Gabriel Rios & The Colorist Orchestra: 'Vroeger voelde elk optreden aan alsof het het laatste kon zijn, nu amuseer ik me op het podium'

Een opvolger voor ‘This Marauder’s Midnight’, zijn plaat uit 2014 met de belpopklassieker ‘Gold’, heeft Gabriel Rios nog bijlange niet af. Maar de Gentse Puerto Ricaan toert de komende weken wél door Vlaanderen, samen met The Colorist Orchestra, dat na de samenwerkingen met Emilíana Torrini, Howe Gelb en Lisa Hannigan nu Rios’ oeuvre onder handen mocht nemen. ‘Gabriel kwam backstage naar ons toe: ‘Wanneer gaan jullie mij eens vragen, motherfuckers?’’

'Vroeger voelde elk optreden aan alsof het het laatste kon zijn, nu amuseer ik me op het podium. Shit, je moet genieten van het leven'

De optredens van Gabriel Rios en The Colorist Orchestra zijn nog steeds in het grootste mysterie gehuld, maar ik probeer de zanger en de twee orkestleiders Kobe Proesmans en Aarich Jespers op een miezerige winterdag al enkele geheimen te ontfutselen.

HUMO Licht eens een tipje van de sluier: wat mogen we van jullie optredens verwachten?

Gabriel Rios «De avond begint stilaan vorm te krijgen. We weten bijna welke songs we zullen spelen en hoe nummers als ‘Broad Daylight’, ‘Ghostboy’ of ‘Gold’ zullen klinken. We plannen alles nauwkeurig. Elk concert duurt anderhalf uur, dan moet de spanningsboog goed zitten.»

Kobe Proesmans «Ik kan het al bondig samenvatten: het wordt onwaarschijnlijk (lacht).»

undefined

HUMO Wiens idee was het om samen te werken?

Proesmans «Van Gabriel. We hadden onze eerste The Colorist Orchestra-show met de Zweeds-Japanse liedschrijver Sumie Nagano gespeeld toen Gabriel backstage naar ons toestapte en zei: ‘When are you going to ask me, motherfuckers?’ Hij is dat maar blijven herhalen.»

HUMO En jullie speelden hard to get?

Proesmans «Nee, de timing zat gewoon niet goed. Gabriel had het druk, wij ook. Pas na onze tournee met Howe Gelb (de zanger van de Amerikaanse cultgroep Giant Sand, red.) hadden we tijd voor een nieuwe samenwerking. We polsten eens bij Gabriel en hij stemde meteen toe.»

Rios «Ik vind Kobe een uitmuntende muzikant en we zijn al jarenlang vrienden. En ik kende het spel en het gezicht van Aarich nog voor ik hem sprak. Ik heb de eerste Moondog Jr.-platen (Jespers was de percussionist van de band die later Zita Swoon zou heten, red.) als tiener namelijk grijsgedraaid. Toen ik op mijn 18de naar België kwam met dromen over muziek, had ik me nooit kunnen voorstellen dat ik op een dag het podium zou delen met een lid van één van mijn lievelingsgroepen.»

HUMO Het uitgangspunt van The Colorist Orchestra: zelfgemaakte instrumenten gebruiken om het oeuvre van een klasbak van nieuwe kleuren te voorzien. Hoe gingen jullie met Gabriels nummers aan de slag?

Proesmans «Wij hebben maanden gewerkt aan nieuwe arrangementen van enkele van onze favoriete nummers van Gabriel. De ene keer ging dat vlot, de andere keer zaten wij uren in het oneindige te staren (lacht). Als we enkele songs hadden herwerkt, legden we ze voor aan Gabriel.»

HUMO Ben je dan beschermend over jouw liedjes, Gabriel?

Rios «Ik ben niet gehecht aan de oorspronkelijke arrangementen. Ik let er alleen op dat de ziel van mijn songs behouden blijft. Ik ben me zeer bewust van mijn eigen woorden. Ik vind het dan vreemd om een trieste tekst te zingen boven een vrolijke instrumental, dat voelt schizofreen aan. De jongens hebben me al meermaals verrast met hun versies van mijn songs. Ik moet maar zelden vragen om iets aan te passen.»

Aarich Jespers «Wij zijn allesbehalve liedjesschrijvers. Wij kleuren graag met onze instrumenten en dat mag zeer bont. Gabriel focust eerder op de song. Het is een uitdaging om die twee werelden te laten samenkomen.»

Proesmans «Voor Gabriel moet een lied het verhaal vertellen dat hij in zijn hoofd heeft. Maar voor ons komen songteksten niet op de eerste of zelfs de tweede plaats. Ik heb jaren met Gabriel gespeeld en weet van sommige songs nog steeds niet waar ze over gaan. Niet dat ik zijn teksten niet apprecieer, ik zit muzikaal gewoon anders in elkaar. Dat is bij al onze samenwerkingen al zo gebleken. Ik vind dat inspirerend.»

'Ik vind het zalig om eens niet de leiding te hebben'

Rios «Ik laat hen eigenlijk zoveel mogelijk hun ding doen. Want net daarom wilde ik met hen samenwerken: ik vind het zalig om eens níét de leiding te hebben. Als singer-songwriter heb je de verantwoordelijkheid om elke show in je eentje te dragen, dat kan lastig zijn.»

HUMO ‘Gold’ stond eind 2019 alweer hoog in de ‘Belpop 100’ van Radio 1. Kun je zo’n bekende en geliefde song nog verbeteren?

Proesmans «Verbeteren is nooit onze bedoeling. Dat zou ook een rare uitnodiging zijn om naar een andere muzikant te sturen: ‘Hé, heb jij zin om met ons samen te werken? Dan kunnen we je nummers eens wat opkuisen!’ (lacht) Gabriels oeuvre prikkelt ons. Wij zijn dan benieuwd: hoe zou ‘Broad Daylight’ klinken in een ander tempo, met een andere ritmische partij of met een contrasterende melodie? Kan dat nummer zijn eigenheid behouden als we het in een andere jas steken? We willen Gabriel én het publiek verrassen.»

HUMO Spelen jullie ook nieuwe nummers?

Rios «Ik heb wat demo’s naar Kobe en Aarich gestuurd en zij hebben mij enkele eigen arrangementen laten horen. We zullen zien wat blijft plakken en wat niet.»

Proesmans «Ik speel graag iets nieuws, iets dat het publiek nooit eerder heeft gehoord. We willen niet alleen terugblikken. Artiesten veranderen en ik wil dat laten horen.»

HUMO Je vorige plaat is al bijna vijf jaar oud, Gabriel. Is er al land in zicht?

Rios «Ik ben nooit een snelle schrijver geweest, maar het gaat ditmaal trager dan ooit. Hoe ouder ik word, hoe moeilijker ik het vind om iets de moeite waard te vinden. Ik verras mezelf niet vaak meer. Ik heb daar geen vrije wil over: inspiratie laat zich niet dwingen. Ik ben dus nieuwe songs aan het schrijven, maar ik heb nog geen idee welke vorm die uiteindelijk zullen aannemen.»

Rare gast

HUMO Jullie kennen elkaar al lang. Kobe speelde in de eerste begeleidingsband van Gabriel en in 2010 gingen jullie samen met Jef Neve op tournee. Maar hoe hebben jullie elkaar ontmoet?

Rios «Ik zal het verhaal vertellen, maar verbeter mij als ik fouten maak. Ik was ‘Ghostboy’ aan het maken met Jo Bogaert (de man achter Technotronic en de wereldhit ‘Pump Up the Jam’, red.) en ik had een percussionist nodig. Kobe, die destijds in Wawadadakwa speelde, werd me toen aangeraden.»

Proesmans «Nee, in Obatala.»

Rios «Ah, shit, juist. Ze vertelden me dat Kobe een percussionist was die Spaans kon, omdat hij in Cuba gestudeerd had. Toen ik mijn eerste liveband wilde samenstellen, dacht ik meteen aan hem. Ik nodigde Kobe en een handvol andere Antwerpse muzikanten uit om het eens samen te proberen. Ik was toen een nobody. Dat ze allemaal kwamen opdagen, was eigenlijk al een half mirakel. Toch nam ik op het einde van die kennismaking meteen aan dat zij allen hun job zouden opzeggen om hun leven aan mijn muziek te wijden (lacht).»

undefined

'Kobe en ik traden al honderden keren samen op, in verschillende bezettingen. We speelden al feestconcerten waar het belangrijkste was: de festivaltent een uur lang laten shaken. De komende optredens zijn weer iets helemaal anders. Ik vind dat geweldig.'

Proesmans «Dat is dus echt waar, hè.»

Rios «Ik had niet eens één optreden op de planning. Maar ik had er vertrouwen in: ‘Dit gaat werken, jongens, maak je maar geen zorgen.’»

Proesmans «Ik herinner me nog dat ik met de andere muzikanten al fluisterend naar buiten stapte: ‘Wie is die gast?’ (lacht)»

Rios «Ik bleef sleutelen aan mijn debuutplaat en regelde enkele optredens. Toen ik werkelijk iets kon voorleggen, nodigde ik Kobe opnieuw uit om lid te worden van mijn liveband. Ik weet al gauw wanneer ik met iemand bevriend kan worden of niet. Met Kobe voelde ik: ik zal met hem over alles kunnen praten, niet alleen over muziek. Sindsdien zijn we goede vrienden.

»We traden intussen al honderden keren samen op, in verschillende bezettingen. We speelden al feestconcerten waar het belangrijkste was: de festivaltent een uur lang laten shaken. Die tournee met Jef Neve was een heus avontuur voor ons allebei: we waren een trio zonder bassist! De komende optredens zijn weer iets helemaal anders. Ik vind dat geweldig.

»Ik geniet ook veel meer van een optreden dan vroeger. Als je jong bent, wil je alles controleren omdat je onzeker bent. Elk optreden voelde aan als het laatste dat we ooit zouden mogen spelen. Dus analyseerden we elk detail: ‘Wat ging er verkeerd? Wat kon er beter?’ Nu is dat anders. Ik bereid me goed voor, maar eenmaal op het podium amuseer ik me. Shit, je moet genieten van het leven.»

undefined

Proesmans «Ik had dat dus ook. Een optreden was enkel goed als alles technisch klopte. Nu draait het meer om de totaalervaring. De gesprekken in de tourbus, de sfeer op het podium of de reactie van het publiek zijn even belangrijk als de partituren.»

HUMO Jullie coverden ‘Voodoo Chile’ van Jimi Hendrix met Jef Neve. Zit er ditmaal een cover in de setlist?

Proesmans «We brengen enkele traditionals uit het Latijns-Amerika van de jaren 60, zoals ‘El Ratón’ en ‘Auscencia’. Gabriel speelt die nummers al lang en heeft ze zelfs al op plaat uitgebracht. Verder heeft hij genoeg goede songs geschreven om een hele avond te vullen.»

HUMO Gabriel, zul je zonder gitaar op het podium staan?

Rios «Jep. Het zal raar zijn, ook omdat ik het gewoon ben om met een kleine bezetting op het podium te staan. Maar het zal me goed doen. Ik moet mijn teksten kennen, that’s it.»

Proesmans «We zullen hem alleen gitaar laten spelen als het de song dient. Gabriel is een uitstekende ritmische gitarist, dus het kan gebeuren. Maar we gaan het hem niet makkelijk maken, hoor.»

undefined

HUMO Weet je al wat je zult doen met je handen als je geen gitaar vasthebt?

Rios (wappert wat met de handen en schudt vervolgens het hoofd) «Ik zal daar nog eens over moeten nadenken.»

New Yorkse Gringo’s

HUMO Kobe, jij hebt Puerto Rico nog bezocht. Wat vond je van Gabriels geboorteland?

Proesmans «Ik vond het heel leuk om Gabriel op die manier beter te leren kennen. Die trip opende ook mijn ogen voor de diversiteit van Centraal-Amerika. Ik had toen nog een zeer eenduidig en naïef beeld van hoe de Caraïben eruitzagen. Nu weet ik dat er honderden versies van de Caraïben zijn.»

HUMO Je hebt in Cuba percussie gestudeerd. Is de muziek van Cuba anders dan die van Puerto Rico?

Proesmans «Ik vind de Cubaanse muziek veel complexer. Wat denk jij, Gabe?»

Rios «Hetzelfde. Door het isolement van Cuba tijdens de Koude Oorlog ontstonden er meerdere gespecialiseerde varianten van de salsa, waardoor die nu verfijnd en ritmisch ingewikkeld zijn. De Puerto Ricanen namen de simpelere Cubaanse salsa uit de sixties en maakten die nog toegankelijker, zodat zelfs de gringo’s uit New York erop zouden kunnen dansen. De muziek van Puerto Rico is meer commercieel en rock-’n’-roll.»

HUMO Gabriel, ik zag je eind 2017 op het Gentse winterfestival Zebrawoods, waar je speelde om geld in te zamelen voor Puerto Rico, dat in puin lag door de verwoestende orkaan Maria.

Rios «Zebrawoods was de laatste benefietshow die ik dat jaar speelde. Tom Barman, Brihang, Flip Kowlier, An Pierlé en vele anderen stonden die avond op het podium voor Puerto Rico, en de organisatie van Zebrawoods schonk ook hun opbrengst aan mijn moederland. Ik had na 32 optredens bijna 50.000 euro verzameld. Ik was trots dat zoveel Belgen mijn geboorteland wilden helpen.»

HUMO The Colorist Orchestra lijkt met elke samenwerking groter te worden. Jullie brachten een ep uit met Lisa Hannigan, een plaat met Emilíana Torrini en leverden samen met Howe Gelb songs voor de soundtrack van het tweede seizoen van ‘Callboys’.

Rios «Is ‘Callboys’ een serie?»

Jespers «Ja, eentje van Jan Eelen over gigolo’s.»

Rios «Ah, vandaar die titel.»

Jespers «Jan is een grote fan van Howe. Hij stopt een song van hem in alles wat hij maakt, ook bijvoorbeeld in ‘Het eiland’. Jan heeft contact opgenomen met Howe voor ‘Callboys’ toen hij op tournee was met ons. We hebben toen een gezamenlijke song en een paar instrumentals geleverd: elke scène in het ‘hiernamaals’, waar Jeremy zijn broer Jay weerziet, hebben we van een klankband voorzien.»

Proesmans «We hebben tot nu toe het geluk gehad dat er telkens een vriendschap is ontstaan uit de samenwerkingen die we aangingen. We leverden onlangs nog een song met Emilíana voor een animatiefilm, en we hebben na de tournee met Howe Gelb een plaat opgenomen die nog moet verschijnen. Dáár hopen we op: meer dan een kortstondige samenwerking.»

HUMO En met Gabriel?

Rios «Ik sta voor alles open.»

Proesmans «Als de inspiratie er is, zou het dom zijn om daar niets mee te doen. Maar laten we eerst een mooie show in elkaar steken.»

Gabriel Rios en The Colorist Orchestra spelen op 22 januari in de Ancienne Belgique (Brussel), op 24 januari in de Handelbeurs (Gent), op 30 januari in deSingel (Antwerpen), op 1 februari in CCHa (Hasselt) en op 3 februari in De Spil (Roeselare).