Gouden Schoen Lior Refaelov: ‘Nog een paar jaar op dit niveau? Dat moet wel lukken’

Antwerp-middenvelder Lior Refaelov heeft de Gouden Schoen gewonnen, voor Raphael Holzhauser (Beerschot) en Paul Onuachu (Racing Genk). Vorig najaar sprak Humo uitgebreid met de Israëlische voetballer over zijn 7 Hoofdzonden. ‘Ik zit nog boordevol ambitie.’

HOOGMOED

HUMO Twee jaar geleden in Humo noemde je Antwerp een stap terug in vergelijking met Club Brugge. Vind je dat nog altijd?

REFAELOV «Antwerp speelde pas zijn tweede seizoen in de hoogste klasse. Bovendien vond dat interview plaats tijdens mijn eerste maanden hier. Achter alles stond nog een vraagteken. Inmiddels behoort Antwerp tot de top vier van België en is de titel een onuitgesproken ambitie. Maar we moeten niet te veel rekenen: het seizoen is nog lang, en wie weet gooit corona nog roet in het eten. Club Brugge is de onbetwiste nummer één van België, en wij zitten nog volop in een groeiproces. De bekerfinale was een eerste bekroning waarvoor we László (Bölöni, red.) moeten feliciteren. Ivan (Leko, red.) heeft het werk vervolgens afgemaakt. Een fantastisch moment, met één schaduwzijde: zonder supporters was het feest maar half.»

HUMO Hebben de voorbije tweeënhalf jaar je verwachtingen overtroffen?

REFAELOV «Ik ben blij dat het goed is uitgedraaid, Antwerp is een fantastische keuze gebleken. Naarmate je meer wedstrijden wint, worden ook de ambities groter. We zitten in de groepsfase van de Europa League, hebben onze eerste twee duels gewonnen en praten nu zelfs over overwinteren. Wie had dat gedacht toen ik hier tekende?»

HUMO Vijf jaar geleden maakte je voor Club Brugge het winnende doelpunt in de bekerfinale tegen Anderlecht. Nu deed je hetzelfde met Antwerp tegen Club, en ook tegen Tottenham in de Europa League scoorde je als enige. Je bent een man van de belangrijke momenten.

REFAELOV «En nu wil je van mij horen welk doelpunt ik het hoogst inschat? Tottenham kloppen, met al zijn grote namen en José Mourinho op de bank, terwijl niemand ons een schijn van kans gaf: veel grootser kun je het niet dromen. Maar een bekerfinale winnen blijft belangrijker: dat staat later op je cv, in tegenstelling tot al die andere fantastische wedstrijden. Dat ik het enige doelpunt maakte, uitgerekend tegen mijn ex-club, zorgde voor gemengde gevoelens. Vijf jaar geleden had ik Club Brugge met mijn doelpunt ook aan zijn eerste prijs sinds lang geholpen. Nu lukte me hetzelfde met Antwerp, tégen Club.»

WRAAKZUCHT

HUMO Voelde het als een revanche?

REFAELOV «We gaan dat schuifje over mijn vertrek bij Club Brugge toch niet opnieuw opentrekken? (lachje) Ik heb veel respect voor Club en wissel nog geregeld berichten uit met Vincent Mannaert en Bart Verhaeghe (respectievelijk manager en voorzitter, red.). Van wrok was dus geen sprake. Ik had ook niet het gevoel dat ik mezelf moest bewijzen, maar was helemaal op mijn taak gefocust: Antwerp aan een prijs helpen. Dat het tegen Club Brugge was, maakte het misschien wat emotioneler. Maar zodra de scheidsrechter de wedstrijd op gang fluit, vergeet je dat.»

HUMO Wat dacht je toen Antwerp afgelopen zomer Ivan Leko als opvolger van László Bölöni binnenhaalde?

REFAELOV «Eerlijk? Ik was bang voor wat zou komen. Ik had twee goede seizoenen bij Antwerp achter de rug en Ivan was de voornaamste reden waarom ik bij Club Brugge was vertrokken. Op weg naar de eerste training spookte het door mijn hoofd: zouden we al ruziënd tegenover elkaar staan of als broers ten oorlog trekken? Toen hij me die eerste dag meteen in zijn bureau riep, was dat een spannend moment. Maar hij rekende op mij en noemde me één van zijn sleutelspelers. Precies wat ik wilde horen. Ik was zó opgelucht. Wie laat zien dat hij vertrouwen in mij heeft, krijgt van mij mijn hele hart. Ivan weet dat.

»Eigenlijk was ik er meer op uit om zíjn ongelijk te bewijzen dan dat van Club Brugge. Toen we in 2018 landskampioen werden, liet hij me nauwelijks nog spelen, terwijl ik ervan overtuigd was dat ik perfect kon brengen wat hij nodig had. Maar goed, ik heb het achter mij gelaten. Vandaag is onze relatie weer fantastisch. We bellen zelfs vaak, over tactiek en zo. Ivan kan 24 uur per dag over voetbal praten, daarin lijken we erg op elkaar: we zijn allebei winnaars.»

HUMO Heb je hem gevraagd waarom hij het bij Club Brugge niet meer in je zag?

REFAELOV «Nee, daarover hebben we niet gesproken. Ik laat het verleden liever rusten. Dat heb ik van mijn vrouw geleerd. ‘Oké,’ zei ze, ‘dat laatste jaar was een afknapper, maar misschien was er wel een goede reden voor en móést je deze stap zetten.’ Dat heeft me geholpen om snel weer vooruit te kijken.»

HUMO Zonder je conflict met Leko had je Antwerp niet naar de bekerwinst getrapt en ook niet gescoord tegen Tottenham.

REFAELOV «Dat is precies wat mijn vrouw zei (lacht). Al die jaren dat ik in het buitenland ben, is haar steun onmisbaar geweest. Behalve dat ze een beeldschone vrouw is, is ze ook buitengewoon slim. Bij elke beslissing hou ik rekening met haar mening. Of het nu gaat over mijn voetbalcarrière of over zaken: ik wil altijd weten wat zij denkt.»

HUMO In Humo zei je ook dat je na je carrière een boekje zou opendoen over de kortsluiting tussen jou en Leko.

REFAELOV «Misschien... (lachje) Ach, het is volstrekt onbelangrijk geworden. Zelfs als onze wegen elkaar niet opnieuw hadden gekruist, zou ik er niet over praten. We delen dezelfde ambitie en ook het plezier is helemaal terug met Ivan. We willen weer elke wedstrijd dominant zijn, zelfs tegen Tottenham. Ongelooflijk, toch? Vergelijk dat met waar Antwerp vijf jaar geleden stond. Stap voor stap gaan we vooruit, maar we zetten die stappen wel erg snel. En in dat proces speel ik een belangrijke rol. Door mijn positiviteit en ervaring – de optelsom van successen en mislukkingen – kan ik mijn ploegmaats helpen. Ook tactisch: ik weet wat Ivan graag ziet en waar hij van gruwt. Ivan heeft voor mij geen geheimen. Ik ken hem zo goed dat hij niet eens iets hoeft te zeggen.»

HUMO Waarin verschilt hij van Bölöni?

REFAELOV «Meer kunnen twee mensen niet van elkaar verschillen. László houdt van direct voetbal, desnoods met lange ballen naar voren. Zijn focus lag uitsluitend op het resultaat, de wedstrijddag was voor hem de belangrijkste dag. Voor Ivan is ook de manier waarop je dat resultaat behaalt belangrijk. Daar werkt hij elke dag met ons aan. Mij hoor je niet zeggen dat het ene beter is dan het andere, maar het is duidelijk dat Ivans voetbalfilosofie mij meer ligt. László had ook minder aandacht voor de discipline naast het veld.»

HUMO Nu verwijs je naar Lamkel Zé en zijn fratsen. Na jullie uitschakeling tegen AZ in de Europese voorronde vorig seizoen viel je zwaar naar hem uit.

REFAELOV «Ik word niet snel boos, maar zijn rode kaart – nadat we al bijna een hele wedstrijd met tien hadden gespeeld door de uitsluiting van Mbokani – deed de deur dicht. We wilden zó hard naar die groepsfase van de Europa League, en waren er bijna. Tot hij het door zijn stommiteit weggooide (Lamkel Zé trok zijn shirt uit bij de viering van zijn doelpunt, waarna hij rood kreeg en Antwerp de wedstrijd met negen spelers beëindigde, red.). Misschien was mijn reactie overdreven, maar ik betreur ze niet.»

HUMO Was ze ook te verklaren door de vrees één van je laatste kansen op Europees voetbal in rook te zien opgaan?

REFAELOV «Ik ben nog niet van plan om te stoppen (lacht). Nee, het was de opeenstapeling van incidenten: de negativiteit die hij in de kleedkamer bracht en zoveel andere zaken waar jullie en de supporters geen flauw benul van hebben, maar die je niet voor mogelijk houdt in een normale voetbalclub.»

HUMO Verwijt je Bölöni dat hij niet ingreep?

REFAELOV «Of László het goed heeft aangepakt of niet, daar ga ik niet over oordelen. Als spelersgroep hebben we alles geprobeerd om hem (Lamkel Zé, red.) te helpen. Toen duidelijk werd dat hij onze hulp weigerde, hebben we het opgegeven.»

HUMO Ondanks de opeenvolging van wedstrijden dartel je als in je beste dagen. Toen hij nog assistent-trainer was bij Club Brugge, vond Philippe Clement…

REFAELOV «Dat ik geen drie wedstrijden in een week aankan? (lachje) Die uitspraak herinner ik me. Kijk, ik heb geleerd om naar mijn lichaam te luisteren. En ook een goede voorbereiding is cruciaal. Drie maanden geleden klaagden de spelers over de te harde trainingen van Ivan. ‘We spreken elkaar over vijf, zes weken,’ zei hij. Dat we nu drie wedstrijden in een week aankunnen, met een ploeg waarin hij weinig roteert, bewijst zijn gelijk.»

HUMO En het ongelijk van Clement?

REFAELOV (ontwijkend) «Ik moet toegeven dat ik twee jaar geleden mijn levensstijl radicaal veranderd heb. Ik zat nog maar pas bij Antwerp toen ik een artikel over Roger Federer las. Dat ging onder meer over zijn dieet en slaappatroon: hij slaapt negen à tien uur per nacht. Dat verraste me. Zelf lag ik nooit voor middernacht in mijn bed. Nu schakel ik mijn telefoon om elf uur uit en dat scheelt een pak stress. Ik eet ook niet meer na half acht ’s avonds en probeer mijn maag elke dag twaalf, dertien uur te laten rusten. Ik heb ook altijd een fles water bij de hand. Zelfs al heb ik geen dorst, je zult me de hele dag door zien drinken, omdat dat het herstel van de spieren bevordert. Je mag ervan denken wat je wilt, maar ik vóél dat het werkt.

»Wie jong is, geniet van het leven en haalt stommiteiten uit. Dat hoort zo, ik heb het zelf ook gedaan. Je denkt dat je alles aankunt: vier man dribbelen of ’s avonds nog een stevige maaltijd tot je nemen met een paar glazen wijn erbij en de volgende ochtend uitgeslapen op het trainingsveld staan. Even hou je dat vol – je bent tenslotte jong en sterk – maar uiteindelijk betaal je toch de rekening. Wijsheid komt met de jaren, zeker? (lacht)

»Je ziet steeds meer spelers met lange carrières, zeker in Italië: Cristiano Ronaldo is 35, Zlatan Ibrahimovic zelfs 39. Zij zijn nog altijd op hun best. Is het omdat er anders getraind wordt? Tien jaar geleden sprak een speler van 32 al over zijn pensioen. De dag dat mijn benen niet meer kunnen uitvoeren wat mijn hoofd wil, stop ik. Maar zover is het nog niet. Ik zit nog boordevol ambitie.»

HUMO ‘Ik voel me sterker dan ooit,’ zei je twee jaar geleden. Er zijn er die vinden dat we nú de beste Refaelov zien.

REFAELOV «Onder László trainden we ook keihard. Het verschil is dat ik nu ook naar mijn lichaam luister. Dat is niet altijd makkelijk, want de verleiding is soms groot: ‘Ach, wat schaadt het als ik vandaag wat later eet?’ Of: ‘Waarom zou ik niet nóg een glas wijn drinken?’ Ik heb een sterk karakter. Veel mensen zijn impulsief en denken niet na over de gevolgen van hun daden. Ik wel: mijn hoofd staat nooit stil.»

LUIHEID

HUMO Dan is luiheid vast ook niet aan jou besteed.

REFAELOV «Alles in mijn leven is gepland. Ik weet precies wat ik na dit interview ga doen, wat ik vanavond eet, hoe mijn dag er morgen uitziet. Mijn agenda is mijn houvast en dat zorgt voor rust. Omdat ik weet dat er nu niets anders op mij wacht, neem ik mijn tijd voor dit interview, ben ik ontspannen en zit ik niet de hele tijd op mijn telefoon te kijken. Ook uit respect voor jou: ik wil dat jij straks met een goed gevoel naar huis gaat. Want zo steek ik ook in elkaar: ik wil dat iedereen een goed gevoel overhoudt aan zijn contacten met mij.»

HUMO Ben je een controlefreak?

REFAELOV «Ik hou van controle, ja. Het is een vorm van concentratie. Op het veld probeer ik me ook af te sluiten van overbodig geluid en gepraat – van het publiek, de scheidsrechter, de tegenspelers. Ik probeer altijd gefocust te blijven. Maar een freak? Nee. Er moet een béétje ruimte zijn voor spontaniteit. Toen we tijdens de herfstvakantie een vrije dag hadden, zei mijn vrouw bij het ontwaken: ‘Zullen we iets speciaals doen vandaag?’ Ik had enkele interviews gepland met Israëlische media over de nationale ploeg, maar dacht: waarom niet? ‘Oké,’ zei ik, ‘ik schakel mijn telefoon uit en neem voor niemand op.’ We zijn naar Maastricht gereden – in Nederland was alles nog open – en hebben een zalige dag beleefd met de kinderen. Zulke onverwachte dingen maken het leven boeiend.»

HUMO Door de coronapandemie kwam het openbare leven grotendeels tot stilstand. Hoe was dat voor jou?

REFAELOV «De eerste lockdown kwam bijzonder ongelegen. We zaten midden in een goede periode en waren klaar voor de bekerfinale. Ook persoonlijk zat ik in een prima flow. Ik had al elf keer gescoord: mijn persoonlijk record, dat ik – met nog een hele play-off voor de boeg – zeker gebroken zou hebben. Maar toen ging alles op slot. Dat frustreerde me enorm.

»Maar goed, na de eerste ontgoocheling begon ik de geneugten van de lockdown te ontdekken. Ik genoot ervan om de hele dag bij mijn gezin te zijn. Die eerste twee weken waren wonderlijk: het weer was fantastisch en we barbecueden wanneer het maar kon. Tot ik niet meer wist hoe ik mijn kinderen wéér een hele dag moest entertainen. Ik kocht online wat spullen om inspiratie op te doen – je wilt ze ook niet de hele dag voor hun iPad of PlayStation zetten – maar ook dat hou je niet vol. Op den duur snákte ik naar de trainingen (lacht).»

HUMO Jullie dochtertje Alessandra is kort voor de lockdown geboren.

REFAELOV «We verdeelden de taken: mijn vrouw bekommerde zich om Alessandra, ik om de grootste twee.»

HUMO In dat opzicht was de pandemie een meevaller.

REFAELOV «Zonder covid zou Alessandra het zeker met minder aandacht hebben moeten stellen. Ze is de derde, dan heb je het allemaal al eens meegemaakt en draai je voor een stuk op routine. Nu kreeg ze ieders volle aandacht – nog altijd, trouwens (lacht). Normaal ben ik vaak afwezig, en ook mijn vrouw heeft haar business. We hadden al een nanny geregeld om tijdens de eerste maanden voor de baby te zorgen. Een slechte nachtrust is nefast voor een voetballer – voor iedereen, trouwens: je bent sneller prikkelbaar – en mijn vrouw moest er genoeg voor de twee oudsten kunnen zijn. Door het virus hebben we het allemaal zelf kunnen opvangen.

»Aanvankelijk was het vooral Mia (5 jaar, red.) die onze aandacht opeiste. Ze was jaloers op de aandacht voor haar nieuwe zusje. Volgens de dokter is dat normaal voor een sandwichkind. ‘Vergelijk het met wat jij zou voelen mocht je man met een andere vrouw naar huis komen,’ zei hij tegen mijn vrouw (lacht). We hebben het opgelost door haar taakjes te geven. De verantwoordelijkheid die ze zo als oudere zus kreeg voor Alessandra, heeft haar jaloezie snel doen verdwijnen.»

HUMO Heeft de vertraging je nieuwe inzichten aangereikt?

REFAELOV «Covid is een fors signaal dat we met z’n allen beter een versnelling lager schakelen. We zijn afgegleden naar een maatschappij waarin mensen elkaar in hun gejaagdheid vertrappelen, zonder nog oog te hebben voor wat echt belangrijk is. Onze gezondheid is het hoogste goed dat God ons heeft gegeven. Daar horen we dankbaar voor te zijn, net als voor de liefde waarmee mensen ons omringen. Als kind ben ik opgevoed met de idee dat niets vanzelfsprekend is. Daarom wil ik bijvoorbeeld niet dat mijn kinderen van tafel opstaan vóór hun bord leeg is. Ik prent hen in dat er kinderen zijn die geen eten hebben, dat er mensen zijn die het geld niet hebben om zich al de luxe te veroorloven die wij godzijdank wél hebben. Met dat besef hou ik ook mezelf in balans.»

GULZIGHEID

HUMO Ben je gehecht aan materiële zaken?

REFAELOV «Ik hou van mooie horloges en wagens – het was een droom om als één van de eersten in een elektrische Porsche te rijden. Ik handel ook in diamanten en ben een verzamelaar: ik kan opgewonden raken van een uniek juweel. Het is geen verslaving, eerder het gevoel dat iets me compleet maakt. Een beloning voor twintig jaar hard werken: ‘Dit heb ik bereikt!’»

HUMO Precies een jaar geleden werd er bij je ingebroken.

REFAELOV «Er was niemand thuis, gelukkig. Zelfs de matras van ons bed was stukgesneden. Really sick! Het ergste was de sentimentele waarde van sommige gestolen voorwerpen. Neem nu het cadeautje dat ik voor mijn vrouw kocht bij de geboorte van Adrian (7 jaar, red.). Ik kan het wel opnieuw kopen, maar het zal nooit hetzelfde zijn. Na verloop van tijd zet je je daar wel over. Het ergst was de impact op de zwangerschap van mijn vrouw. Door de stress traden er complicaties op, waarover we ons toch even zorgen hebben gemaakt. Gelukkig is het allemaal in orde gekomen: de geboorte van Alessandra is prima verlopen.»

HUMO Niet lang na de inbraak zijn jullie verhuisd.

REFAELOV «Mijn vrouw voelde zich niet meer veilig in ons huis – een groot huis in een bos. De gedachte dat ze er alleen met de kinderen moest blijven als ik weg was met de ploeg, was ondraaglijk geworden. Nu wonen we kleiner.»

HUMO Je bent blijven trainen, maar hebt enkele wedstrijden niet gespeeld. Over de reden raakte toen niets bekend.

REFAELOV «Ik heb een wedstrijd of drie gemist, een beslissing die ik samen met László genomen heb. Niemand wist dat ik ook enkele dagen niet had getraind. De zwangerschap van mijn vrouw baarde me zorgen en we moesten snel nieuw onderdak vinden. Dat eiste al mijn aandacht op, en ik heb dat toen stil willen houden. Het heeft me veel plezier gedaan dat iedereen in de club dat gerespecteerd heeft.

»Ik heb veel geleerd uit die periode. Dat er mensen zijn die liever niet werken voor hun dromen. Die denken dat het ons zomaar is komen aanwaaien, terwijl ik er hard voor heb gewerkt. Mochten mijn vrouw en ik niet zo’n sterk koppel zijn, dan hadden we nooit een professionele voetbalcarrière met een gezin en een business kunnen combineren. Dat er mensen zijn die dat kapot willen maken en je huis binnendringen, geeft een bijzonder onprettig gevoel.

»Ik ben extra waakzaam nu. Soms slaag ik erin om het los te laten, maar meer dan vroeger ben ik me ervan bewust wat er kan gebeuren. Ik heb camera’s laten installeren en een alarminstallatie. Voor ik ga slapen, schakel ik alles in. Nu, ze zullen sowieso geen waardevolle spullen meer aantreffen. Ik bewaar sindsdien alles in een kluis. Als ik één van mijn juwelen wil dragen, stap ik in de wagen en pik het op. Op het eind van de dag breng ik het terug.»

GIERIGHEID

REFAELOV «Mijn vader was een vrachtwagenchauffeur met een alledaags loon. Hij werkte soms tot twaalf uur per dag en sjouwde zelf met de vracht. Mijn moeder werkte in een ziekenhuis, eerst als verpleegster, later werkte ze zich op tot hoofd van haar afdeling. Ze werkte dag en nacht en sliep soms maar drie uur. Ik ben dus opgegroeid in een gezin van hardwerkende ouders. Toch hadden we het niet breed. De extraatjes zijn pas veel later in mijn leven gekomen.»

HUMO Voel jij je geprivilegieerd?

REFAELOV «Ik heb vrienden, eigenaars van hotels en restaurants, die zwaar getroffen zijn door de crisis. Die van 400 couverts naar 40 meeneemmaaltijden per dag zijn gegaan. Bij Antwerp hebben we van maart tot juni ook moeten inleveren op ons loon. Niemand ontkomt eraan. Volgens mij zijn veel mensen gaan inzien dat ze beter wat opzijleggen voor als er moeilijke tijden aanbreken. Ik zag soms mensen met iets pronken waarvan ik me afvroeg: kunnen die zich dat wel veroorloven?»

HUMO Die heeft makkelijk praten, hoor ik diezelfde mensen al denken over jou.

REFAELOV «Dat begrijp ik. Ik bevind me niet in de positie om mensen te zeggen wat ze moeten doen. Het is aan de overheden overal ter wereld om de mensen bij wie het water aan de lippen staat, te helpen. Voor zover ik weet, is dat in België goed geregeld.»

ONKUISHEID

HUMO Je hebt haar al een paar keer vernoemd: hoe belangrijk is je vrouw Gal voor jou?

REFAELOV (tast naar zijn telefoon) «Kijk, ze belt net!»

HUMO Jullie zijn al lang samen. Dat is minder vanzelfsprekend dan het lijkt: als voetballer krijg je aandacht van velen.

REFAELOV «Ik zal antwoorden met een voorbeeld (glimlacht). Ik ken relaties waarin beide partners hun telefoon niet in de woonkamer durven te laten liggen als ze even in de douche gaan. Bij ons is dat niet zo. Zelfs als ik mijn telefoon thuis zou vergeten, zal ik niet in paniek slaan: Gal zal hem nooit aanraken.

»Met de hedendaagse sociale media – Instagram en zo – is een groot deel van onze levens openbaar geworden. Omdat ik bekend ben, proberen mensen met mij in contact te komen of ontvang ik soms berichten van vrouwen. Ik ben 100 procent zeker dat Gal nooit iets zal doen wat ik niet graag heb, en omgekeerd is dat ook zo. Wederzijds vertrouwen is het fundament van elke sterke relatie. Bij ons is dat er: wij wonen niet zomaar onder hetzelfde dak, maar zijn partners op álle vlakken. Ik doe niets zonder dat Gal het weet. Nu, het is niet altijd lovey-dovey: wij hebben soms ook woorden. Het tegendeel zou pas verontrustend zijn. Maar we respecteren elkaars grenzen, en vooral: we kunnen toegevingen doen aan elkaar. Als íéts de sleutel is tot een jarenlange goede relatie, is het dát.»

HUMO Geloof je in de eeuwige liefde?

REFAELOV «Liefde alleen volstaat niet. Aan een relatie moet je werken. Door corona kan het nu even niet, maar in normale tijden proberen we altijd tijd te maken voor ons tweetjes. Een spa, een etentje of een film. Zonder de kinderen, alleen wij twee. Als je niet van die kleine momentjes voor jezelf creëert, ga je op automatische piloot leven. Dat is dodelijk voor een relatie.»

HUMO Hoe belangrijk is het om trouw te blijven aan jezelf?

REFAELOV «Ik ontgoochel niet graag mensen. Nu, de perfectie bestaat niet en je kunt niet iedereen tevredenstellen. Er zullen altijd mensen zijn die zich negatief uitlaten over wat je doet. En niet iedereen is loyaal en eerlijk, helaas. Ook dat is iets wat je met de jaren leert: wie je kunt vertrouwen, en wie niet – meestal merk je dat pas wanneer het minder goed gaat. Maar goed, ik geloof in karma, in de kracht van goed doen voor een ander. Wat je geeft, krijg je terug.

»Eigenlijk is het simpel: voetballers leveren entertainment. We hebben er het talent voor gekregen en een podium om dat talent te etaleren. Daar moeten we dankbaar voor zijn. Dat ben ik ook: ik dank God dat ik zoveel mensen gelukkig kan maken. De reacties na onze bekerwinst en de zege tegen Tottenham maken mij oprecht blij. Daarom mis ik ze ook zo, de supporters in de tribunes.»

JALOEZIE

REFAELOV «Volgens mij is iedereen weleens jaloers. Negatieve jaloezie – het gevoel dat je een ander wilt zien mislukken – heb ik nooit gekend. Maar een vriend zien uitblinken en dat vervolgens zelf ook willen, dat is positieve jaloezie. Die stimuleert je om zelf ook beter te worden.»

HUMO Zijn er mensen die je bewondert?

REFAELOV «Dat is te sterk uitgedrukt. Ik ken mensen van wie ik weet dat ze niet van rijke komaf zijn en die toch, ook al zijn ze met niets begonnen, succes en roem hebben vergaard. Voor hen kan ik oprecht blij zijn.

»Neem nu Cristiano Ronaldo: nog altijd beult die zich elke dag af om beter te worden. Messi is totaal anders, die heeft puur talent. Bij ons heb je Faris Haroun (de aanvoerder van Antwerp, red.): of hij nu goed of slecht speelt, elke wedstrijd legt hij dertien kilometer af. Faris is een vriend geworden. Naast zo iemand mogen spelen, is bijzonder dankbaar. Hij geeft je zo’n boost dat je niet wilt onderdoen: voor hem zou ik alles geven.»

HUMO Benijd je voetballers die een Gouden Schoen op de kast hebben staan?

REFAELOV (lacht) «That’s life. Alle winnaars van de voorbije tien jaar hebben hem verdiend. Misschien is mijn moment nu aangebroken. We hebben de beker gewonnen, doen het goed in Europa en kunnen zelfs nog beter in het kampioenschap. Als ik op dit niveau blijf presteren, weet ik zeker dat ik tot de kandidaten zal behoren. Maar of ik hem ook zal winnen? Het zou in elk geval een grote eer zijn.»

HUMO Je zit in je laatste contractjaar. Volgens je makelaar hebben er zich al Amerikaanse clubs gemeld.

REFAELOV «Dat houdt me niet bezig. Als ik blijf presteren, zullen zich ongetwijfeld mogelijkheden aandienen. Maar ik ga ervan uit dat we een oplossing zullen vinden met Antwerp. Het liefst wil ik nog minstens een jaar met mijn gezin in België blijven. Maar goed, ik sta voor alles open (lachje).»

HUMO In de herfst van je carrière?

REFAELOV «Dat gevoel heb ik niet. Nu, ik kan niet liegen over mijn leeftijd en voorwenden dat ik nog tien jaar voor de boeg heb (lacht). Maar een páár jaar nog, op dit niveau? Dat wel.»