'French Touch': Carla Bruni (49) voor intimi

‘Iedereen veroudert, behalve wij,’ grap ik in een poging om te verbergen dat ik Carla Bruni nog steeds een ravissante verschijning vind. ‘Dat is omdat we een pact met de duivel hebben getekend,’ monkelt Carla, ‘maar de tragiek is natuurlijk dat er geen duivel is om een pact mee te tekenen.’ Het heeft haar niet belet om een nieuwe cd uit te brengen, ‘French Touch’, waarop ze nummers van onder anderen Lou Reed, The Rolling Stones en AC/DC covert.

'Had ik affaires met boekhouders gehad, dan zou niemand me daarop aanspreken'

Het leven van Carla Bruni Tedeschi is dermate een schelmenroman en een opera dat haar rol als première dame van de Franse Republiek er niet eens het hoogtepunt van was. Eerder groeide ze op in een Italiaans aristocratisch gezin dat in een mythisch landhuis woonde. De familie verkaste naar Frankrijk om aan de Rode Brigades te ontsnappen toen die terreurgroepering kinderen van industriëlen begon te ontvoeren. Ze reduceerde beroemdheden en intellectuelen tot kwijlende jongetjes, en is supermodel voor alle grote modehuizen – ze defileert niet meer, maar op haar 49ste poseert ze nog, in een vak waarin velen op hun 25ste al uitgerangeerd zijn. En ze heeft vijf mooie cd’s gemaakt, waarvan ‘French Touch’ de nieuwste in het rijtje is.

HUMO Je maakt heel sfeervolle, subtiele muziek en je lijkt een aimabele, evenwichtige mens. Beschrijf eens een typische avond uit je jeugd waarbij ‘Highway to Hell’ van AC/DC, één van de covers op je nieuwe cd, de soundtrack was?

Carla Bruni (lacht) «Ik was ooit een stuk minder evenwichtig dan je zou denken, maar het is mijn zoon die AC/DC vaker dan me lief is door het huis laat schallen. Toen ik jong was, had ik het meer voor Led Zeppelin. (Imiteert Robert Plant) ‘Lonely, lonely, lonely…’ Héérlijk, ik kreeg er niet genoeg van! Later was ik fan van Aerosmith, vooral door ‘Walk This Way’, hun hit met Run-D.M.C. Soms droom ik ervan om deel uit te maken van een rapgroep, al was het maar voor een week. Maar ik ben te oud, helaas.»

HUMO In de Lou Reed-cover ‘Perfect Day’ moet je lachen na de regel ‘I wish I was someone else, someone good’. ’t Is een geamuseerd, maar ook een dubbelzinnig lachje, alsof je zegt: ‘Ik, góéd? Ik weet wel beter.’

Bruni «Mijn producer heeft die take gekozen. Vreemd dat Lou Reed zingt dat hij liever iemand anders is. Maar misschien is het ook eerlijk dat hij suggereert dat hij een slecht karakter heeft. Ik ken heel wat beroemde mensen met een afwijking, een slecht karakter of een slecht zelfbeeld, maar die zijn meestal niet zo openhartig en eerlijk als Lou.

»Ik wilde per se één van zijn songs coveren, maar ik kon moeilijk beslissen welke. Zijn versie van ‘Perfect Day’ is grandioos, met dat orkestrale einde, maar ook somberder dan de tekst op het eerste gezicht doet vermoeden. Ik wilde tegelijk de melancholie in de verf zetten en de song strippen. Mijn versie is als een walsje op een bal musette waar iemand in zijn eentje zit te mijmeren. Het is een song uit 1972, maar ik zag er een scène uit een 19de-eeuws boek van Guy de Maupassant bij.

»Ik heb ook moeten lachen toen ik ‘La noyée’ van Serge Gainsbourg zong – nog zo’n zwaarmoedig, donker nummer over iemand die ontspoort en zich verdrinkt. Een psychiater moet maar eens uitzoeken waarom ik dan grinnik. Omdat ik onbewust wat licht wil binnenlaten in de duisternis, misschien?»

HUMO Lou Reed zei ooit dat de meeste mensen die zijn songs coverden, steevast stoer probeerden te klinken en de tederheid in zijn teksten over het hoofd zagen. Ik denk dat hij jouw kwetsbare versie verfrissend had gevonden.

Bruni «Lou en ik hadden een gemeenschappelijke vriendin, Farida Khelfa, een mannequin met wie ik indertijd talloze shows heb gelopen. Via haar heb ik hem enkele keren ontmoet. Eén keer hebben Nicolas (Sarkozy, red.) en ik uitgebreid met Lou en Laurie (Anderson, red.) ontbeten in Greenwich Village, in New York. Het trof me hoe teder en zachtaardig hij was. Hij bleek ook een gezondheidsfreak, de absolute tegenpool van een rock ’n’ roll animal. Het was aandoenlijk te zien hoe verliefd hij op Laurie was. Ik ga haar mijn versie van ‘Perfect Day’ opsturen.

»Lou heeft me toen het boek met zijn verzamelde teksten meegegeven. Hij plande er een voorstelling mee, daar was ik graag bij geweest. Mensen zoals hij of Marianne Faithfull of Patti Smith horen voorlezen, die doorleefde stemmen: da’s drama, theater.»

undefined

'Nu ik met Nicolas samen ben, zing ik 'Stand By Your Man' met nog meer plezier. Ik moet de roddelpers teleurstellen: wij gaan niet scheiden.'

undefined

HUMO Nog iemand die niet lang geleden is gestorven, en van wie ik vermoed dat je een band met hem had, is Leonard Cohen.

Bruni (kreunt) «Ah, Leonard... Hij is een perfect rolmodel. Als ik ervoor kon kiezen om alleen nog songs te schrijven zoals hij, dan zou ik meteen tekenen, duivel of niet (grinnikt). Een tijdje geleden heb ik met mijn man drie keer na elkaar naar ‘I’m Leaving the Table’ geluisterd. We waren met stomheid geslagen. Kippenvel. Toen we nog antwoordapparaten gebruikten, had een goeie vriend van me dit als boodschap (zingt een flard ‘Famous Blue Raincoat’): ‘It’s four in the morning, the end of December…’ Dat was het eerste dat ik ooit van Cohen hoorde. Ik heb meteen ál z’n platen gekocht, ik was op slag verslaafd. Zijn songs zijn voor mij als gebeden, en dan heb ik het niet alleen over ‘Hallelujah’.

»Nicolas en ik zijn in L’Olympia naar één van z’n laatste shows gaan kijken. We zijn na afloop backstage ontvangen, omdat een andere goede vriendin van me, de fotografe Dominique Issermann, acht jaar lang zijn wederhelft is geweest. Leonard deed alsof het een eer was voor hem om ons te ontmoeten, terwijl ik het was die voor één keer niet wist wat te zeggen.»

HUMO Ik had eerlijk gezegd niet verwacht dat je man erg met muziek bezig is.

Bruni «Hij houdt niet zo van Angelsaksische rock, op Elvis na – ik ben bijvoorbeeld een fan van The Clash, en hij helemaal niet. Maar hij luistert dagelijks naar muziek. Het zal je verbazen, maar hij is een romanticus. Ik heb geprobeerd de Elvis-nummers ‘Don’t’ en ‘Blue Moon’ te coveren om hem een plezier te doen, maar er was geen beginnen aan. Misschien verschijnen ze als bonustrack, maar ik was er niet tevreden over. En evenmin over mijn cover van ‘Bell Bottom Blues’ van Eric Clapton.»

HUMO Ook geen onbekende voor jou.

Bruni «Ik wéét het (lacht). Had ik affaires met boekhouders gehad, dan zou niemand me daar nu op aanspreken. Maar wie weet wat boekhouders allemaal uitspoken (lacht).

»‘In My Life’ van The Beatles en ‘Love Hurts’ van The Everly Brothers wilde ik ook absoluut zingen, maar die versies hebben de plaat evenmin gehaald.»

HUMO Ik vind je versie van ‘Moon River’ erg mooi. Ik zou vooraf gezegd hebben: ‘Afblijven, want de versie van Audrey Hepburn in ‘Breakfast at Tiffany’s’ is perfect.’

Bruni «Dat denk ik stiekem van alle originele versies: blijf eraf (grinnikt). Bovendien heeft zowat iederéén ‘Moon River’ opgenomen. Maar van ‘Please Don’t Kiss Me’ heb je maar één andere versie behalve de mijne, die van Rita Hayworth. En nog eentje van een bizarre travestiet op leeftijd, die vind je ergens op het internet wel terug.

»Mijn regel voor covers was dat mijn versie op drie vlakken van het origineel moest verschillen: het tempo, het arrangement en de orkestratie – elektrisch uitgevoerde originelen met veel decibels breng ik bijvoorbeeld akoestisch. Ik weet niet waarom, maar ik hou van melancholische liedjes die iets eenzaams uitstralen. Voor ik getrouwd was, had ik geen probleem met eenzaamheid. Ik was graag alleen.»

undefined

'Hopeloze amateurs zoals ik kunnen niet genoeg aan het handje gehouden worden (lacht) ''

HUMO Je covert ook ‘Miss You’ van The Rolling Stones, met die zanger, hoe heet hij ook weer...

Bruni «Het is een heel aanstekelijk nummer (knipoogt). En Mick is nog steeds een goeie vriend (Bruni zou zeven jaar een relatie met Jagger gehad hebben, red.).»

HUMO Je covert zowel ‘The Winner Takes It All’ van ABBA als ‘Stand By Your Man’ van Tammy Wynette: iedereen associeert die twee songs meteen met Nicolas Sarkozy en zijn carrière.

Bruni «Dat besef ik, en natuurlijk hebben we het daar vooraf over gehad. Maar ik heb besloten om me niet aan te trekken hoe anderen daarover oordelen. Ik hou van die liedjes, meer niet. En ‘Stand By Your Man’ zong ik al met mijn vriendinnen lang vóór ik Nicolas ontmoette, ook al is het allesbehalve een feministisch lijflied. En nu ik met hem ben, zing ik het met nog meer plezier.

»Ik vind al die nummers ook een soort oerkracht. Veel mensen adopteren een song omdat de tekst hen op het lijf is geschreven of omdat die zanger voelt wat zij voelen. Maar de echte klassiekers gaan een eigen leven leiden, ze worden zoals bergen en meren en de maan: ze zijn er gewoon.

»‘The Winner Takes It All’ gaat over een bittere echtscheiding, en ik moet de roddelpers teleurstellen: wij gaan niet scheiden. Even afkloppen.»

HUMO Ben je bijgelovig?

Bruni «Héél bijgelovig. Ik ben Italiaanse, wat wil je. Als je mij uitnodigt voor een dinertje en aan tafel blijken er dertien mensen aan te schuiven, dan maak ik rechtsomkeert. In Italië is het ondenkbaar dat je met dertien aan tafel gaat, dat zou ook als een gebrek aan opvoeding worden gezien.»

HUMO Ik heb ooit je moeder Marisa gezien, behalve een concertpianiste ook een charismatische, eigenzinnige en compromisloze vrouw. Wat heeft ze jou geleerd?

Bruni «Ze heeft me geleerd niet te oordelen. Zij is geen puriste en geen moraliste. Ze heeft op een heel aparte manier geleefd, grillige keuzes gemaakt en de consequenties geaccepteerd. Ze hield zielsveel van mijn vader, maar ze heeft ook jarenlang een passionele relatie gehad met een veel jongere man (Maurizio Remmert, de natuurlijke vader van Carla, red.). Ze is een sterke vrouw, die ook het ergste heeft meegemaakt wat een moeder kan overkomen: een kind verliezen (Carla’s broer Virginio stierf op 46-jarige leeftijd aan aids, red.). Mijn ouders zijn allebei een vat vol contradicties. Zo zijn er, voor zover ik weet, weinig industriëlen zoals mijn vader die avant-gardecomponist zijn.»

Opletten met drank

HUMO Als ik zeg: ‘Carla Bruni, tournee, podium’, wat is dan het eerste wat in jou opkomt?

Bruni «Zenuwen (lacht). Maar ook de unieke locaties waar ik heb gezongen. Ik had nooit kunnen denken dat iemand in Argentinië of in Israël naar een in het Frans zingende vrouw zou komen kijken. Ik heb ook gezongen op een benefiet ten voordele van het alzheimeronderzoek… en ik vergat toen mijn tekst (lacht).»

HUMO Bij Tom Jones gooien de dames nog steeds lingerie op het podium. Wat doen jouw fans?

Bruni «O, de mannen werpen me hun onderbroek toe. Dozijnen, elke avond weer! Nee, ernstig: mijn publiek is beschaafd en luistert aandachtig. Op één man na, die tijdens één van mijn eerste concerten, in Zwitserland was dat, ostentatief de krant zat te lezen op de eerste rij (lacht). Nee, mijn luisteraars zijn warmhartig en er heerst altijd een intieme sfeer in de zaal. Ik krijg nu aanbiedingen om in grotere zalen op te treden, maar daar heb ik geen zin in. Ik ben bang om die intimiteit kwijt te raken. Ik merk ook dat mensen daar behoefte aan hebben – het is zeker één van de verklaringen voor mijn succes. Ik was wel verbaasd hoe de reacties van land tot land kunnen verschillen. In Japan zat iedereen anderhalf uur lang zó stil en onbeweeglijk dat ik dacht: ‘Ze vinden het maar niks.’ In Rusland: idem. ‘Hier begrijpt niemand mijn teksten, hoe kunnen ze in godsnaam iets aan deze avond hebben?’ Maar ik kreeg na het concert telkens staande ovaties. In Italië daarentegen lijken de mensen vanaf het eerste nummer in hun pluchen zetels te dansen, ook al breng ik helemaal geen dansmuziek.»

undefined

'Voor ik getrouwd was, had ik geen probleem met eenzaamheid. Ik was graag alleen.'

undefined

HUMO Mensen gaan er vaak van uit dat een knappe vrouw door haar schoonheid wel een nachtbraker en fuifbeest moet zijn.

Bruni «Nee, ik zit even graag en even vaak thuis te snuisteren in boeken, dichtbundels of platen. Ik heb er ook altijd voor opgepast dat ik niet in het milieu van zware gebruikers van verdovende middelen belandde. Zelfs voor alcohol moet ik uitkijken, heb ik gemerkt, want ik hou ervan om tipsy te zijn.»

HUMO Er zijn duizenden foto’s van jou genomen. Is er één bij die nooit is gepubliceerd, maar waar je aan gehecht bent?

Bruni «Eén van mijn favoriete fotografen is Max Vadukul, en hij heeft me eens gefotografeerd voor Egoïste, als ik me niet vergis (exclusief en peperduur tijdschrift, red.). Voor Max volstaat een gewone foto niet, zelfs niet als het een naaktfoto is. Hij houdt ervan om tafereeltjes te creëren, en mij heeft hij gefotografeerd in het Bois de Boulogne in Parijs, gekleed als… non (lacht).»

HUMO Een Britse tabloid publiceerde een naaktfoto van jou op de dag dat je met je man op audiëntie bij de Queen werd verwacht, om president Sarkozy in verlegenheid te brengen.

Bruni (roept) «Alle kranten hebben die foto afgedrukt! De zogenaamde kwaliteitskranten deden het de dag daarop, om aan te klagen wat die stoute roddelkrant had gedaan (lacht). Die geveinsde verbijstering dat ik, een model dat de 40 voorbij was, een verleden had. Olala! Het zou toch veel fouter zijn als ik, zoals sommigen van mijn voorgangers, zou doen alsof ik géén verleden had? Je leert de mensen kennen, hoor, als je in die positie belandt.»

HUMO Je hebt in ‘Midnight in Paris’ van Woody Allen geacteerd. Was die ervaring zoals je had gehoopt en verwacht?

Bruni «Mijn scène werd gefilmd in de tuin van het Musée Rodin. Woody is een ongelofelijke vakman. Dat klinkt als vleierij, maar van zijn imago van stuntelende, schuchtere kluns met tics heb ik niets gemerkt. Hij wist precies wat hij wilde. En net wanneer je dacht dat er niets gebeurde, had hij weer een shot ingeblikt.»

HUMO Geeft hij veel aanwijzingen of laat hij de acteurs begaan?

Bruni «Hij liet de anderen doen, maar mij gaf hij veel aanwijzingen. Geen goed teken, dacht ik. Een paar maanden later dineerde ik in ons zomerhuis met Leonardo DiCaprio. ‘Jij hebt ook net met Woody gedraaid, ongelofelijk toch dat een grote regisseur zoals hij amper regisseert?’ zei hij. ‘Tegen mij zei hij geen woord, hij liet me helemaal vrij.’ Ik wist niet of ik moest huilen of lachen: de échte acteurs laat hij vrij, maar hopeloze amateurs zoals ik kunnen niet genoeg aan het handje gehouden worden (lacht).»

Afgunst en rancune

HUMO Hoe was het om op de eerste rij te zitten wanneer de machthebbers van deze planeet voorbijkomen? Smaakte het naar meer?

Bruni «Iedereen denkt dat zoiets een enorm privilege is, maar zo heb ik het niet ervaren. Het was een avontuur: de paus, de Queen, de dalai lama, Obama, Nelson Mandela en al die anderen mogen spreken is niet niks. Maar het bracht ook behoorlijk wat stress, verplichtingen en beperkingen met zich. Het was boeiend, maar ook frustrerend. Je kent het fenomeen van de gouden kooi. Wel, ik heb vastgesteld dat ik niet tot een elite hoef te behoren en dat ik zelden of nooit geïntimideerd ben. En dat de houding van heel wat mensen tegenover mij compleet veranderde toen mijn man president werd. Ik voelde ook vaak dat anderen wat graag in mijn plaats waren geweest – afgunst, rancune.

»Ik geloof dat mijn man z’n best heeft gedaan in vaak onmogelijke omstandigheden. Mijn moeder zei altijd: ‘Tussen iets zeggen en het kunnen verwezenlijken ligt de zee.’ Of het naar meer smaakt, hangt af van mijn man. Ik ga me daar absoluut niet in mengen, net zo min als Nicolas naast mij op het podium komt staan als ik zing. Nee, die jaren in het Elysée hebben me gebroken noch getemd.»

HUMO Je hebt een prachtig huis, maar toen je man president was, heb je jarenlang in het Elysée gekampeerd. In welke kamer had je het sterkst het gevoel dat je contact met de geschiedenis kon maken?

Bruni «Op het gelijkvloers is er een kamer die le Salon d’argent heet, het zilveren salon. Napoleon zat er graag en heeft er tal van historische documenten getekend. In dat salon is de Franse president Félix Faure in 1899 aan een hartaanval bezweken tijdens een orale verwennerij door zijn maîtresse. Met gevoel voor stijl, tact én understatement zeggen de Fransen eufemistisch: ‘Il a perdu sa connaissance.’ Zijn connaissance, zijn maîtresse, was de tuin ingevlucht. Is dat een antwoord op je vraag? (lacht smakelijk)»

‘French Touch’ komt op 6 oktober uit bij Barclay.
Carla Bruni komt op 17 januari naar de Roma in Antwerpen.