Food Wood op Pukkelpop: morele imperatieven en zwetende wenkbrauwen
Trots opscheppen over het feit dat u al vier dagen niet heeft gedoucht en zonder morren kapitalen neerleggen voor een bakje tot smurrie gekookte pasta in een waterig plasje tomatensaus, is definitief niet cool meer. Wakker worden in het opgedroogde zweet van de vorige avond, krokant als een bitterbal uw tent uit rollen en, bij wijze van ontbijt, een kurkdroge hamburger met de consistentie van een vertrapte sneaker wegspoelen met een slok lauwe pils, evenmin.
Festivals trekken niet meer uitsluitend crust-punkers en aanverwante alternatievelingen aan. De nieuwbakken Pukkellaars zijn modebewust, dragen hun fanny packs over de schouder, ruilen hun tent dikwijls in voor een bungalow en bestellen gerechten op basis van exotisme, Instagram-waardigheid en Immanuel Kant’s morele imperatief. Ze smachten naar comfort en eisen, meer dan ooit, dat al vijf zintuigen evenredig worden geprikkeld. Ergo: voedsel op muziekfestivals is geen bijzaak meer.
undefined
undefined
In het Food Wood, Pukkelpop’s ruime foodtruck-terrein, zijn ‘ambachtelijk’, ‘biologisch’ en ‘veganistisch’ de Leitmotiven. “Zitten hier gluten of kleurstoffen in? Heeft Monsanto met deze tomaten gerommeld? Heeft deze kippendij een prettige jeugd gehad?” Voor het uurloon van de gemiddelde jobstudent kiepert een zwetende foodtruck-medewerker met zwetende wenkbrauwen, zwarte handschoentjes en een leren schort een biologische pizza voor u in zijn portable steenoven. Verderop worden overheerlijke burrito’s gerold: voedzame bakstenen van pulled chicken, crème fraîche, verse guacamole, zwarte bonen en geraspte kaas, waar u meerdere dagdelen op kan teren en tevens een uitstekende bodem leggen voor de hectoliters festival-pils.
undefined
undefined
Heimwee naar de tijd dat Papa Roach en Incubus nog on-ironisch werden geboekt? Geen stress! Ze zijn er nog steeds: de pastelkleurige plastic voeder-muren, waar men ouderwets gore kipburger geserveerd krijgt op een wit, papperig bolletje - een soort spons voor de saus om een hoekige, over gefrituurde kip nugget mee weg te spoelen. En anders: een darmspoeling en flatulentie opwekkende groenige hamburger. Ook de shoarmarol - het droge lamsvlees, de halve emmer verlepte sla, de liter saus en het verdwaalde botje, waar we een stukje van onze kies op hebben stukgebeten - was weer van de partij. Ah, de nostalgie!
undefined
