Flitsen tussen de sterren: pop- en rockfotograaf Alex Vanhee

Pop- en rockfotograaf Alex Vanhee draait al meer dan dertig jaar mee in het vak en is dit jaar benoemd tot cultureel ambassadeur van zijn geboortestad Poperinge. Daar is nu een overzichtstentoonstelling van zijn werk te zien, ‘Alex Vanhee - Grote en kleine helden’, met zijn befaamde concertfoto’s en portretten, maar de expo toont ook andere facetten van zijn werk.

'Je kunt het toeval altijd een handje helpen'

HUMO Hebt u een favoriete foto?

ALEX VANHEE «Moeilijke vraag. Op één misschien toch ‘De modderman’, dat is iemand die helemaal onder de modder op zijn knieën zit, met zijn armen in de lucht. Die foto heb ik gemaakt op een heel natte editie van Torhout-Werchter. Het is een analoog zwart-witbeeld dat ik heel lang als logo op mijn website heb gebruikt, en ook als visitekaartje. Dat is mijn uithangbord geworden.

»Bij de artiestenfoto’s ben ik heel tevreden over een portret van Arno, waarbij ik hem in close-up, met zijn kwajongensoogjes, heb kunnen fotograferen. Omdat ik al zo vaak met hem heb gewerkt, is hij een kameraad geworden. Daardoor kan ik hem op een andere manier fotograferen en krijg ik niet de pose die hij standaard aanneemt. Ook Iggy Pop is erg fotogeniek.»

HUMO Naast de expo zijn er ook workshops. Zelf geeft u er één over concertfotografie. Wat wilt u de deelnemers zeker bijbrengen?

VANHEE «Concertfotografie is één van de moeilijkste disciplines, net zoals sportfotografie. Je moet snel werken en je kunt niet ingrijpen. Bij portretten kun je het licht aanpassen of de gefotografeerde vragen een andere houding aan te nemen, maar tegen iemand op een podium kun je niet zeggen waar hij moet gaan staan. Vaak is het licht ook niet ideaal: ofwel is er geen licht, ofwel is er veel rood licht en kun je nauwelijks fotograferen. Daar komt nog bij dat je muziek in beeld moet vatten, iets wat eigenlijk onmogelijk is. Dat kun je omzeilen door bijvoorbeeld niet op het hele podium te focussen, maar op de details of de emoties van een artiest. Zo kun je de muziek of het gevoel toch enigszins weergeven.»

HUMO Waarin verschillen uw concertfoto’s van die van andere fotografen?

VANHEE «Ik gebruik geen filters. Bij mij is het eerder oldskool fotografie: ik gebruik heel weinig Photoshop, ik concentreer me puur op het moment en de emotie en ik vind de cadrage heel belangrijk.Zo heb ik ooit het moment vastgelegd waarop Isolde Lasoen tijdens een concert de laatste slag op haar drumstel sloeg. Dat moet je aanvoelen, zoals jazzmuzikanten. Als die samen muziek maken, voelen ze ook welke richting het uitgaat en wat er gaat gebeuren.»

HUMO Wanneer kiest u voor kleur, en wanneer voor zwart-wit?

VANHEE «Kleurenfotografie is een totaal andere discipline. Ik ben begonnen in het analoge tijdperk, toen de krant nog zwart-wit werd gedrukt, maar in 2000 moest ik verplicht met kleur beginnen te werken. Met die aanpassing heb ik het wel moeilijk gehad, want tot dan had ik bijna vijftien jaar in zwart-wit naar de wereld gekeken. Dan fotografeer je helemaal anders. Tegenwoordig werk ik vaker met kleur bij concertfotografie, omdat de belichting nu veel mooier is dan vroeger. Toen hing er bij wijze van spreken één theaterspot, terwijl artiesten en groepen nu met computergestuurde lichtrails en ledschermen werken.»

HUMO Zijn er foto’s waar een bijzondere anekdote aan vasthangt?

VANHEE «Bij portretfoto’s moet je rekening houden met de grillen van de artiest. Die hebben soms hun dag niet en dan hebben ze geen goesting om gefotografeerd te worden. Op de expo hangt er een portret van Frank Black van Pixies. De eerste keer dat ik hem moest fotograferen, vroeg ik hem of hij ergens anders kon gaan zitten of op een andere plek wilde gaan staan, maar het antwoord was telkens ‘No’. Dan moet je maar foto’s nemen zonder zijn medewerking, maar dat was een momentopname. Later heb ik nog pinten met hem gedronken. Iedereen kan weleens een slechte dag hebben.»

HUMO Lukt het u dan toch om goede beelden te maken?

VANHEE «Dat is mij één keer gelukt, bij Ian McCulloch van Echo & the Bunnymen. Ik moest hem fotograferen in een Brussels hotel, en toen hij daar aankwam, begon hij direct te zeuren dat hij een kater had. Ik vroeg hem zijn zonnebril af te zetten, maar dat wilde hij niet: hij had te veel gedronken en was moe. Toen zei ik dat hij maar op de vloer moest gaan liggen. Hij moest even lachen, maar deed het toch. Op dat moment viel er net een streepje zonlicht op de vloer, en dat heeft een erg goed beeld opgeleverd. Je kunt het toeval dus wel een handje helpen (lacht).»

undefined

‘Alex Vanhee - Grote en kleine helden’ loopt nog tot zondag 2 september in het stadhuis van Poperinge. De toegang is gratis.

undefined

[FOTOSPECIAL_38887]