Film: Welcome
Calais: voor ons een grijze havenstad met – als het weer een beetje mee wil – uitzicht op de klippen van Dover; voor anderen de poort naar het paradijs.
Het is tevens de thuishaven van Simon, een badmeester van middelbare leeftijd met een mislukt huwelijk achter de rug en een voortkabbelend bestaan in het vooruitzicht.
Tot hij Bilal ontmoet, een jonge Iraakse Koerd die hem om zwemlessen vraagt, zodat hij het Kanaal kan overzwemmen en zijn liefje weer in zijn armen kan sluiten.
Meer had de Franse regisseur Philippe Lioret niet nodig voor zijn film 'Welcome', een dijk van een drama dat van Berlijn tot Sofia overladen werd met laudaties, nominaties en filmprijzen.
- Simons besluit om Bilal te helpen is aanvankelijk vooral bedoeld om indruk te maken op zijn ex-vrouw, die in een soepkeuken maaltijden uitdeelt aan illegalen.
Vincent Lindon (Simon) «In het begin raakt het lot van de illegalen Simons kouwe kleren niet. Hij zit met een leegte vanbinnen, in tegenstelling tot Bilal, die bereid is zijn leven te wagen om zijn vriendin terug te zien.
»Maar dan schiet Simon plots in actie. Akkoord, aanvankelijk doet hij het niet zozeer uit naastenliefde, maar toch uit liefde – voor zijn ex.»
- Tot zover de romantiek in 'Welcome'. Jullie stellen ook de Franse wet aan de kaak die zegt dat al wie een illegaal helpt, vijf jaar cel en een boete van duizenden euro's krijgt.
Lindon «Je moet het je voorstellen: je ziet een jongen die bij temperaturen tot min 15 graden op straat slaapt. Je opent je hart en je biedt de jongen een warme slaapplaats aan.
»En de volgende ochtend staat de politie voor je deur en vlieg je voor vijf jaar in de nor. Terwijl er op pakweg verkiezingsfraude maar een straf van één jaar en 5.000 euro boete staat. Dat is de wereld op z'n kop!»
- Kan een film de politiek beïnvloeden?
Lindon «Ik hou in elk geval van films die de waarheid aanpakken. Truffaut zei het al: 'In elke grote film zit een goede documentaire.' Gelijk had-ie.
»Denk maar aan de Grote Amerikanen uit het verleden, zoals Raoul Walsh, Frank Capra en Ernst Lubitsch: die sneden thema's aan als de crisis van 1929 of de communistenjacht van Joseph McCarthy in de VS in de jaren vijftig.
»Zelf speel ik nooit in films om politieke redenen, maar als die absurde wet ooit dankzij 'Welcome' gewijzigd wordt, dan zal ik apetrots zijn.
»Ik moet wel toegeven: wat me aanvankelijk aantrok tot de film was niet alleen de belangrijke boodschap, maar evengoed het feit dat ik een badmeester mocht spelen. Ik wilde per se het juiste loopje vinden waarmee ik rond het zwembad kon struinen. Je kent dat wel: borst een tikje vooruit, handen losjes langs het lichaam, fluitje rond de vinger gedraaid, en het verstand op nul. Heerlijk!»
Bekijk de trailer »
