Gedichtendag: Sylvie Marie
Naar aanleiding van Gedichtendag, het poëziefeest van Nederland en Vlaanderen, verzamelden wij voor u enkele werken van onze huisdichter Sylvie Marie.
Te beginnen met: een nieuw gedicht over de belspelletjes.
undefined
undefined
Game over
wat de nacht uitbraakt, verdraagt
geen daglicht: jij, in fleece gewikkeld
op de sofa met een mok koude koffie.
undefined
op het scherm: een belspeldel die
met handen in de heupen wacht
op jou. dat denk je, maar je houdt
undefined
de hoorn al zo lang vast dat je oor
ervan gloeit en je de afwijzing inmiddels
uit het hoofd kent. klonk er maar iets liefs.
undefined
wanneer je uiteindelijk inhaakt,
rinkelt de telefoon. ik ben het.
'ze geven zich gewonnen, mam.
toe, ga nu maar slapen.'
Dingen die ertoe hadden kunnen doen
undefined
een vergeten sleutel, jas of papier waarvoor
undefined
je vloekend op je stappen terugkeert, een wekker
die niet afgaat, een onverwacht, misschien zelfs
ongepast bezoek, twijfel over welke kleren,
welk tussendoortje, welk beleg vandaag,
een iets langer toiletbezoek, struikelen
over de deurmat, een wegversperring, iemand
die de weg vraagt, een rood licht, struikelen
over een loszittende tegel, plots zin in een snack,
een krant of tijdschrift, desnoods de roltrap
die geheel onverwacht maar doelbewust
stopt. eigenlijk nagenoeg alles wat je
vertragen kon, en dat voor versnellen precies
het tegenovergestelde geldt, als je maar daar
op dat moment niet was geweest.
Nieuwe ongerijmdheden
undefined
undefined
Jurgen Mettepenningen nam vorig jaar ontslag als woordvoerder van aartsbisschop Léonard. Dit gedicht is meteen ook een pastiche op het gedicht 'Ongerijmdheden 11' van Harry Mulisch, die op zaterdag 30 oktober 2010 overleed.
undefined
undefined
dat komt gewoon doordat mijn woordvoerder eens.
gewoon omdat mijn woordvoerder vorige week.
doordat mijn woordvoerder vorige week gewoon.
gewoon al vorige week mijn woordvoerder toen.
undefined
omdat mijn woordvoerder ooit eens tegen mij.
ooit gewoon eens vorige week mij tegen.
dat komt gewoon doordat mijn woordvoerder ooit.
gewoon mij vorige week toen al eens.
undefined
ooit eens tegen mij en nooit een pedofiel.
nooit een pedofiel vorige week mijn woordvoerder.
gewoon toen tegen mij een pedofiel ooit.
nooit eens vorige week gewoon ooit mijn woordvoerder.
undefined
Separatisme
undefined
we vroegen ons steeds vaker af
of fantoompijn erger kon zijn
dan de pijn die we voelen nu we nog samen zijn
en besloten het uit te testen.
jij hakte mijn arm eraf, ik sloeg - met de arm
die me nog restte - jouw been eraf.
zo lagen we beiden een tijd te bloeden.
jij, hijgend achteruitgezakt tegen de muur, tevergeefs
zoekend naar evenwicht. ik, huilend en tastend
naar een arm die er niet meer was.
eerlijk gezegd wisten we niet
wat te besluiten toen: kwam de pijn
die we voelden nu alleen van de wonde
of ook van het ledemaat dat weg was?
we moesten wachten tot het genas,
maar wie kon ons verzorgen?
Een twee drie
undefined
Elke dag stappen in Vlaanderen drie mensen uit het leven.
Zelfmoordlijn: 02/649.95.55.
undefined
undefined
undefined
undefined
op maandagmorgen denkt een jongen:
'ik ga naar school en ik neem mee.'
die middag balanceert een meisje
op de rails terwijl even verder
de slagbomen naar beneden gaan.
's avonds maakt iemand zorgvuldig
een knoop in een touw.
er zijn er die zeggen
bij hoog en bij laag
er was niets aan de hand.
toch telt de dood hier elke dag
vrijwillig tot drie.
niets is onbreekbaar.
daarom houd ik alles zo voorzichtig vast.
Bos
undefined
ik zou het liefst in je verdwijnen, sluipen
onder je oksel bijvoorbeeld
en daar een stiekem leven leiden.
een donker gordijn zou ik er hangen
om daarachter over je huid te wrijven,
er af en toe eens in te knijpen
zodat je even pijn hebt, maar toch lacht
omdat je evenmin wilt dat iemand me vindt.
ik hoor het je zo zeggen als ze naar me vragen:
neen, mevrouw, meneer, die man
bestaat gewoon niet meer.
Lente
undefined
eerlijk? wij hadden u al opgegeven,
niemand die nog in u geloofde. u gaf ook
zelf geen aanwijzingen meer.
undefined
er was zelfs een avond waarop we
met de kilte van onze handen
uw ogen al gesloten hadden. sommigen
plaatsten zich toen treurend op een stoel,
staarden uit het raam en krabden nu en dan
een traan van hun gezicht.
undefined
ook het rouwen om u leek eeuwig te duren.
wij konden alleen nog lovend over u spreken.
u kent dat soort lof wel, lof die buiten-
maats is, ontegensprekelijke lof.
daar versteenden wij in.
undefined
en dan bent u daar eindelijk.
