Fuocoammare

Een vuurrode lichtkogel.

undefined

Er was een tijd dat we vuurtorens in onze havens bouwden, als lichtlijn langs de Europese kusten, maar anno 2016 lijkt ze te zijn vervangen door muren en omheiningen. In ‘Fuocoammare’, winnaar van de Gouden Beer in Berlijn, lazen wij één grote oproep om het licht in de vuurtorens opnieuw te ontsteken. Met opmerkelijk fraai camerawerk brengt de ultrabegaafde documentairemaker Gianfranco Rosi (‘Sacro GRA’) het dagdagelijkse leven in beeld op het intussen wereldberoemde eiland Lampedusa. Een kind vervaardigt een katapult, een helikopter vliegt uit, een lokale radiopresentator kondigt aan dat er afgelopen nacht weer 206 mensen uit het water zijn gevist en dat er onder de doden vrouwen en kinderen zijn, een huisvrouw prevelt ‘arme mensen’ terwijl ze in haar potten staat te roeren. Op de golflengte van de kustwacht weerklinkt een wanhopige stem vanop een kapseizende boot: ‘In godsnaam! Alstublieft, wij smeken u!’ De dispatcher blijft ijzig kalm: ‘Blijf rustig. We zenden hulp. Wat is uw positie?’ Ja, wat is uw positie? Schaffen wir das, of schaffen wir das nicht? Wie ‘Fuocoammare’ heeft gezien, beseft dat er op die vraag slechts één antwoord bestaat.