Franck Thilliez - De schakel

Zijn linkshandigen gewelddadiger dan rechtshandigen? Hoe ondervraag je een chimpansee die getuige was van een gewelddadige moord? Was een cro-magnonmens die dertigduizend jaar geleden leefde, de eerste seriemoordenaar?

Niet echt vragen voor de doordeweekse caféquiz, maar de geïnteresseerde quizzer vindt een resem soms huiveringwekkende antwoorden in de factionthriller ‘De schakel’ van Franck Thilliez.

De Franse schrijver brak in 2005 internationaal door met ‘Het gruwelhuis’, een behoorlijk perverse thriller met in de hoofdrol Lucie Henebelle, een jonge agente die verslingerd is aan lectuur over psychopaten en aanverwante griezels. Henebelle duikt ook in ‘De schakel’ op. Ze is na een gruwelijk privédrama inmiddels ex-agente, maar ze wordt willens nillens het vak weer ingezogen wanneer rechercheur en oude bekende Franck Sharko haar pad kruist.

Sharko – privé ook flink geblutst door het leven – onderzoekt de moord op biologiestudente Eva Louts. Louts bestudeerde linkshandige primaten en werd tijdens haar research de schedel ingeslagen, en haar schat aan onderzoeksgegevens blijkt verdwenen.

Sharko ontdekt dat Louts zich niet beperkte tot onderzoek bij apensoorten, maar dat ze ook een aantal bijzonder gewelddadige moordenaars heeft bezocht in de gevangenis. En wat had ze vlak voor haar dood in Mexico en bij een indianenstam diep in het Amazonegebied in Brazilië te zoeken? Het antwoord: DNA.

Voor Sharko en Henebelle vervelt het klassieke moordonderzoek tot een haast wetenschappelijke queeste. Kernvraag: waarom is het bij sommige mensen ‘Hiroshima in hun hoofd’? Thilliez doet de lezer soms naar adem happen met bladzijden uitleg over de evolutieleer, DNA-onderzoek en theorieën over genetische manipulatie.

Best boeiend (en ook allemaal waar, schrijf Thilliez in zijn nawoord), maar een aantal voor de plot noodzakelijke ‘professorale’ uitweidingen laten het verhaal soms wat ter plaatse trappelen. Toch wil je weten hoe de vork in de steel zit, zeker als er links en rechts doden vallen en ook de privésores van het speurdersduo met de moorden vervlochten blijken te zijn.

‘De schakel’ is perfect op zich te lezen, maar vormt in feite een tweeluik met Thilliez' vorige boek ‘Het weeshuis’. Beide boeken ziet de auteur als zijn onderzoek naar hoe geweld zich door de eeuwen heen als onstuitbaar virus over onze opwarmende planeet heeft verspreid. Wetenschappers zullen – wellicht terecht – de wenkbrauwen fronsen bij het gemak waarmee hij al die wetenschap in zijn literaire snelkookpan gaarkookt, maar het is wel vulgariserend spannend.

Conclusie: het boek is allesbehalve een hapklare brok en zeker geen voer voor overtuigde creationisten. Een dubbel pluspunt, maar de wat melige epiloog die Thilliez aan het verhaal breit, kost het boek een halve ster.