Goudvis: Josse De Pauw
'Goudvis', Canvas' vervanger van 'LUX' op zondagavond, is een nieuwe reeks portretten van Belgische kunstenaars (Jef Neve, Michaël Borremans, de gebroeders Dardenne, Anderen) in de lijn van cultuurprogramma's van weleer als 'Rubriek 700' en 'Oude meesters'. Maar al zet u ons in een afgesloten ruimte met Michiel Hendryckx, martelt u ons op de wijze van de sm-rechter of leest u ons heelder passages voor uit het werk van Annelies Verbeke: waarom het ding 'Goudvis' heet weten we niet. Even polsen bij acteur/schrijver/good egg Josse De Pauw, die vanavond het onderwerp is van de eerste aflevering.
JOSSE DE PAUW «Ik heb het de makers niet gevraagd, maar die goudvis zal wel een soort logo zijn, zeker? Anna Luyten is me in mijn keuken komen interviewen, en toen hadden ze een kom met een goudvis bij, die ze ergens op een kast hebben gezet.»
HUMO Tevreden over het resultaat?
DE PAUW «Ik heb het nog niet gezien, maar ik heb er alle vertrouwen in. Vijftig minuten is natuurlijk lang voor de televisie van vandaag, maar het laat de makers wel toe om een vollediger, genuanceerder beeld te schetsen dan wat er tot nog toe her en der over mij verschenen is.
»Al in de zomer van 2007 zijn ze opnames komen maken, toen ik op het festival van Avignon stond, en ze zijn blijven filmen tot 'De versie Claus', de monoloog (tekst: Humo's Mark Schaevers, red.) waarmee ik nu door Vlaanderen en Nederland trek. Ze hebben ook mijn vrouw en mijn dochter en bevriende artiesten geïnterviewd. Kees van Kooten zelfs, met wie ik nog ooit een 'Geletterde mensen'-tournee gedaan heb. Dat vleit me wel, want hij is altijd één van mijn helden geweest.»
HUMO Ik vernam dat ook je moeder een bijdrage heeft geleverd. Benieuwd naar wat ze over je te zeggen had?
DE PAUW «Ja! Ik weet dat ze zeer zenuwachtig was, want ze had zoiets nog nooit gedaan. Het rare met ouders is: je weet eigenlijk niet zo goed hoe ze naar jou gekeken hebben toen je nog bij hen woonde, en hoe ze dat in verband brengen met wie je nu bent.»
HUMO Hoe was jij als kind?
DE PAUW «Woelig (lacht). Ik was speels en ik leefde graag, en ik deed soms dingen die niet naar de zin waren van mijn ouders.»
HUMO Zoals?
DE PAUW «Ik kon uitstekend dood spelen. En grote verhalen uit mijn duim zuigen, dat kon ik ook goed. Je zou het ook liegen kunnen noemen, maar dat vind ik een iets te brutaal woord. Ik herinner me een nogal mysterieus auto-ongeval in Asse, dat veel opschudding had veroorzaakt - er waren doden bij gevallen. Ik vertelde mijn ouders toen dat ik iemand kende die dat ongeval gezien had. Allemaal heel tof en zo, tot op een avond de politie voor de deur stond om te vragen wie die persoon dan wel was die ik zogezegd kende. Daar ben ik toch eventjes van geschrokken. (Lacht) Tja, in al die jaren nog niks veranderd, hè.»
