Grunberg en -dal: 'Een beetje ongelukkig'
Dit weekend was ik in Bergisch Gladbach, nabij Keulen, met een vriendin en een vriend. We bezochten een bos, een zwembad en een Italiaans restaurant.
Ons lot werd bepaald door de dobbelsteen. Even was nog een limoncello, oneven geen limoncello. Het noodlot bestond uit vijf limoncello. Mijn geliefde zat in New York en ze vroeg: ‘Heeft de dobbelsteen je dingen laten doen die je eigenlijk niet had willen doen?’ ‘Nee’, zei ik, ‘het was een superkuis weekend.’ Daarop citeerde ze de Vlaamse band Fixkes: ‘Ik hoop da ze mij wa mist / Da z’een hiel klein bitje ongelukkig is’. De waarheid van de liefde drong tot me door: de geliefde moet door jou gelukkig worden gemaakt, derden dienen bij te dragen aan zijn of haar ongeluk. ‘Lief,’ zei ik, ‘ik ben een beetje ongelukkig. Ik mis je.’ Ik had het namelijk aan de dobbelsteen gevraagd en die had duidelijk gesproken. (Arnon Grunberg)
