George Ezra - Wanted on Voyage
Na de dj en de slaapkamerproducer zit nu ook de singer-songwriter in de lift – dat wordt krap. De drie hebben dan ook alles gemeen: ze maken muziek in hun eentje (met een USB-stick, laptop of akoestische gitaar), hebben geen gedoe met ego’s in de groep, niemand komt te laat op de repetitie, en – zo is de beheerder van die grote bruine enveloppe ook weer content – ze gaan altijd goedkoop op tournee.
Maar efficiëntie, da’s iets voor waspoeders, daarvoor luisteren wij niet naar platen. Wanhoop, vernedering, lust for life en balorigheid daarentegen: laat maar aanrukken. De Britse singer-songwriter (woorden als ‘bard’ of ‘troubadour’ worden hier behendig vermeden) George Ezra Barnett komt recht uit de glossy pagina’s van i-D-magazine gestapt, met het juiste bekraste gitaartje onder de arm. Iedereen kent z’n hitje ‘Budapest’, waarvoor je de autoradio niet af, maar ook niet per se luider zet. Je moet van Ezra z’n wat ouwig-donkere stem houden om van z’n songs te kunnen houden. Die zijn hoogst meezingbaar: niet alleen op ‘Barcelona’, maar ook op ‘Cassy O’’, ‘Stand By Your Gun’ en ‘Drawing Board’ vallen vlot goedkope vliegtickets richting het zuiden te boeken. Het huppelt ook maar door. ‘Wanted on Voyage’ blijft nooit eens echt in de prikkeldraad hangen, en struikelt al helemaal nooit met het aangezicht tegen de grond. Als er dan toch eens een donker moment is, klinkt dat eigenlijk wat ongeloofwaardig, als een verplicht nummertje – in ‘Spectacular Rival’ wordt Ezra’s stem slapstickachtig laag en zwaar, ‘Breakaway’ gaat van zeurderige blues naar knuffelrocker.
‘Wanted On Voyage’ blinkt uit in wat men ‘ideale, want onbezorgde festivalmuziek’ noemt. Maar u kent ons: onbezorgdheid, c’est les autres.
