Greta Van Fleet (AB)

Het Amerikaanse Greta Van Fleet lokt controverse uit, omdat hun debuutplaat aan Led Zeppelin refereert. In een uitverkochte AB zagen we in de eerste plaats een groep jonge rockers, die aan een groeicurve bezig is. Vooral de finale was het onthouden waard. Net als gitarist Jake Kiszka (amper 22), die zijn instrument goddelijk bespeelde.

Nog voor er één noot te horen viel in de AB, zaten velen al met hun mening klaar. ‘Ze zijn niet bijster origineel’, ‘ze voegen niets toe’, ‘ze hebben goed gestolen’… Een week geleden kwam Anthem of the Peaceful Army uit. Het invloedrijke Pitchfork bedacht dat langspeeldebuut met 1,6 op tien. Een verwoestende kritiek volgde: de groep was bijeen geraapt door een marketingbureau, om het zieltogende rock-’n-roll zijn laatste stuiptrekking te laten beleven.

Greta Van Fleet bestaat Kings Of Leon-gewijs uit drie broers en een bevriende drummer. Ze komen uit het ontiegelijke Frankenmuth in Michigan (populatie: 4.944 zielen) en zijn besmet met de rockmicrobe. Ze startten zopas een Europese tour, die hen na Parijs naar Brussel bracht. Wij zagen een bende jonge muzikanten, die hun invloeden niet uit de weg gaan. Je hoorde nadrukkelijk Free in hun samenspel. Deze bende is dus meer dan “een slechte kopie van Led Zeppelin”. Jazeker, de kopstem van krullenbol Josh Kiszka refereerde aan gouden god Robert Plant. En zijn podiumkledij leek uit een kleerkast van de jaren ‘70 gestolen. So what?

undefined

De frontman kwam het podium op in een mist van rook, en gooide witte rozen de zaal in. Beseffend dat er doornen aan zaten, waar menig criticus zich aan kon prikken. “You ready to groove?”, vroeg de zanger grijnzend. ‘Brave New World’ bewees dat Kiszka een serieuze strot had en Andrew Stockdale (Wolfmother) nooit ver weg was. ‘Highway Tune’ volgde en liet de AB in een warme gloed baden. Bij ‘Edge of Darkness’ gebruikte de frontman minder zijn kopstem, en zong hij recht uit de buik. Het publiek (verdeeld tussen veertigers, vijftigers én tieners) at al snel uit zijn hand. Telkens wanneer hij zijn tamboerijn de lucht in stak, juichte de massa. Maar de échte ster is wat ons betreft Jake Kiszka. Meesterlijke gitarist, wiens spel je inkomkaartje meer dan waard was. Wat een gevoel, wat een finesse, wat een groove. Hij zocht alle hoeken op, eiste voortdurend de aandacht op en ging met zijn gitaar achter het hoofd soleren. Een gitaargod in volle glorie.

undefined

Het tempo werd bij ‘You’re The One’ (door de zanger opgedragen aan “alle moeders”) even teruggebracht. Jake en Josh Kiszka gingen tegen elkaar aanschurken, en bassende broer Sam kroop achter het Hammond-orgel. Het was, net zoals ‘Flower Power’, een te hoogdravende track. Muziek om de muziek, badend in een zee aan toetsen. Vooral te weinig een échte song.

'De échte ster is Jake Kiszka: een gitaargod in volle glorie'

De cover van ‘Howlin’ Wolfs ‘Evil’ kwam veel beter uit de verf. Hun eerbetoon aan de grootmeester van de blues bracht Greta Van Fleet met veel gevoel. Er volgde nog een rondje leentjebuur: ‘Lay Down (Candles in the Rain)’ van Melanie. De band stond in blauwe rook gehuld, met opnieuw een hoofdrol voor de begenadigde gitarist. Toptalent. Zijn solo ging fraai over in ‘Watching Over’, dé song die in de AB het meest naar Led Zep verwees. Vooral dan aan ‘What Is And What Should Never Be’. Drummer Danny Wagner ramde John Bonham-gewijs halve boomstammen aan flarden. Na goed een uur eindigde Greta Van Fleet toepasselijk met ‘When the Curtain Falls’, de eerste single van hun nieuwe plaat. Crowdsurfers waren hun deel.

undefined

'Is dit de groep die Rock Moet Redden? Een zware last om op jonge schouders te dragen. Geef ze een eerlijke kans. '

Alsof ze zich extra wilden bewijzen, schakelde het kwartet in de bisronde een versnelling hoger. “We gaan er voor zorgen dat het telt!”, knikte de frontman. ‘Black Smoke Rising’ werd het luidst meegekeeld van de hele avond. De song, die ook op hun eerste EP prijkt, was meteen de meest volwassen track van dit concert. Allicht omdat ze die al vaker gespeeld hadden. Josh Kiszka klonk een stuk rauwer dan aan het begin van de avond en haalde secondenlang verwoestend uit. ‘Safari Song’ luidde de korte finale uit, met een stuiterende zanger én een knap rockende band. Heerlijke slotronde.

Het gaat plots razend snel voor dit Greta Van Fleet. Hun concert in de AB was al weken op voorhand uitverkocht, volgend voorjaar wenkt de grote Lotto Arena al. Is dit de groep die Rock Moet Redden? Dat zijn grote woorden, en vooral een zware last om op jonge schouders te dragen. Gouden raad na deze doortocht: kieper je vooroordelen overboord, en geef ze een eerlijke kans.

undefined