Film: Vreemd Bloed
'Vreemd bloed', een Nederlands familiedrama over een beklemmend slagersgezin, flopte gigantisch aan de box office, maar toch tilt één meesterzet het debuut van Johan Timmers boven de middelmaat: de casting van Wim Opbrouck als de brute, van een vleeskop voorziene patriarch die z'n grip op de tijd én z'n gezin verliest.
Terwijl de swingende sixties en seventies voorbijrazen, blijkt zijn jongste zoon Jere met z'n meisjesachtige uiterlijk en gevoelige aard ongeschikt voor het slagersvak, vindt vrouwlief hém dan weer niet langer geschikt voor haar bed, en wil de oudste zoon het assortiment van de winkel uitbreiden met Franse paté, godbetert. Gesneden koek voor Wim Opbrouck!
HUMO De toon van 'Vreemd bloed' wordt vergeleken met die van 'De Noorderlingen', het bescheiden meesterwerkje van Alex Van Warmerdam uit de jaren 90. Goeie vergelijking, Wim?
Wim Opbrouck «Jawel, al is 'Vreemd bloed' minder gestileerd. Mij deed-ie denken aan 'Delicatessen' van Jean-Pierre Jeunet, maar dan zonder de surrealistische inslag. En ik denk dat iedereen die de heimatfims en coming of age-drama's van Frank Van Passel kan smaken, er ook zijn gading in zal vinden.
»Ter voorbereiding heb ik ook naar 'C.R.A.Z.Y' gekeken, een prachtige Canadese film over een prille homo in het conservatieve Amerika van de jaren zeventig. 'Vreemd bloed' past wel in dat rijtje: vooral Jere, die zijn vader niet wil opvolgen, en diens vrijheidsdrang en weg naar volwassenheid staan centraal.»
HUMO Opvallend: je hebt jezelf een Hollandse tongval aangemeten.
Opbrouck «Ik spreek Vlaams met een licht noordelijk accent, zoals men in Tilburg of Breda spreekt. De film speelt zich af in Zuid-Holland: Viviane De Muynck, die mijn vrouw speelt, en ik zijn als het ware grensgevallen. Ik heb de dictielessen van destijds op mijn iPod gezet, en daar word ik nu nog af en toe aan herinnerd: als mijn mp3-speler op shuffle staat, krijg je plots de stem van mijn coach te horen – (in vrolijk Noord-Brabants) 'Scèèèène eijnentwvintig' (lacht).
»Wonderlijk gegeven: ik werk heel graag en véél in Nederland, maar meestal maken wij gewoon remakes van mekaars films. 'Loft' wordt dan opnieuw opgenomen, mét Nederlandse acteurs, in het Hollands – alsof wij elkaar niet zouden begrijpen! Ik ben een voorvechter van samenwerking in ons kleine taalgebied: ieder jaar heb ik wel een project over de grenzen heen.»
HUMO Je speelt de rol van botte slager schrikbarend goed. Leuk om eens niet als een Frankie Loosveld opgevoerd te worden, zoals hier meestal gebeurt?
Opbrouck «Absoluut, maar het probleem van die typecasting heeft zich met het ouder worden zélf opgelost. In de nieuwe serie 'In Vlaamse velden' (in 2013 op Eén, red.) speel ik ook een serieuze en gewéldige rol, die van oorlogsarts.»
HUMO Ben je eigenlijk een vleesliefhebber?
Opbrouck «Steeds minder eigenlijk: onder sociale druk probeer ik meer groenten en fruit te eten. Maar we zijn ook op slachtcursus gegaan, vijf dagen lang, bij een echte vakman – niet in zo'n industrieel abattoir. Ik heb véél respect gekregen voor dat vak. In nog geen vijf minuten wordt zo'n rund opeens charcuterie!
»In het echt is dat slachten direct gepasseerd, maar de opnames in kwestie hebben natuurlijk een héle dag geduurd. We mochten het dier in kwestie geen naam geven, maar na een paar uur was het al prijs: Bella! Ze keek me met haar glazige koeienogen aan, en ik kon het niet meer over mijn hart krijgen om haar af te maken.»
HUMO En hoe zit het precies met de vreemde – Nederlandse? – gewoonte om bij elke geboorte de moederkoek in wat roomboter te bakken om er vervolgens met het hele gezin heerlijk van te smullen?
Opbrouck «Blijkbaar wordt dat gedaan, ja. Wist ik ook niet! Naar verluidt schrijven bepaalde exotische culturen wonderbaarlijke krachten toe aan de placenta. Maar zover zijn wij niet gegaan: wij hebben gewoon een koeienuier genuttigd. Aanradertje, hoor. Een beetje, euh, organisch misschien, maar best lekker!»
Bekijk de trailer:
