Guided By Voices - The Bears For Lunch
'Hé jongens, zal ik nog eens mijn trui over de microfoon hangen, zoals vroeger?' - 'Hahaha! Dóén, Bob!'
Het is 1994 en Robert Pollard, een schoolmeester uit Dayton, Ohio, brengt met zijn groep Guided by Voices 'Bee Thousand' uit, één van de definitieve platen van de nineties. Het is de zoveelste plaat van de laatste kans, en ze slaat eindelijk aan. Pollard wordt door plotsklaps ontwaakte journalisten omschreven als Lennon en McCartney in één dorstig lichaam. Iemand roept: 'Lofi!'
Het is 2012 en de herenigde classic line-up van GBV brengt drie platen uit in minder dan twaalf maanden. 'The Bears for Lunch' is daarvan de derde. En het is een goeie.
Classic line-up, dat wil ook zeggen: Tobin Sprout! De zoetgevooisde gitarist zorgt voor de mooiste titel ('Waving at Airplanes'), en alleen zijn 'The Corners Glowing' klinkt niet als klassieke GBV. Met Pollard aan het roer weet je nog altijd precies wat te verwachten: powerpop met kloeke The Who-riffs en dronken ballads, hele en halve geniale invallen.
Hit and miss ook, al zijn de missers talrijker dan vroeger, en wordt een half idee weleens uitgerekt - vroeger werd de tape gewoon stopgezet. Hits: 'Hangover Child', 'She Lives in an Airport', 'Dome Rust', 'The Challenge Is Much More', 'White Flag', 'Smoggy Boy', 'You Can Fly Anything Right' - en dan zijn we heel streng geweest.
En als u ons nu wilt excuseren: we moeten onze kamer nog opruimen.
