Gert Verhulst over ouder worden, Samson, werk en geld. 'Acteren was nooit mijn hoofddoel'

De persverantwoordelijke van VIER laat me weten dat Gert Verhulst het op prijs zou stellen dat ik, alvorens me een uur lang met hem te onderhouden, eerst ‘Throwback Thursday’ zou meemaken in het Antwerpse Sportpaleis: een geheel en al uitverkochte show waarmee Ketnet vier avonden lang zijn twintigste verjaardag markeert. Er zijn in totaal 64.000 kaartjes voor verkocht, en nu jij weer. Als teenager op jaren, die oprecht jong was in de buitensporige jaren 70, ben ik eerlijk gezegd niet happig op dit avondje uit, maar aangezien ik ook een bikkelharde professional ben, stem ik toe.

Uit de Humo van 18 december 2017:

De persverantwoordelijke van VIER laat me weten dat Gert Verhulst het op prijs zou stellen dat ik, alvorens me een uur lang met hem te onderhouden, eerst ‘Throwback Thursday’ zou meemaken in het Antwerpse Sportpaleis: een geheel en al uitverkochte show waarmee Ketnet vier avonden lang zijn twintigste verjaardag markeert. Er zijn in totaal 64.000 kaartjes voor verkocht, en nu jij weer. Als teenager op jaren, die oprecht jong was in de buitensporige jaren 70, ben ik eerlijk gezegd niet happig op dit avondje uit, maar aangezien ik ook een bikkelharde professional ben, stem ik toe.

'De dag dat mensen niet meer geïnteresseerd zijn in wat ik doe, kap ik ermee. Denk ik'

Als alibi neem ik mijn jongste dochter mee, die enkele maanden ouder is dan Ketnet: zo kan ik ten Sportpaleize doen alsof ik een overbezorgde vader ben, een rol die volgens mijn alibi toch een tikje geloofwaardigheid zal missen. Om een lang verhaal kort te maken: die woensdagavond steek ik bleek af tegen een grote menigte prille twintigers, die de volledige liederenschat van achtereenvolgens ‘W817’, ‘Spring’ en ‘Samson & Gert’ meekrijsen.

Enkele dagen later, als de nationale file wegens sneeuwpret 1.200 kilometer lang is, ben ik al vroeg bij Studio 100, waar ik tegenover Gert Verhulst (49) plaatsneem. De pr-manager komt er ook bij zitten, waarschijnlijk voor de gezelligheid.

undefined

HUMO Waarom stond je erop dat ik ‘Throwback Thursday’ zag?

Gert Verhulst «Als je dan toch iets over mij zou schrijven, dan moest je dat concert zien. Mocht ik iets ouder zijn, dan zou ik misschien zeggen: ‘Throwback Thursday’ is mijn testament, al klinkt dat wel heel dramatisch. Maar goed, die show was wel een samenvatting van wat we de afgelopen dertig jaar hebben gedaan, zo van: ‘Kijk, dit is er van ons werk overgebleven, hoe lacherig er al die jaren ook over is gedaan.’ Ik ben trots op dat werk, we hebben er iets mee betekend voor heel veel mensen.»

HUMO In het nokvolle Sportpaleis probeerden prille twintigers iets van hun kindertijd te herbeleven. ‘Zo jong en al zo nostalgisch,’ dacht ik.

Verhulst «Er was ongetwijfeld nostalgie mee gemoeid, ja: teruggrijpen naar het oude vertrouwde in een wel erg onstabiele wereld die ook in hun ogen snel, misschien wel te snel, verandert. Ik denk dat veel twintigers bang zijn voor wat er nog moet komen, of toch erg onzeker over de toekomst. ‘Samson & Gert’ zal hen wel doen terugdenken aan de warmte van hun kindertijd, hun familie: nostalgie is volgens mij in de eerste plaats het verlangen naar een veilig gevoel.»

HUMO In de wereld van ‘Samson & Gert’ kan je erop vertrouwen dat alles altijd weer goed komt.

Verhulst «In het leven van de meeste mensen in Vlaanderen zit weinig gevaar of dreiging – je mag ervan uitgaan dat het leven van de meeste mensen hier in geen enkel opzicht lijkt op wat er elke dag op hln.be staat. Laatst las ik iets over een onthoofd lijk in een kofferbak: dat heb ik in mijn familie nog niet hoeven meemaken, en de meeste andere mensen ook niet.»

HUMO Is het leven niet altijd hachelijk en ongewis?

Verhulst «Dat is het altijd geweest, ja. Maar neem nu de komische serie ‘Lili & Marleen’, die mij dierbaar is. Het succes van die serie was op nostalgie gebaseerd, terwijl ze zich in de oorlog afspeelde. Geen zinnig mens die ooit naar de oorlog terugverlangt, maar hoe verder het verleden van ons af ligt, hoe mooier het wordt.»

HUMO Het publiek van ‘Throwback Thursday’ was blank, het weerspiegelde in geen geval de multiculturele samenleving die ik met het openbaar vervoer op weg naar het Sportpaleis overal kon zien.

Verhulst «Neen, maar als ik bij mij in Antwerpen-Zuid rondloop, merk ik dat heel veel Marokkaanse en Turkse jongeren fan zijn van ‘Samson & Gert’. Zij zijn er óók mee opgegroeid.»

HUMO Zouden die zich kunnen herkennen in het blanke wereldje van ‘Samson & Gert’?

Verhulst «Natuurlijk wel, want het draait bij ons niet om huidskleur, maar om wie de taart gestolen heeft, en wie die taart achter onze rug zou kunnen hebben opgegeten. Dat zal wel in alle culturen voorkomen. En ja, er zit geen allochtoon personage in ‘Samson & Gert’, omdat de meeste afleveringen die nu nog lopen al twintig jaar oud zijn: toen was er in ‘Thuis’ ook nog geen allochtoon te bekennen. Ik heb overigens niet het gevoel dat allochtone jongeren zich niet welkom voelen bij Studio 100. Ik kon alleen maar vaststellen dat ze ook niet aan ‘K3 zoekt K3’ hebben deelgenomen.»

HUMO Tijdens je optreden met Samson op ‘Throwback Thursday’ was je geen enkel ogenblik ironisch. Je kwam ten overstaan van die twintigers, geen kinderen meer, niet in de verleiding om je personage even te doorprikken voor goede verstaanders.

Verhulst «Neen, ik was heel bewust Gert van ‘Samson & Gert’, zoals Jelle Cleymans ook heel bewust zijn personage Evert Van Bellum uit ‘Spring’ was. Dat verwachtte het publiek in het Sportpaleis ook van ons. We kunnen onszelf het best relativeren van allemaal, maar tegelijk hebben we onze personages altijd heel serieus genomen. Dat heeft zowel met beroepsernst als met beroepseer te maken.

»Ik zou het heel erg vinden om nu lacherig te gaan doen over iets waar we dertig jaar lang intens mee bezig zijn geweest. Ik kan me niet permitteren om Samson en Gert tijdens zo’n show in het belachelijke te trekken, want die personages hebben een te belangrijke rol in de kindertijd van het publiek gespeeld.

»Wat ik na die vier concerten in het Sportpaleis heb meegemaakt, heb ik nog niet eerder beleefd. Eergisteren belde iemand bij me aan die me een cadeau bracht: om me te bedanken voor ons concert. In een brief schreef die man dat hij ‘de mooiste avond van zijn leven’ had beleefd. Zulke mensen wil ik niet teleurstellen met een ironische versie van ‘Samson & Gert’.»

HUMO Heb je ook het gevoel dat je met ‘Throwback Thursdag’ een periode hebt afgesloten?

Verhulst «Neen, ook al lijkt dat zo.»

HUMO In januari word je namelijk 50.

Verhulst «Al mijn hele leven denk ik dat ik één jaar ouder ben dan ik ben. Telkens als mijn verjaardag dichterbij komt, begin ik te rekenen, en dan merk ik dat ik een jaar jonger ben. Ik bedoel maar dat ik mijn leeftijd niet scherp in de gaten hou. 50 is een rond getal, je onthoudt het makkelijker, maar dat is dan ook alles. Voor de rest zijn er geen festiviteiten gepland.»

HUMO 50 betekent dat je in het leven tot de gevorderden behoort.

Verhulst «Ik merk wel dat ik onzekerder word naarmate de jaren klimmen. Wat ik dertig jaar geleden samen met Hans Bourlon en Danny Verbiest heb gedaan – Studio 100 opzetten – zou ik nu niet meer aandurven. Ik neem nog altijd risicovolle beslissingen, maar daarbij reken ik op mijn ervaring – na al die jaren heb je toch een bepaalde fond. Maar het soort risico’s dat ik als onwetende en onervaren 22-jarige nam, daar mag ik, echt waar, nu niet meer aan denken.»

HUMO Denk je nog weleens aan Danny Verbiest, medestichter van Studio 100, die in 2005 uit het bedrijf is gestapt?

Verhulst «Ja, ik heb destijds geprobeerd om hem op andere gedachten te brengen, maar ik zag dat het geen zin had: zijn vertrek had met z’n leeftijd te maken – hij was ouder dan Hans Bourlon en ik. De werkdruk hier was erg belastend voor hem, en bovendien wilde hij nog wel iets anders doen in zijn leven: ervan profiteren namelijk, en reizen.»

undefined

'Ik vond de school ver-schrik-ke-lijk. Maar door zo vroeg in het echte leven te staan, heb ik meer geleerd dan ik ooit op school had kunnen leren'

HUMO Stilaan zou ook jij al naar ‘iets anders in je leven’ kunnen verlangen, neem ik aan. Straks sta je weer in een resem kerstshows in Plopsaland.

Verhulst «Ja, maar mijn werkdruk valt tegenwoordig geweldig mee: ik doe nu maximaal 25 kerstshows. Vroeger deed ik er dubbel zoveel. Dat zou ik niet meer aankunnen. Het houdt hoe dan ook op, hè?»

Hogere studie

HUMO Je hebt nooit onder stoelen of banken gestoken dat ‘beroemd worden’ je initiële ambitie was.

Verhulst «Als kind al. Veel BV’s doen alsof het streven naar roem van geen belang was voor hen. Het verlangen naar roem minimaliseren staat om één of andere reden goed, maar ik ben er zeker van dat het de drive van iederéén is die op tv komt. In de vroege jaren 80 was op tv komen en bekend worden overigens niet evident: je moest er veel moeite voor doen, ’t was niet iets dat je overkwam. Wie beroemd werd, wilde dat ook heel graag en daarmee uit.

»Toen ik 18 was, bijna 32 jaar geleden, vóór de komst van VTM, was er overigens nog geen sprake van BV’s. Je had in die tijd meer kans om minister te worden dan presentator op tv, terwijl je vandaag al moeite moet doen om níét op de televisie te komen. Daardoor is tv, zeker in de ogen van de jongere generatie, enorm gedevalueerd.»

HUMO Jij was 18 en je wist precies wat je wilde.

Verhulst «Ja, en ik vind het nog altijd leuk als mensen van die leeftijd een duidelijk doel hebben. Een man met een plan staat meteen al twintig stappen verder dan iemand zonder plan.»

HUMO 18 is vaak de leeftijd waarop iemand aan hoger onderwijs begint, dat heb jij overgeslagen.

Verhulst «Door een samenloop van omstandigheden. Je weet dat ik afgewezen ben op de toneelschool. Ik wilde presentator worden, geen acteur, en de toneelschool was in mijn ogen de opleiding die daar het dichtst bij aansloot. Ik had niet meteen een alternatief voor de toneelschool en dacht: ‘Laat ik dan maar eerst mijn legerdienst doen’ – die was toen nog verplicht – en als ik dat achter de rug heb, zal ik misschien weten wat ik wil studeren. Maar toen zag ik in de krant dat de toenmalige BRT een presentator zocht, en ik ben met succes op die advertentie ingegaan.»

HUMO Heb je het ooit gemist dat je geen hogere opleiding hebt gevolgd?

Verhulst «Ik had, achteraf bekeken, graag een acteursopleiding gehad. Wat ik bij ‘Samson & Gert’ doe, is niet aan één stuk door slecht, maar het is niet altijd even goed. Acteren is een heel technisch beroep, volgens mij, en ik heb het zonder die techniek moeten doen. Dat acteren was nooit mijn hoofddoel: het is erbij gekomen, want ik was eerst tv-omroeper en presentator. Kijk, het personage Gert uit ‘Samson & Gert’ zal me intussen wel als gegoten zitten, maar ik besef maar al te goed dat ik geen Robert De Niro ben. Voor de rest denk ik dat ik, door zo vroeg in het echte leven te staan, meer heb geleerd dan ik ooit op school had kunnen leren.»

HUMO Wat verwachtte je op studiegebied van je eigen kinderen Victor en Marie?

Verhulst «Ik ben, gezien mijn eigen parcours, de laatste die hun kan verplichten tegen hun zin te studeren.»

HUMO Je kinderen konden denken: ‘Ach, mijn vader heeft het ook zonder hogere studie gedaan, en kijk eens hoever hij het heeft geschopt.’

Verhulst «Dat dachten ze volgens mij niet. Ik vond de school zelf ook ver-schrik-ke-lijk, zeker het atheneum. Als het vroor dat het kraakte, maakte ik mijn borst nat en ik ging buiten staan in de hoop dat ik bronchitis zou oplopen. Dat werkte dus niet, geef ik graag even mee.»

HUMO Ik las dat je zoon tot zijn volle tevredenheid bij Studio 100 werkt als productieassistent.

Verhulst «Binnenkort gaat hij ergens anders aan de slag, ook in een mediabedrijf. Dat vind ik heel gezond, want als hij later op z’n carrière zou terugblikken, zou hij misschien kunnen denken dat hij het allemaal aan mij te danken heeft.»

Het leven zoals het is

HUMO Wat heb je de afgelopen twintig jaar zoal tegen je zin gedaan?

Verhulst «Weinig. Als je 45 shows speelt in Plopsaland, anderhalf uur live met orkest, zit er weleens een minder dagje tussen. Je voelt je soms niet top, tot het doek opengaat: dan vind ik het meestal wel weer leuk. Soms heb ik te hard gewerkt, maar nooit vlakaf tegen mijn zin. Met liedjesteksten en scenario’s schrijven heb ik wel altijd een haat-liefdeverhouding gehad: dat is pas echt werken, vind ik. Ik moet me er echt aanzetten, me ertoe dwingen. ’t Is ook een eenzame bezigheid. Ik hou zelfs niet van de praktische kant ervan: typen. Maar ik doe het nog altijd. Het gevoel als je klaar bent met een scenario, een soort euforie, is dan weer onbetaalbaar.»

undefined

undefined

'Ik heb het altijd heel kwaad als er mensen en dingen verdwijnen die 'een stuk van mijn leven' zijn.'

HUMO Bij Studio 100 ben je ook ideeënman en tekstschrijver. Denk je dat die bron op een dag kan opdrogen?

Verhulst «Ik weet dat zoiets op kan raken, maar niet bij mij, denk ik dan. Ik vrees ook niet dat het op kan raken, want die vrees is net het grote probleem. Als je denkt dat je impotent wordt, dan ben je het ook. Ik heb me, door de omstandigheden gedwongen – morgenochtend wordt er gefilmd – nooit kunnen afvragen of er wel inspiratie was: die tekst moest er op tijd zijn. Je gaat ervoor zitten in het besef dat het op die of die dag af moet zijn, zo simpel is het.»

HUMO Wat is volgens jou de bestaansreden van jouw talkshow ‘Gert Late Night’, los van het feit dat hij op een plezierboot, de Evanna, wordt opgenomen?

Verhulst «Als je als gast aankomt bij ‘Van Gils en gasten’ – ik schat Lieven Van Gils overigens heel hoog – dan beland je een halfuur voor de show in een koffiekamer, waar een redacteur je nog even iets komt zeggen. Waarna ze je – húp – de opnamestudio ingooien. Elke gast krijgt stress, want iedereen vraagt zich af of hij of zij wel voldoende reclame zal kunnen maken voor de film, het boek of de cd die ze in de aanbieding hebben. Bij ‘Gert Late Night’ schepen onze gasten op maandagochtend in. Ze zitten vier avonden in het programma, waardoor ze kunnen denken: ‘Als ik het vandaag niet gezegd krijg, lukt het me morgen wel. Of anders zeg ik het bij het ontbijt, dat óók wordt gefilmd.’

»Onze gasten zijn dan ook rustig, en gaan zich steeds meer thuis voelen aan boord. Dat leidt tot... Bekentenissen is een groot woord, maar na een paar dagen beginnen ze dingen te vertellen die ze anders toch liever voor zichzelf houden. Pas op, ik wil ze geen geheimen ontfutselen. Ik wil na afloop alleen maar kunnen zeggen: ‘Nu hebben we die mens eens op een andere manier gezien.’»

HUMO Waarom is de professionele flapuit James Cooke je aangewezen sidekick?

Verhulst «We zijn complementair. De populariteit van James is het afgelopen jaar spectaculair gegroeid. In de dertig jaar dat ik in de tv-wereld rondloop, heb ik zo’n snelle opgang nog niet eerder meegemaakt.»

HUMO Waaraan ligt dat?

Verhulst «Als het over James gaat, kan ik niet buiten het cliché dat hij ‘altijd zichzelf is’. Hij heeft weinig remmingen en zegt wat hij denkt. En hij schaamt zich niet voor zijn tekortkomingen: als hij iets niet weet, doet hij geen enkele moeite om die onwetendheid weg te spelen. Volgens mij is hij een geruststellende figuur.»

HUMO Al is hij ook een heel uitgesproken personage, verre van gemiddeld. En dat hij homo is, speelt hij complexloos uit.

Verhulst «Hij is bij uitstek iemand die twintig jaar geleden nooit op de televisie had gekund. Om te beginnen spreekt hij al niet het Nederlands dat je toen geacht werd te spreken – ik ondertussen ook niet meer, zeker niet in ‘Gert Late Night’, omdat we in dat programma het leven filmen zoals het is.»

Vakantiehuis

HUMO Jij hebt in ieder geval nog bij de BRT gewerkt toen de goede uitspraak van de standaardtaal daar een basisvereiste en de normaalste zaak van de wereld was. Vind je het nog de moeite om die standaardtaal te verdedigen?

Verhulst «Ze is zeker niet meer de standaardtaal van de televisie, als ik het journaal even buiten beschouwing laat. Maar ik kan me nog altijd blauw ergeren aan taalfouten op radio en tv: aan mensen die rommelen met de betrekkelijke voornaamwoorden ‘die’ en ‘dat’, bijvoorbeeld. Ik weet niet of de standaardtaal beetje bij beetje verloren gaat, maar ik weet wel dat mensen in straatinterviews stukken mondiger zijn dan pakweg in het begin van de jaren 80. Ze zijn om te beginnen minder onder de indruk van meneren en mevrouwen van de televisie en ze kunnen zich over het algemeen veel beter uitdrukken.»

HUMO Ik heb al vaak gemerkt dat veel mensen jou misschien nog vaker met financieel succes dan met Samson associëren.

Verhulst «Ik begrijp dat en heb er ook geen probleem mee: geld zal altijd wel tot de verbeelding spreken. Ik heb al weleens vernomen dat ik ‘één van de rijkste mensen van België’ zou zijn. Toegegeven, ik ben verre van een sukkelaar, maar er bestaat nog een andere categorie rijke ondernemers en families in België, waarbij ik niet eens in de buurt kom. Een typisch Vlaams verschijnsel is dan weer: al te bescheiden doen over je rijkdom, of je rijkdom zelfs ontkennen. Aan zulke gespeelde bescheidenheid doe ik liever niet. Kijk, ik ben welgesteld en daar ben ik trots op, ik weet ook wat ik ervoor heb moeten doen. En ik heb geluk gehad in mijn leven. Als ik dat zeg, is de eerste reactie: ‘Ik werk ook heel hard en ik heb geen geluk in mijn leven.’ Dan kan ik alleen maar antwoorden: ‘Zo gaat dat in het leven.’ Maar ik ontmoet ook wel mensen die fantastisch vinden wat ik heb bereikt, en die zich door het succes van Studio 100 geïnspireerd voelen.»

HUMO Behoor je tot het soort mensen dat in de maakbaarheid van geluk gelooft?

Verhulst «Er passeren heel veel treinen in het leven. Eén: je moet ze zíén passeren, en twee: je moet weten welke trein je moet nemen. Geluk is vaak een intuïtie die goed uitpakt, maar evengoed kan het een weldoordachte beslissing zijn.»

undefined

undefined

'We waren met z'n vijven thuis en onze living was kleiner dan dit bureau, maar ik heb een fantastische jeugd gehad.'

HUMO Het gemiddelde maandsalaris in België bedraagt 2.068 euro en het gemiddelde pensioen 1.444 euro. Kun je je nog een leven met een modaal inkomen voorstellen? En zou je zo’n leven nog kunnen leiden?

Verhulst «’t Lijkt mij iets te makkelijk om daar meteen ja op te antwoorden. En ik kan me absoluut iets voorstellen bij de bedragen die je noemt: wereldwijd werken er meer dan 2.000 mensen voor ons – ik heb dus wel een idee van wat mensen gemiddeld verdienen, en ik weet ook dat ze doorgaans niet met geld moeten gooien.

»Als ik morgen van een gemiddeld salaris zou moeten leven, dan is dat maar zo. Ik ben heel flexibel en bovendien heb ik me ook als kind altijd rijk gevoeld, terwijl ons gezin met drie kinderen van één bescheiden inkomen moest zien rond te komen: ik had één trui aan en mijn andere trui zat in de was, en toch dacht ik dat we rijk waren. We waren met z’n vijven thuis en onze living was kleiner dan dit bureau, maar ik heb een fantastische jeugd gehad.»

HUMO Ik zag je ten overstaan van Luk Alloo volschieten toen het vakantiehuisje waar je in je kindertijd heel vaak kwam, verdwenen bleek.

Verhulst «Ja, dat overviel me. ’t Was meer een barak, maar goed, we hadden toch maar mooi een ‘buitenverblijf’. Mijn vader, die bij de spoorwegen werkte, had het eigenhandig opgetrokken met materiaal dat hij gevonden had – in die tijd vond je ongetwijfeld meer materiaal dan nu bij de spoorwegen (lacht). Een buurman zei tegen mijn vader: ‘Als een conducteur hier op z’n fluitje zou blazen, dan rijdt je bungalow weg.’ Er zaten planken van oude wagons in, bielzen... We gingen er elk weekend en elke vakantie naartoe.

»Ik heb het altijd heel kwaad als er mensen en dingen verdwijnen die ‘een stuk van mijn leven’ zijn, nog het meest als ze een belangrijke rol in mijn jeugd hebben gespeeld. Mijn ouders hebben dat huisje dertig jaar geleden verkocht. Toen ik het terug wilde kopen, alleen maar om de illusie te kunnen koesteren dat ik iets van mijn jeugd kon bewaren, bleek het verdwenen. En daar had ik het moeilijk mee.»

Fietser aangereden

HUMO Toen ik je tien jaar geleden interviewde, zei je: ‘Ik heb de indruk dat we ons in zakelijk opzicht met betrouwbare mensen hebben omringd. Hadden ze mij een loer willen draaien, dan had dat al gebeurd moeten zijn.’ Nu denk ik even aan de fraude die Maarten S., ooit financieel directeur van Studio 100, heeft gepleegd.

Verhulst «Ik heb ooit gezegd dat ik daar geen seconde van heb wakker gelegen. Dat kwam verkeerd over: ‘Hij stikt zo in het geld dat zelfs zo’n fraudezaak hem niet kan deren.’ Ik bedoelde alleen maar dat ik daar pragmatisch en realistisch in ben: ‘Zulke dingen gebeuren en je moet ervoor zorgen dat ze je geen tweede keer overkomen.’

»Die man heeft jarenlang gefraudeerd: hij is klein begonnen, en toen zijn onderneming ontspoorde, liep hij meteen ook finaal tegen de lamp. Kijk, je kan in je bedrijf allerlei controleapparaten inbouwen, maar die sluiten de behoefte aan vertrouwen niet uit. We hebben sindsdien extra veiligheidsmaatregelen getroffen, maar die vind ik niet leuk. Nadat het ons was overkomen, hoorden we dat bedrijven heel vaak met fraudeurs te maken krijgen, maar die kwesties worden meestal binnenskamers gehouden, want fraude is nooit de beste reclame voor een bedrijf.

»Studio 100 loopt zodanig in de kijker dat wij die fraudezaak jammer genoeg niet uit de media konden houden. Twee weken geleden heb ik in de buurt van het Sportpaleis een fietser aangereden: mijn schuld, al had ik hem echt niet kunnen zien aankomen. Voor de rest niets ergs: een blauwe plek. Nog geen twee uur later stond dat voorval al uitgebreid op hln.be. Moet dat? De dag erop haalde het uiteraard ook de gedrukte krant. Noch die fietser noch ik hebben de krant opgebeld. Die aanrijding was een ongelukje, geen crimineel feit, maar we leven in een tijd dat je zelfs zoiets niet meer stil kan houden.»

HUMO In de donkere dagen voor Kerstmis zendt VIER je praatprogramma ‘Gert Last Year’ uit, dat opgenomen wordt in het Château de Targnon, een kasteel op een Ardens landgoed van 25 hectare in de gemeente Stoumont, waarvan jij en Hans Bourlon de eigenaars zijn. In die talkshow verkiezen jullie de persoon van het jaar. Ter oriëntatie staat er een lijst van kanshebbers op de site van VIER.

Verhulst «Een zeer persoonlijke keuze van James en mij. Als je het niet met die keuze eens bent, dan is dat maar zo, maar we vonden het toch belangrijk om te weten of het publiek ongeveer aan dezelfde mensen dacht als wij. En dat viel geweldig mee.»

HUMO Hilde Van Mieghem, die door sommigen al tot ‘vrouw van het jaar’ is uitgeroepen’ staat niet in jullie lijst. Bart De Pauw dan weer wel. Je had hem samen met Gwendolyn Rutten te gast in ‘Gert Late Night’. Gwendolyn Rutten stond uitgerekend in die aflevering pal voor #MeToo: ‘Kijken mag, maar je blijft met je poten van ze af,’ luidde het. Terwijl Bart De Pauw er op het eerste gezicht vrolijk bij zat.

Verhulst «Voor ‘Gert Last Year’ zijn James en ik ons licht gaan opsteken op de markt. Uit wat we daar te horen kregen, zijn we er nu al zeker van dat Bart De Pauw in onze top tien zal staan. Het ergste van die hele affaire is dat hij in de media veroordeeld is, nog voor er publiekelijk één of ander bewijs is geleverd. Ik weet intussen pertinent zeker dat het niet de man in de straat is die hem veroordeeld heeft. James en ik hebben straatinterviews gemaakt waarin de meeste mensen zich vooral afvroegen wat hij nu precies had gedaan. Ik had verwacht dat ze hem meteen aan de schandpaal zouden nagelen, maar dat was zeker niet het geval: ze namen een afwachtende houding aan, en dat doe ik ook. Vóór het parket, dat die zaak nu onderzoekt, met feiten komt aanzetten die onder het strafrecht vallen, is het zelfs voorbarig om van ‘de slachtoffers’ van Bart De Pauw te spreken. Ik ben heel benieuwd hoe dit zal aflopen.»

undefined

'Vóór het parket met feiten komt aanzetten die onder het strafrecht vallen, is het voorbarig om van 'de slachtoffers' van Bart De Pauw te spreken'

HUMO Jij hebt ook ervaring met de onprettige kanten van de openbaarheid: je romances met Karen en Josje kregen heel veel aandacht in de vakpers. Hoe goed was je daartegen bestand?

Verhulst «Zowel Karen als Josje en ik wisten vooraf wat er ons boven het hoofd hing. Wij waren een droom voor de pers, hè? Er werd al 25 jaar over mij geschreven, ik wist al dat de impact van dat soort verhalen beperkter is dan je vreest. De mensen vergeten snel. Ik hád een relatie met Karen en later met Josje: dat was dus wáár, en ik heb geen probleem met feiten in de pers. Maar dat soort persaandacht is vooral niet leuk voor je kinderen.

»Mijn kinderen hebben mij nooit op mijn liefdesleven aangesproken, we zijn altijd samen sterk geweest. Vóór mijn scheiding was ik vooral een afwezige vader, maar daarna woonden mijn kinderen om de week bij mij en is alles veranderd. Nu krijgen mijn kinderen zelf aandacht van de pers. Ze kunnen zelf uitmaken of ze dat willen of niet, maar ik heb er altijd voor gezorgd dat ze een zo normaal mogelijke jeugd hadden: ik heb ze heel lang uit de bladen weten te houden.»

HUMO Ben je het soort man dat tot z’n laatste snik in touw wil zijn?

Verhulst «Op dit ogenblik is mijn levenskwaliteit heel hoog, veel hoger dan toen ik me nog kapot dreigde te werken. Ik hoop dat er in het voorjaar een nieuwe serie van ‘Gert Late Night’ komt, al heb ik daar geen zekerheid over. De commerciële tv is een bijzonder wisselvallig wereldje. Het gekke is dat ik van die onvoorspelbaarheid heb leren houden. De dag dat ik aanvoel dat de mensen niet meer geïnteresseerd zijn in wat ik doe, als de kijkcijfers dus niet meer goed zijn, dan kap ik ermee. Denk ik. ’t Is allemaal gemakkelijker gezegd dan gedaan...»