Gabriel Rios - The Dangerous Return

Wij kenden Gabriel Rios
eerlijk gezegd alleen van radiohits à la 'Broad Daylight' of een paar flarden van 's mans aanstekelijke latin-pop op een zomerfestival.

En toen werd het februari dit jaar, en troonde ons lief ons mee naar een concert waar Rios, Jef Neve
en Kobe Proesmans
ons wisten te intrigeren met een stel songs dat nu de basis vormt van zijn derde cd. Logisch dus dat we benieuwd waren naar 'The Dangerous Return'
. 't Is overigens meer een nieuw begin dan een al dan niet gevaarlijke terugkeer: de kern van de nieuwe liedjes blijft pure pop, maar ze zijn ditmaal wel bijzonder avontuurlijk verpakt. In plaats van latin-invloeden horen we barokke pop (single 'Dauphine'
, 'The Things We Know'
), en hapklaar festivalvoer moet plaatsmaken voor lichtvoetige jazzkes('Orion'
), lichtjes geschifte Willy Wonka-pop ('Natural Disaster'
) en zwijmelcroons ('Diamond'
).

Eindelijk klinkt een Rios-plaat ook als het werkstuk van de rusteloze ziel die van 'leaving it behind / who knows what you'll find'een motto maakt, en over wie we in de bladen lazen dat hij recent De Pinte voor New York inruilde, een compleet afgewerkte cd in de vuilnisbak keilde omdat die toch niet juistaanvoelde en een gegarandeerd festivalinkomen opgaf voor een onzeker livebestaan met een jazzpianist (Neve) en een slagwerker (Proesmans).

Rios laat een wirwar van stijlen en genres de revue passeren en weet er tóch een coherente plaat uit te puren. Zelfs wanneer hij alle remmen losgooit met een ambitieuze kruising van Ravel
s 'Bolero' en een Disney-soundtrack ('Tidal Wave'
), of met een uitgerekte progpopsuite (de titelsong), weten Rios y sus hermanoste overtuigen.

Voor ons hadden er in de nieuwe songs iets meer scherpe randjes gemogen en iets minder dramatische uithalen en gezwollen climaxen.Net zoals de geweldige miniatuurtekeningetjes van Tinus Vermeersch
die de hoes sieren, bewijst het ingehouden 'The Straight Song'
immers dat een understatedprachtsong met een suggestie van dreiging soms al méér dan volstaat om het tot onze favoriete track te schoppen. Maar niet geklaagd: we zijn benieuwd met welke plaat onder de arm Rios volgende keer terugkeert.