Franz Ferdinand - Right Thoughts, Right Words, Right Action
In de ons vooruitgestuurde streaminglink heet de groep – veiligheid boven alles – Blackpool Mafia. Op een tastbaar dan wel downloadbaar exemplaar van ‘Right Thoughts, Right Words, Right Action’ was het vorige week nog steeds wachten. Deze week in alle formaten (tot en met dubbel deluxe dubbelvinyl toe, met een live in de Konk-studio van Ray Davies opgenomen extra schijf) in de winkel, dat wel. Blackpool Mafia, goeie groepsnaam. Beter dan Franz Ferdinand, want daar gaat het over.
‘Right Thoughts, Right Words, Right Action’ werd opgenomen in de respectieve homestudio’s van zanger-gitarist Alex Kapranos in Glasgow en gitarist-toetsenman Nick McCarthy in Londen, en volgt vier jaar na ‘Tonight: Franz Ferdinand’, de plaat waarop ze een wat moodier, meer broeierige koers gingen varen en ons deden vaststellen dat er in die muzikale wateren heel wat interessantere en onderlegdere vloten te vinden zijn. En ahoy! ‘Right Thoughts enzoverder’ blijkt vanaf de eerste noot een terugkeer naar de door ons geliefde roots van debuut ‘Franz Ferdinand’ uit 2004.
Geen twintig seconden ver zijn we in opener ‘Right Action’ en het eerste meerstemmige, meteen meezingbare refrein is een feit. Voluit gaat dat: ‘Right thoughts! Right words! Right ac-tion!’. Dat heet: niet moeilijk doen. Waar Franz Ferdinand goed in is. Gooi daar een paar handclaps bovenop, voeg een funky swing toe en een tekst waarvoor je noch encyclopedie noch verklarende woordenlijst nodig hebt, en je krijgt ‘Evil Eye’: aanstekelijk als de neten en volbloed singlemateriaal.
Geen zes minuten ver zijn we en we zitten al aan song nummer drie, persoonlijke favoriet ‘Love Illumination’. Nooit gedacht dat een overstuurde Strokes-gitaar, een trompetstoot die het midden houdt tussen schot en scheet, en een opgewekte uitvoering van het Grandaddy-orgeltje (nóg opgewekter, het kán) het zo goed met elkaar zouden kunnen vinden. Helemaal Strokes/Buzzcocks is ‘Bullet’: stop-starts waarvan het vast tapijt tegen de muur vliegt, kurkdroge gitaren als een locomotief op speed, en intussen het snipersoog (of is het oor?) vastgelockt op de melodie. Nu wij er zo over nadenken: gewoon vintage Franz Ferdinand eigenlijk.
Dat de Schotten een groep van de korte, vinnige spurt zijn, wordt op deze plaat meer dan ooit duidelijk: de mindere songs – drie stuks slechts – zijn die waarin ze over de grens van vier minuten gaan en in het muzikale verhaal de draad verliezen. Die achterwaartse gitaren aan het begin van ‘The Universe Expanded’ dienen tot niets dan oponthoud, en het gepieter dat ‘Stand On the Horizon’ inleidt, blijkt de voorbode van het slapste refrein van de plaat.
De beste tekstflard zit in ‘Fresh Strawberries’: ‘We are fresh strawberries / We will soon be rotten / We will all be forgotten’. Ingewikkelder wordt het nergens. Waarvoor dank.
