Gedaan met zomaar wat aanklooien: de stralende zomer van Lynn Van Royen. 'Ik wil dóén: het mag altijd spectaculairder, groter en zotter'

Actrice Lynn Van Royen is, zeggen wij met de kunst van het understatement stevig onder de knie, goed bezig. Ze speelde in ‘Beau séjour’, ‘Spitsbroers’, ‘Tabula Rasa’ en ‘De dag’, en won de Nymphe d’or, de prijs voor beste actrice in Monte Carlo. Vanaf volgende week is ze te bewonderen in de Europese misdaadserie ‘The Team’. Van Royen is ook net begonnen aan de opnames van de Vlaamse versie van de Nederlandse hit ‘De luizenmoeder’. ‘Ik mag mijn pollekes kussen, dat besef ik.’

'We hebben de dialogen in 'The Team' helemaal naar onze hand gezet. Dat kon, want de regisseurs waren twee Denen die geen woord Nederlands spraken.'

We spreken af in een koffiebar in Aalst, stad van haar jeugd en toekomst (‘Toffe plek, hè?’), en terwijl we nippen van onze huisgemaakte red fruit iced teas overlopen we haar hevig florerende carrière.

HUMO Te beginnen met ‘The Team’: wat kun je ons vertellen?

Lynn Van Royen «Het is een erg actuele serie, een coproductie met Denemarken en Duitsland. Ik speel Paula Liekens, een ambitieuze vrouw die handig is met satellietbeelden en computers en betrokken raakt bij een moordzaak. In Denemarken worden acht mensen vermoord in een opvanghuis voor vluchtelingen. Eén van de slachtoffers blijkt een informante van Paula. Ze voert het onderzoek ter plekke samen met een Duitse inspecteur (Jürgen Vogel, red.) en een Deense flik (Marie Bach Hansen, red.). Voor het eerst moet ze écht het veld in, er rust een enorme verantwoordelijkheid op haar schouders.

»Ik vond het leuk dat ze de rol een beetje aan mij hebben aangepast. Omdat ik Paula speel, moesten er een paar jaartjes af (lacht). Zo werd zij de meest onervarene van de bende, en omdat ze zich zo hard wil bewijzen, maakt ze wel eens een inschattingsfout.»

HUMO Te veel hooi op je vork nemen, ken jij dat probleem?

Van Royen «Misschien, maar ik kan beter delegeren (lacht). En na de opnames van ‘The Team’ heb ik drie maanden niks gedaan, om weer een béétje balans te krijgen in mijn sociaal leven. Zo probeer ik het altijd te doen.

»Weet je wat nog tof is aan ‘The Team’? De Belgische inbreng is groot: de scènes die zich in Vlaanderen afspelen, zijn héél Vlaams. We hebben de dialogen helemaal naar onze hand gezet. Dat kon zonder risico, want de regisseurs waren twee Denen die toch geen woord Nederlands spraken. Zij vertrouwden ons gelukkig, braaf als wij zijn (lacht).»

undefined

undefined

'Na de prijs voor beste actrice in Monte Carlo staat de telefoon niet roodgloeiend. Zo werkt het nu ook weer niet.'

HUMO Zullen we het eens over jouw verborgen talenten hebben?

Van Royen «Zijn die er dan? (lacht)»

HUMO Zeker. In één van je eerste scènes in ‘The Team’ voer je een heel gesprek in vloeiend Arabisch.

Van Royen «Dat heb ik speciaal voor de reeks geleerd, maar wel alleen de regels die ik moest opzeggen, geef ik toe (lacht). Pas op, ik heb er mijn best voor gedaan. Ik heb met een coach gewerkt en de structuur van de zinnen ontleed. Ik moest weten wat ik zei, want in die scène moest ik bange ouders informeren over de dood van hun kind. Ik vind het wel stoer. Eén van die zinnen ken ik nog helemaal uit het hoofd, wil je ’m horen?»

HUMO Tuurlijk.

Van Royen (debiteert)

HUMO En wat betekent het?

Van Royen «‘Het spijt me om het te zeggen, maar we hebben iemand die voldoet aan de beschrijving van uw dochter vermoord teruggevonden in Denemarken.’ Cóól toch! De zin dan, niet de boodschap.»

HUMO En handig in het dagelijkse leven.

Van Royen (lacht) «Voilà.»

HUMO Verborgen talent nummer twee: je schrijft momenteel aan je eerste boek, ‘#kleingelukske’, dat uitkomt in november.

Van Royen «Dat moet ik even relativeren. ‘#kleingelukske’ is geen roman, hè. En ik ben geen schrijftalent, ik ben meer een verzamelaar van toevalligheden. Het begon een tijd geleden op Twitter. Daar postte ik af en toe over iets kleins en onnozels dat me gelukkig maakte – een duif die kakt waar ik één seconde geleden nog stond, een gsm die valt maar niet kapot blijkt te zijn. Ik vond er de hashtag #kleingelukske voor uit. Al snel namen heel wat mensen die over, met allemaal leuke voorbeeldjes. Die ben ik nu aan het bundelen. Maar dat projectje werd dus aangekondigd als: ‘Lynn Van Royen schrijft een boek!’ Toen dacht ik wel: ‘Rustig aan!’ Een tweet is geen roman, hè? Maar het is wel leuk om te doen.»

HUMO Verborgen talent nummer drie: je maakt zelf de illustraties bij ‘#kleingelukske’.

Van Royen «Goh. Ik ben een béétje creatief. Ik kan wel iets tekenen, maar de verhoudingen kloppen nooit. Daarom vertrouw ik op foto’s. Zoals hier (haalt haar smartphone boven en laat een getekende wasmand zien): gewoon gebaseerd op de wasmand van thuis. Da’s mijn manier om mijn gebrek aan tekenkunde op te vangen.»

HUMO Nog één verborgen talent: comedy. In ‘De luizenmoeder’ krijg je je eerste komische rol. Vind je jezelf grappig?

Van Royen «Niet echt. Maar dat hoeft ook niet. De scenario’s zijn zo grappig dat de acteurs het niet grappig mógen spelen: wij moeten het menen en oprecht zijn – anders werkt het niet. ‘De luizenmoeder’ is een remake van een succesvolle Nederlandse reeks en gaat over tenenkrullende situaties aan de schoolpoort – een lerares die komt sakkeren op ouders die te lang naar hun kind blijven zwaaien, zulke dingen. Ik speel de luizenmoeder uit de titel, een jonge mama die net gescheiden is. Ze is pas bij schooltje De Akker toegekomen en moet daar de luizen uit de haren van alle kinderen halen – blijkbaar gebeurt dat in Nederlandse scholen écht.»

undefined

HUMO Herken jij die gênante situaties?

Van Royen «Nee, en gelukkig maar. Mijn kinderen zitten op een heel leuk schooltje.»

ongepland huilen

HUMO De winst in Monte Carlo dan. Hoe komt zo’n prijs winnen aan bij een nuchter iemand als jij?

Van Royen (lacht) «Ik ben superenthousiast over die prijs! Een fantastische erkenning. Maar eens je weer thuis bent, is het business as usual hé. Die prijs heeft een plekje op de kast gekregen. Intussen zijn er al een hoop boeken tegenaan gevallen. Voorlopig is er ook nog niets uit voortgekomen, de telefoon staat niet roodgloeiend. Zo werkt het nu ook weer niet. Ik zie wel wat er op mijn pad komt.»

HUMO Vijf jaar geleden in Humo...

Van Royen (onderbreekt) «Oei, zitten we al op het punt in mijn carrière dat ik een vraag kan krijgen die begint met ‘vijf jaar geleden’? (lacht)»

HUMO Jawel. Toen was je ambitie torenhoog: je wilde meespelen in een grote actiefilm en een weelderig kostuumdrama, en Hollywood zag je ook helemaal zitten.

Van Royen «Ja, dat zou geweldig zijn! Maar tegelijk is mijn ambitie realistisch. Als iets wat ik wil min of meer mijn pad kruist, ga ik daar helemaal voor. Maar ik jaag niets ongrijpbaars na. Ik wil dóén, niet zoeken naar iets wat ik zou willen doen maar dat er toch niet is. Als je genoeg werkt, levert dat weer nieuwe kansen op. Zo raak je waar je wil zijn.»

HUMO Heb je een droomrol?

Van Royen «Hm, ik weet het niet. Het probleem met die vraag is dat je ermee verwijst naar rollen die al bestaan, en ik wil nieuwe dingen doen. Wat wil ik spelen? Sterke vrouwen met een eigenaardig kantje, die al eens wat actie mogen meemaken.»

HUMO Zo hebben er al wel een paar je pad gekruist.

Van Royen «Dat is waar, maar het mag altijd groter, spectaculairder, zotter. Maar ik zeg altijd: ‘Je kunt een toren niet bouwen op een gat.’ Er moeten fundamenten zijn. Alles op zijn tijd.»

HUMO Je wil ooit het niveau van Meryl Streep halen. Hoe dicht sta je al bij haar?

Van Royen (blaast) «Nog niet eens in de búúrt! (Gooit haar armen in de lucht) Ik wil het wel, maar ik heb nog een lange weg af te leggen. Ik herinner me wel één mooie scène. Weet je nog toen ik in ‘Beau séjour’ naast mijn mama, gespeeld door Inge Paulussen, stond terwijl ze mijn lijk uit het water takelden? Inge had geen instructies gekregen, ze zeiden gewoon: ‘Doe maar.’ Ze brák tijdens die scène, zo hard zelfs dat ik zelf ongepland begon mee te huilen. Ik was even Kato en Inge was haar mama. Ik krijg er nog altijd kippenvel van.»

HUMO Hoe kijk je terug op de afgelopen vijf jaar?

Van Royen «Ik kan oprecht zeggen dat ik trots ben op al mijn rollen. Dat komt ook omdat ik op voorhand nauwkeurig kies wat ik wel en niet wil doen – zo moet ik achteraf niet liegen in interviews (lacht). Er komt natuurlijk een grote portie geluk bij kijken. Ik mag mijn pollekes kussen, dat besef ik.»

HUMO Je mama zei vroeger: ‘God schept de dag en ons Lynneke vliegt erdoor.’ Gaat dat nog altijd op?

Van Royen «Grotendeels wel. Al doet ons Lynneke tussendoor wel inkopen, brengt ze de kinderen overal heen en werkt ze interviews af (lacht).»

'The Team' is nu beschikbaar op Play More en lumiereseries.com