Franse drinkebroer van De helaasheid'!). Hieronder de top 10 van Erik Stockman, te beginnen met:
10. 'De helaasheid der dingen'
Uit de recensie van (es):
Laten we maar meteen met de deur in de kroeg vallen: Van Groeningen heeft Verhulst meesterlijk verfilmd. De razendsnel aan maturiteit winnende cineast - dit is zijn beste, zijn rauwste, zijn meest voldragen film - duwt je binnen in de bezopen wereld van de Strobbes, waar de ijskast onophoudelijk open- en dichtklapt, waar gezelligheid en agressie akelig dicht bij mekaar liggen, en waar de sanseveria's op de vensterbank de stille getuigen zijn van tragische zwelgpartijen.
De Film Top 10 van 2009 (9)
Uit de recensie:
Lars Von Trier, de maharadja van de shock-cinema, doet het weer: óf u zal zijn nieuwe film minachtend naar de hel verwensen, óf u zal er emotioneel kapot van zijn. Wij waren er behoorlijk kapot van, en dat mag u gerust letterlijk nemen: zelden hebben we een film gezien die zo diep snijdt. Von Trier schreef en draaide 'Antichrist' terwijl hij uit de afgrond van zijn depressie probeerde te klauteren ('Ik had geen levensdoel meer'), en tsjonge, het is eraan te zien!
De Film Top 10 van 2009 (8)
Uit de recensie van (es):
Tot nu toe riep de naam Michael Haneke altijd gemengde gevoelens bij ons op. Voor elke film die ons raakte ('Code Inconnu', 'Caché'), bracht het enfant terrible van de Europese cinema er wel eentje uit waar we totaal op afknapten ('Funny Games', 'Le temps du loup'). Maar nu is er geen ontkennen meer aan: met 'Das weisse Band', de Gouden Palm 2009, katapulteert de Oostenrijker zichzelf definitief naar de galerij van de groten. Deze Palm is niet alleen van goud; het is een withete, roodgloeiende, brándende Palm. Napalm.
De Film Top 10 van 2009 (7)
Uit de recensie van (es):
'We moesten íéts doen, of 'Star Trek' was voorgoed verdoemd,' sprak JJ Abrams vorige week in dit prachtblad. Wel, JJ heeft 't voor elkaar gekregen: zodra het reusachtige Romulaanse mijnschip van kapitein Nero (Eric Bana) zich, in de fantástische proloog, losscheurt van dat zwarte gat en zich als een donkere valk op de USS Kelvin werpt, trekt er golf van vreugde en opwinding en nostalgie door je middenrif, en je voelt tot in de uiteinden van je vezels: dit zit goed, dit wordt fun, dit rockt.
undefined
De Film Top 10 van 2009 (6)
Uit de recensie van (mvs):
Wij hebben het hier al eerder betoogd: niet dat ze ooit helemaal zijn weggeweest, maar vampieren zijn populairder dan ooit. Robert Pattinson uit 'Twilight', de meest succesvolle bloedzuigersfilm aller tijden, brengt overal ter wereld tienermeisjes aan het zwijmelen, 'Six Feet Under'-bedenker Alan Ball heeft in Amerika een hit van jewelste te pakken met zijn nieuwe serie 'True Blood' en de knoflookhatende ondoden zorgden met 'Let the Right One in' van de Zweedse regisseur Tomas Alfredson ook voor één van de mooiste films van vorig jaar.
undefined
De Film Top 10 van 2009 (5)
Uit de recensie van (es):
Nooit gedacht dat we het nog eens zouden opschrijven, maar de Belgische filmerij scheert dezer dagen hoge toppen. Vooral de ongelooflijke diversiteit springt in het oog. Van de opwindende genreoefeningen van Pieter Van Hees tot de intimistische kunstwerkjes van Patrice Toye en Fien Troch; van de op Amerikaanse leest geschoeide thrillers van Erik Van Looy tot de onbehaaglijke familiedrama's van Joachim Lafosse: de vaderlandse cinema is als een golvend landschap met heel veel kleuren, en zo is het mooi. Maar waar in dit landschap moeten we in vredesnaam 'Altiplano' inpassen? Nergens: 'Altiplano' zweeft er ergens bóven, in zijn eigen stratosfeer.
undefined
De Film Top 10 van 2009 (4)
Uit de filmreview van (es):
Troosteloos sjokken El Comandante en zijn mannen door het Boliviaanse regenwoud. Ze houden de moed erin, maar alles zit tegen. De voedselvoorraden slinken snel, de regeringstroepen beginnen hun netten rond de guerrillero's te sluiten, en de Leider heeft zwaar last van astma - hij piept zó luid dat je je eigen longen in je borstkas voelt branden. 'Het spijt me,' puft El Comandante. 'Het is mijn fout. Ik ben mijn pillen vergeten.'
Lees de volledige filmreview van 'Che: Part Two'
Lees de filmreview van 'Che: Part One'
undefined
De Film Top 10 van 2009 (3)
Uit de recensie van (es):
Déze ouwe zak (°1928) herinnert zich nog goed de opkomst van Mickey Rourke: vooral in 'Rumble Fish', 'Angel Heart' en 'Year of the Dragon', drie knetterende ratelslagen van films, liet de jonge, met een ondefinieerbare mystery quality gezegende acteur een onpeilbare diepte en kwetsbaarheid zien.
undefined
De Film Top 10 van 2009 (2)
Uit de recensie van (es):
Geheel onverwacht strijkt van op de Olympus een immens mooie film neer in de verduisterde zaal. Meteen staan wij, stervelingen, voor een groot probleem: waar o waar moeten we de woorden vinden om het wonderlijke 'The Fall' te beschrijven? Plop!, een fles bordeaux zal misschien helpen.
De Film Top 10 van 2009 (1)
Uit de recensie van (es):
Nooit zullen we de Eerste Keer vergeten - niet díé eerste keer, maar wel de eerste keer dat wij de langverwachte nieuwe film van Quentin Tarantino zagen, nu drie weken geleden in een klein bioscoopzaaltje in hartje Londen. De verrukking die we in onze borstkas voelden openbloeien toen de titel verscheen! Die moeilijk te beschrijven explosie van kinderlijke vreugde en verwondering in onze schedel! Het kippenvel dat we op elke centimeter van onze huid voelden tintelen - alsof er een eskader mieren over ons vel marcheerde! 'Inglourious Basterds' voerde ons in één klap terug naar de zalige tijd toen we voor het eerst 'Raiders of the Lost Ark' en 'The Empire Strikes Back' en 'Pulp Fiction' zagen, en deed ons weer beseffen dat een bioscoopzaal zoveel meer kan zijn (en móét zijn) dan zomaar een plek waar je dipsaus uit een bakje zit op te likken.
undefined
