Ghislaine Maxwell, hofleverancier voor meisjes van Epstein: ‘Jeffrey gedroeg zich erg arrogant, maar zij was de charme zelve’

Ghislaine Maxwell, de vertrouwelinge van miljardair Jeffrey Epstein, is veroordeeld tot 20 jaar cel wegens de ‘werving en verzorging’ van minderjarige meisjes. De erfgename van mediamagnaat Robert Maxwell en bijna twee decennia de spilfiguur van het New Yorkse societyleven, bezorgde Epstein jarenlang tientallen jonge meisjes die hij nadien misbruikte. ‘Ze ronselde meisjes op campings, in scholen en in wellnesscentra.’

Liever luisteren naar dit verhaal? Hieronder de ingesproken versie door Blendle:

(Dit artikel verscheen voor het eerst in Humo 18 november 2019)

Ghislaine Maxwell (57) leek van de aardbodem verdwenen nadat ze in 2016 haar herenhuis in de New Yorkse Upper East Side voor 15 miljoen dollar van de hand had gedaan. Ze woonde geen recepties meer bij, bleef weg van vipfeestjes en de glitter en glamour van het societyleven waar ze al sinds haar tienerjaren deel van had uitgemaakt. Ze was naar Israël getrokken, heette het, waar haar vader, de mediamagnaat Robert Maxwell, begraven ligt. Andere bronnen beweerden zeker te weten dat ze een anoniem bestaan leidde in het zuiden van Frankrijk. Of dat ze zichzelf had opgesloten in haar woning in de dure Londense wijk Belgravia. Of misschien was ze wel vermoord omdat ze op de hoogte was van tal van geheimen. Ze is al drie jaar spoorloos wanneer een paparazzo de miljardairsdochter op een zomerse middag in augustus op het terras van een fastfoodrestaurant in Los Angeles ziet zitten. Ze heeft net een hamburger achter de kiezen, en zit te lezen in ‘The Book of Honor: The Secret Lives and Deaths of CIA Operatives’ van de onderzoeksjournalist Ted Gup.

Op de eerste foto in de New York Post geeft ze de indruk dat ze zich betrapt voelt. Angstig in elkaar gedoken, zonder make-up, en met een bril met dikke glazen op de neus: één van de meest gezochte en belaagde iconen van de New Yorkse jetset. Op de tweede foto heeft ze haar bril afgenomen. Ze kijkt onbewogen in de lens, bijna sereen. Ze lijkt wel tien jaar jonger, zoals toen ze nog één van de spilfiguren van de uitgaanswereld was. Glamour en drama, het zou de samenvatting van haar leven kunnen zijn.

Collectieve hysterie

Ghislaine Noelle Marion Maxwell kwam op 25 december 1961 ter wereld als negende kind van Robert en Elisabeth Maxwell, na een aaneenschakeling van tragische gebeurtenissen. Twee dagen eerder was haar oudste broer, Michael (15), zwaargewond geraakt bij een auto-ongeval. Zijn chauffeur was in slaap gevallen en gecrasht, en Michael belandde in een coma waaruit hij niet meer zou ontwaken: zes jaar later overleed hij.

Tijdens haar eerste levensjaren groeide Ghislaine op in de schaduw van een broer die ze nooit zou kennen. De broer die zij, bijna symbolisch, had vervangen. Maar de familie zou de tragedie nooit te boven komen. ‘Ghislaine had in het middelpunt van onze belangstelling moeten staan, maar we gunden haar nauwelijks een blik,’ zou Betty Maxwell later schrijven in haar memoires ‘A Mind of My Own: My Life with Robert Maxwell’. Op een dag had Ghislaine er genoeg van en schreeuwde ze: ‘Mama, ik ben er ook nog, hè!’ Ze was toen 3 jaar oud.

Ze leed later aan anorexie en had zware leerproblemen op school, maar na haar puberteit leek ze haar draai te vinden. Anders dan haar broers en zussen, die zich nooit in het openbaar vertoonden, liet ze zich graag opmerken in het gezelschap van haar vader. De twee groeiden naar elkaar toe, en in 1986 noemde hij zelfs zijn nieuwe jacht naar haar: Lady Ghislaine.

Ze woonde met haar familie in Headington Hill Hall, een pompeus landhuis met 53 kamers en een subliem uitzicht op Oxford. Ze nam niet alleen deel aan het societyleven, maar bleek vooral een losgeslagen schietspoel: brutaal, onverantwoordelijk en lichtzinnig. Een waaghals die haar brevet als helikopterpiloot haalde, maar tegelijk ook afstudeerde aan het prestigieuze Balliol College. Alleen van haar slikte Robert Maxwell de kuren en grillen, al heeft hij haar altijd verboden vriendjes mee naar huis te nemen.

Tegenover de rest van de familie gedroeg hij zich hatelijk en onuitstaanbaar. Hij vernederde zijn kinderen in het openbaar en gaf ze van de riem als hun schoolresultaten niet waren wat hij had verwacht. Hij verzette zich tegen hun huwelijksplannen als de partner hem niet aanstond en eiste totale gehoorzaamheid, met maar één doel voor ogen: ze moesten de perfecte ambassadeurs van zijn imperium worden. In haar memoires beschrijft Betty Maxwell de onverdraaglijke sfeer tijdens het ontbijt op zondagochtend: ‘Bob gedroeg zich onverbiddelijk, en het ontbijt ontaardde in een vlaag van collectieve hysterie. Twee kinderen barstten in huilen uit, anderen werden gestraft en de maaltijd eindigde in complete wanhoop.’

Journalist Roy Greenslade was eens getuige van een scène tussen Robert en Ghislaine.

‘Wat heb ik gehoord? Het heeft geen haar gescheeld of je was verdronken?’ – ‘Oh, dat was een accidentje. Ik sprong van de boot en ik heb mijn hoofd tegen een mast gestoten.’ – ‘Je blijft maar risico’s nemen. Ik héb het je al gezegd die keer dat je op ski’s uit een helikopter was gesprongen: laat het niet meer gebeuren!’

Toen ze de kamer had verlaten, merkte Maxwell Roy Greenslade op en hij monkelde niet zonder trots: ‘Ze is helemaal zoals ik.’

Terwijl Robert Maxwell Margaret Thatcher en Michail Gorbatsjov mocht tutoyeren, ging Ghislaine om met leden van de Britse koninklijke familie en de zoon van John F. Kennedy – Robert zag hem wel zitten als schoonzoon, maar kort daarna vond Ghislaine de ware liefde bij een Italiaanse graaf. Ze trok ook op met de familie Agnelli, eigenaars van Ferrari, Fiat en voetbalclub Juventus Turijn, en met celebrity’s en popsterren als Mick Jagger.

Maar de werknemers van Maxwell moesten niets van haar hebben. ‘Als ze je om een sigaret vroeg, ging ze ervandoor met je hele pakje,’ vertelde een secretaresse aan Tom Bower, auteur van een biografie over de tycoon.

Ordinaire gangster

Wie Ghislaine Maxwell wil doorgronden, kan niet om de dominante vaderfiguur heen. Eigenlijk heette Robert Maxwell Ján Ludvík Hoch, geboren in 1923 als zoon van Tsjechische joods-orthodoxe landbouwers. In 1940 vluchtte hij naar Groot-Brittannië – de rest van zijn familie zou omkomen in de gaskamers van Auschwitz – en een jaar later nam hij dienst in het Britse leger, dat hem in 1945 met het Military Cross vereerde voor bewezen dapperheid in oorlogsacties.

Later werd Robert Maxwell een succesvolle krantenmagnaat, parlementslid en eigenaar van voetbalclubs Oxford United en Derby County. Hij werd vaak vergeleken met zijn grote rivaal Rupert Murdoch, maar achter het imperium van de megalomane, egocentrische zakenman ging een gigantische fraude schuil. Om zijn talrijke overnames en zijn levensstijl te financieren, plunderde hij het pensioenfonds van de Mirror Group, de uitgever van kranten als de Daily Mirror en de Daily Express, voor een bedrag van 300 miljoen pond.

Dat kwam pas aan het licht na zijn plotse overlijden in november 1991: Maxwell viel van zijn boot in de buurt van de Canarische eilanden en verdronk. Zijn dood zou Ghislaines leven ingrijpend veranderen: haar vader bleek allesbehalve een zakelijk genie met een neus voor deals en buitenkansjes geweest te zijn, maar een ordinaire gangster die één van de grootste financiële putten van de eeuw had gedolven. Het pensioenfonds van de werknemers was in rook opgegaan, de aandeelhouders bleven achter met waardeloze stukken, curatoren probeerden het kluwen van schermvennootschappen en postbusfirma’s te ontwarren, en de broers Kevin en Ian Maxwell, die bestuursfuncties in het bedrijf bekleedden, moesten zich verantwoorden voor justitie.

Meteen gonsde het van de geruchten rond zijn bizarre overlijden: was het wel een ongeval? Had hij zichzelf van het leven beroofd? Of was het moord? Robert Maxwell had banden gehad met de Britse geheime dienst MI6 en de Russische tegenhanger, de KGB, maar hij zou ook gewerkt hebben voor de Mossad, de Israëlische geheime dienst. Het staat vast dat bij zijn begrafenis in Israël zes toplui van de dienst aanwezig waren, en dat premier Yitzhak Shamir in zijn lofrede zei: ‘Hij heeft meer voor Israël gedaan dan we vandaag kunnen zeggen.’

Na zijn dood verhuisde Ghislaine Maxwell naar New York. Ze zat volgens moeder Elisabeth mentaal compleet aan de grond: ‘Iedereen vertelde haar dat ze zich geen zorgen hoefde te maken, maar de realiteit was dat ze haar leven helemaal opnieuw moest opbouwen.’

In Manhattan maakte Ghislaine kennis met Jeffrey Epstein, een financier met het air van Richard Gere, een Wall Street-wolf die het graag breed liet hangen. Hij was zijn carrière begonnen als leraar wiskunde aan de gerenommeerde Dalton School in de Upper East Side, werd vervolgens trader bij de bank Bear Stearns en richtte daarna zijn eigen bedrijf op, J. Epstein & Co., waarmee hij in korte tijd schatrijk werd. Hij mocht Leslie Wexner tot zijn klanten rekenen, de eigenaar van lingeriemerk Victoria’s Secret, en Elizabeth Johnson, erfgename van de farmagigant Johnson & Johnson.

Hij was een autodidact en acht jaar ouder dan Ghislaine, maar zij viel als een blok voor zijn cynisme, zijn ruimdenkendheid en zijn onconventionele levenshouding. Een outsider, net zoals haar vader was geweest. Epstein was een levensgenieter pur sang, ‘een man die van vrouwen hield’, zoals zijn goede vriend Donald Trump het kernachtig verwoordde.

Hoe Jeffrey Epstein en Ghislaine Maxwell elkaar precies hebben ontmoet, is niet bekend. Begin jaren 90 maakte hij nog geen deel uit van de New Yorkse jetset en woonde hij nog niet in zijn oogverblindende verblijf van 2.000 vierkante meter in Upper East Side. Zijn toenmalige vriend Stuart Pivar herinnert zich in The Times wel hoe ze in New York aankwam: ‘Ghislaine was een wrak. En eerlijk: de laatste persoon op aarde die ze in die toestand had mogen tegenkomen, was Jeffrey Epstein. Hij was onverzadigbaar als het over seks ging. Volgens mij leed hij aan satyriasis, de mannelijke vorm van nymfomanie. En hij had het geld om zijn behoeften te kunnen bevredigen, zelfs meermaals per dag.’

Ghislaine Good Times

Ghislaine ontving op dat moment een jaarlijkse toelage van 80.000 pond vanuit Liechtenstein, waar de familie een trust beheerde. Mogelijk vond ze in Jeffrey Epstein de financiële raadgever die haar vader altijd voor haar was geweest, en moest hij haar helpen haar fortuin opnieuw op te bouwen. Maar volgens een boekhouder van Epstein in het magazine Rolling Stone zou het omgekeerde het geval geweest zijn: ‘Jeffreys carrière schoot pas uit de startblokken toen hij Ghislaine Maxwell leerde kennen.’ En biograaf Tom Bower vertelde tegen The Sunday Times dat er ‘miljoenen in de familie circuleerden’ na de dood van Robert Maxwell. ‘Meer dan waarschijnlijk heeft Ghislaine het hoofd boven water kunnen houden dankzij geld dat haar vader op geheime rekeningen had verborgen.’ Ook de Britse bijzondere belastinginspectie was daarvan overtuigd en stuurde een delegatie van drie speurders naar New York om Ghislaine te ondervragen, maar die moesten onverrichter zake terugkeren.

Voor Jeffrey Epstein was de ontmoeting met Ghislaine Maxwell in ieder geval een geschenk uit de hemel. Dankzij haar adresboekje kreeg de zakenbankier toegang tot politici, miljardairs, kunstenaars en popartiesten, advocaten, topmodellen als Naomi Campbell en royals als de Britse prins Andrew. Ze stond bekend als Ghislaine Good Times, en door de reputatie van haar vader hing er een onweerstaanbaar aura van schandalen om haar heen. Ze deed ook weinig om daar verandering in te brengen: ze bewoog zich brutaal en zelfverzekerd in de hoogste kringen. ‘Ze was erg entertainend en grappig, en ze praatte openlijk over seks, maar ze gaf ook een kwetsbare indruk,’ zegt journalist Christopher Mason in The New York Times. ‘Ze zag er altijd adembenemend uit met haar korte zwarte haren, haar dure oorbellen en haar nauw aansluitende jurken of broeken.’ In 1994 vroeg Ghislaine aan Mason om een pikante song over haar liefdesleven te schrijven en op het verjaardagsfeestje van Jeffrey te zingen.

Ghislaine regelde het publieke leven van Jeffrey, maar ontfermde zich ook over zijn patrimonium, waaronder zijn riante woningen in New York en Palm Beach en zijn privé-eiland Little Saint James, in de Caraïben. Ze mocht ook naar eigen goeddunken personeel aanwerven en ontslaan en werd steevast ‘lady of the house’ genoemd.

In 2000 nam ze haar intrek in een woning van 650 vierkante meter aan 65th Street, die voor 5 miljoen dollar was aangekocht door een firma die op hetzelfde adres was gedomicilieerd als het hoofdkwartier van Epstein. Het huis werd het decor van somptueuze feesten en party’s – de jacquets en galajurken werden vermenigvuldigd door de talloze spiegels tegen de muren en aan de plafonds. ‘Maar de mensen kwamen vooral voor Ghislaine,’ herinnert zakenbankier Euan Rellie zich. ‘Jeffrey kon zich erg arrogant en afstandelijk gedragen, maar zij was de charme en elegantie zelve.’

De relatie tussen Epstein en Maxwell leek voor de buitenwereld wel wat ongewoon: meer een overwogen verbintenis dan pure liefde. Maar wat vooral verborgen moest blijven, was wat zich binnenskamers afspeelde: dat leek meer op een New Yorkse versie van ‘Les liaisons dangereuses’, afgaand op de getuigenissen die de procureur had verzameld in de rechtszaak tegen Jeffrey Epstein. Daarin is sprake van perversiteiten, handelingen tegen betaling, al dan niet onder dwang, en handel in minderjarigen. Om zijn lust te bevredigen had hij ‘minstens drie orgasmes per dag’ nodig.

Seksfeestjes

Ghislaine Maxwell zou persoonlijk tientallen meisjes tussen 14 en 18 jaar geselecteerd hebben. Ze ronselde hen in wellnesscentra, op campussen, bij pleeggezinnen en op campings. Vaak ging het om onzekere meisjes in een kwetsbare positie, en zij hield hun voor dat ze snel veel geld konden verdienen als ze voor haar wilden werken. Ze maakte hun duidelijk hoe ze Epstein het best konden opwinden en bevredigen, en ze bracht hen zelf met haar helikopter naar Little Saint James. ‘Ze was een moederkloek,’ vertelde één van de meisjes later. Ghislaine Maxwell zou de ‘masseuses’ ook verkocht of uitgeleend hebben aan anderen, onder wie prins Andrew, advocaat Alan Dershowitz, die nog O.J. Simpson heeft verdedigd, en Amerikaanse politici als de voormalige gouverneur Bill Richardson en senator George J. Mitchell. Alle betrokkenen hebben dat echter ten stelligste ontkend, en zijn ook nooit verhoord.

Volgens twee meisjes, Virginia Roberts Giuffre en Maria Farmer, zou Ghislaine ook zelf hebben deelgenomen aan de seksfeestjes. Toen ze daarover in 2016 werd ondervraagd door de politie, verloor ze voor één keer haar kalmte en begon ze met haar vuisten op tafel te bonken: ‘Het zijn leugenaars! Alles wat ze vertellen, is niet waar!’

Op 10 augustus 2019 werd Jeffrey Epstein dood aangetroffen in zijn cel in New York, waar hij al ruim een maand opgesloten zat nadat een nieuw onderzoek was geopend. Net zoals na het plotse overlijden van Robert Maxwell circuleerden al snel de wildste geruchten: Epstein wist te veel over te veel zakenlui en politici, en moest uit de weg geruimd worden.

Er is ook volop gespeculeerd over wat Ghislaine ertoe heeft bewogen om zich met zijn zaken te blijven inlaten, want sinds zijn eerste verblijf in de gevangenis in 2008 waren ze niet meer samen in het openbaar gezien. Meer dan waarschijnlijk waren ze op dat moment al tien jaar geen stel meer. Ze had nog relaties met onder anderen Ted Waitt, eigenaar van het computerbedrijf Gateway, en Scott Borgerson, CEO van het technologiebedrijf CargoMetrics. Maar ze bleef het ene dieet na het andere volgen, niet voor hen, maar voor Jeffrey Epstein, omdat die op erg magere meisjes viel. Zelf drukte ze het cru uit: ‘Ik volg hetzelfde dieet dat de nazi’s aan de Joden in de kampen hebben opgelegd, het Auschwitzdieet. Ik eet niets.’

Sinds 2019 hebben een handvol slachtoffers een klacht ingediend tegen Ghislaine Maxwell, nadat Jeffrey Epstein zich aan zijn straf heeft weten te onttrekken. Ghislaine zelf startte daarna al met de liquidatie. Zo werd The TerraMar Project, haar organisatie waarmee ze de bescherming van de oceanen wilde ondersteunen, in juli 2019 opgedoekt. In zeven jaar tijd was er geen enkele beurs toegekend, waar het geld naartoe is gegaan, is onduidelijk. ‘Ze had amper voeling met het milieu, laat staan met activisme,’ zegt journalist Christopher Mason. ‘Het dichtste dat ze bij de oceaan kwam, was op een luxejacht. Voor haar betekende dat status en vrijheid. Meer hoefde het niet te zijn.’

© L’Obs