Forgetting Sarah Marshall
De nieuwste film uit de stal van Judd Apatow, de drijvende kracht achter het schrijvers- en acteurscollectief dat ons alleen al dit jaar 'Knocked Up' en 'Superbad' schonk, werd geschreven door Jason Segel, een voorheen minder opvallende telg van de bende die meteen ook de hoofdrol voor zijn rekening mocht nemen.
In 'Forgetting Sarah Marshall' speelt hij Peter Bretter, een brave beer-achtige slacker die gedumpt wordt door zijn vriendin Sarah (Kristen Bell), een actrice die de hoofdrol vertolkt in de goedkope 'C.S.I.'-ripoff waarvoor hij de muziek componeert. Om zijn verdriet te verwerken trekt hij naar Hawaii, naar een hotel waar Sarah ooit eens over gesproken had, waar hij tot zijn grote ontzetting ontdekt dat zijn kersverse ex er óók verblijft, samen met haar nieuwe verovering, de ijdele Britse rocker Aldous Snow. 'Forgetting Sarah Marshall' schetst de ongemakkelijke en pijnlijke scènes waartoe die situatie leidt op tegelijk geestige en pakkende wijze, en slaat daarbij een iets serieuzere toon aan dan we van een Apatow-productie gewend zijn. Segel, die voor het scenario uit eigen ervaring putte, is uitstekend als de vernederde en gekwetste Bretter, maar de geestigste momenten komen toch weer van de in diverse bijrolletjes gecaste, waanzinnig grappige acteurs uit de Apatow-posse (dit keer mogen onder anderen Jonah Hill, Bill Hader en Paul Rudd meedoen). Ook een schot in de roos zijn de Britse komiek Russell Brand, die van zijn verwaande rocker zowaar een sympathiek personage weet te maken, en Mila Kunis (om niet geheel duidelijke redenen alleen bekend van 'That 70's Show' en als de stem van Meg Griffin in 'Family Guy') die als een mooie hotelreceptioniste voor de romantische noot mag zorgen. Ook opmerkelijk: een scène waarin Segel full frontal gaat en die zo grappig en pijnlijk tegelijk is dat ze - zo wordt ook op de commentaartrack bevestigd - alleen maar uit het echte leven gegrepen kan zijn.
Extra's **1/2:
